1

5

10

1

5

10

15

1

5

10

1

5

10

1

5

1

5

1

5

10

1

5

1

5

10

15

1

II

Pásser, déliciaé meaé puéllae,

quicum ludere, quem in sinu tenere,

cui primum digitum dare appetenti

et acres solet incitare morsus

cum desiderio meo nitenti

carum nescioquid libet iocari,

credo, ut, cum gravis acquiescet ardor,

sit solaciolum sui doloris:

tecum ludere, sicut ipsa, posse

et tristes animi levare curas!

*****

III

Lúgete, ó Venerés Cupídinésque,

et quantumst hominum venustiorum!

passer mortuus est meae puellae,

passer, deliciae meae puellae,

quem plus illa oculis suis amabat:

nam mellitus erat suamque norat

ipsam tam bene quam puella matrem,

nec sese a gremio illius movebat,

sed circumsiliens modo huc modo illuc

ad solam dominam usque pipiabat.

qui nunc it per iter tenebricosum

illuc, unde negant redire quemquam.

at vobis male sit, malae tenebrae

Orci, quae omnia bella devoratis:

tam bellum mihi passerem abstulistis.

o factum male, quod, miselle passer,

tua nunc opera meae puellae

flendo turgiduli rubent ocelli!

V

Vívamús, mea Lésbia, átque amémus,

rumoresque senum severiorum

omnes unius aestimemus assis.

soles occidere et redire possunt:

nobis, cum semel occidit brevis lux,

nox est perpetua una dormienda.

da mi basia mille, deinde centum,

dein mille altera, dein secunda centum,

deinde usque altera mille, deinde centum.

dein, cum milia multa fecerimus,

conturbabimus illa, ne sciamus,

aut nequis malus invidere possit,

cum tantum sciat esse basiorum.

*****

XIII

Cénabís bene, mí Fabúlle, apúd me

paucis, si tibi di favent, diebus,

si tecum attuleris bonam atque magnam

cenam, non sine candida puella

et vino et sale et omnibus cachinnis.

haec si, inquam, attuleris, venuste noster,

cenabis bene: nam tui Catulli

plenus sacculus est aranearum.

sed contra accipies meros amores

seu quid suavius elegantiusvest:

nam unguentum dabo, quod meae puellae

donarunt Veneres Cupidinesque;

quod tu cum olfacies, deos rogabis,

totum ut te faciant, Fabulle, nasum.

*****

XXVII

Mínistér vetulí puér Falérni,

inger mi calices amariores,

ut lex Postumiae iubet magistrae

ebrioso acino ebriosioris.

at vos quo libet hinc abite, lymphae,

vini pernicies, et ad severos

migrate: hic merus est Thyonianus.

*****

XLIII

Sálve, néc minimó puélla náso

nec bello pede nec nigris ocellis

nec longis digitis nec ore sicco

nec sane nimis elegante lingua,

decoctoris amica Formiani.

ten provincia narrat esse bellam?

tecum Lesbia nostra comparatur?

o saeclum insipiens et inficetum!

*****

XLVI

Iám ver égelidos refért tepóres,

iam caeli furor aequinoctialis

iucundis Zephyri silescit auris.

linquantur Phrygii, Catulle, campi

Nicaeaeque ager uber aestuosae:

ad claras Asiae volemus urbes.

iam mens praetrepidans avet vagari,

iam laeti studio pedes vigescunt.

o dulces comitum valete coetus,

longe quos simul a domo profectos

diversae varie viae reportant!

*****

XLIX

Dísertíssime Rómulí nepótum,

quot sunt quotque fuere, Marce Tulli,

quotque post aliis erunt in annis,

gratias tibi maximas Catullus

agit pessimus omnium poeta,

tanto pessimus omnium poeta,

quanto tu optimus omnium patronus.

*****

LI

Ílle mí par ésse deó vidétur,

ílle, sí fas ést, superáre dévos,

quí sedéns advérsus idéntidém te

   spéctat et aúdit

dulce ridentem, misero quod omnes

eripit sensus mihi: nam simul te,

Lesbia, aspexi, nihil est super mi

   <vocis in ore;>

lingua sed torpet, tenuis sub artus

flamma demanat, sonitu suopte

tintinant aures geminae, teguntur

   lumina nocte.

otium, Catulle, tibi molestumst:

otio exsultas nimiumque gestis:

otium et reges prius et beatas

   perdidit urbes.

*****

LXXXV

Ódi et amó. quare íd faciám, fortásse  requíris.

   néscio, séd fierí séntio et éxcruciór.

*****

LXXXVI

Quíntia fórmosást multís; mihi cándida, lónga,

   réctast. haéc ego síc síngula cónfiteór;

totum illud 'formosa' nego: nam nulla venustas,

   nulla in tam magnost corpore mica salis.

Lesbia formosast, quae cum pulcherrima totast,

   tum omnibus una omnes surripuit Veneres.

*****

LXXXVII

Núlla potést muliér tantám se dícere amátam

 vére, quántum a mé Lésbia amáta meást.

nulla fides ullo fuit umquam in foedere tanta,

 quanta in amore tuo ex parte reperta meast.