§ 81. УТтварэнне прыслоўяў
^ Вверх

§ 81. УТВАРЭННЕ ПРЫСЛОЎЯЎ

 

Прыслоўі бываюць самастойныя: diu - доўга, saepe - часта, ita - так, satis - дастаткова, але часцей яны ўтвараюцца ад зменных часцін мовы (пераважна ад прыметнікаў).

Ад прыметнікаў першай групы прыслоўі ўтвараюцца пры дапамозе канчатка [1]. Напрыклад: 

 

longus, a, um

- доўгі

long-e

- доўга

liber, era, erum

- вольны

liber-e

- вольна

pulcher, chra, chrum

- прыгожы

pulchr-e

- прыгожа

malus, a, um

- дрэнны

mal-e

- дрэнна

 

Некаторыя прыметнікі І-ІІ скланенняў утвараюць прыслоўі пры дапамозе канчатка : 

 

cito

- хутка

primo

- па-першае, спачатку

sero

- позна

subito

- раптоўна

modo

- толькі

merito

- заслужана і інш.

 

Ёсць выпадкі ўжывання паралельных форм: tuto, tute - бяспечна; vero, vere - сапраўды; raro, rare - рэдка; certo, certe - напэўна; crebro, crebre - часта.

Ад прыметнікаў ІІІ скланення прыслоўі ўтвараюцца пры дапамозе суфікса terабо -er (калі аснова заканчваецца на -nt). Напрыклад: 

 

acer, acris, acre

- востры

acr-iter

- востра

fortis, e

- храбры

fort-iter

- храбра

felix, īcis

- шчаслівы

felic-iter

- шчасліва

gracilis, e

- зграбны

gracil-iter

- зграбна

sapiens, entis

- мудры, разумны

sapient-er

- мудра, разумна

 

Заўвага. Сустракаюцца выпадкі ўтварэння прыслоўяў пры дапамозе суфікса -ĭter ад прыметнікаў І-ІІ скланенняў: firmus, a, um (моцны, цвёрды) - firme, firmiter (моцна, цвёрда), largus, a, um (багаты, шчодры) - large, largiter (багата, шчодра), humānus, a, um (чалавечы) - humāne, humaniter (па-чалавечы), alius, a, ud (іншы) - aliter (інакш, па-іншаму).

 

Ад некаторых прыметнікаў утвараюцца сінкапаваныя[2] формы прыслоўяў: 

 

audax, ācis

- смелы

audacter (рэдка audaciter)

- смела

difficilis, e

- цяжкі

difficulter (замест difficiliter)

- цяжка

sollers, ertis

- умелы

sollerter (замест sollertiter)

- умела

validus, a, um

- моцны

valde (замест valide)

- моцна

 

У значэнні прыслоўяў часта ўжываецца Acc. sing. neutrum: multum - многа, paulum - нямнога, няшмат, certum - напэўна і інш.

Не ўсе прыслоўі ў лацінскай мове ўтвараюцца па агульным правіле. Сустракаюцца таксама некаторыя на -tim (paulātim - патроху, паступова, partim - часткова, separatim - асобна), -tus (antiquitus - здаўна, radicitus - з коранем, да канца, penitus - цалкам, зусім, intus - усярэдзіне, humanitus - па-чалавечы), складаныя з часткай per (nuper - нядаўна, semper - заўсёды, parumper - на кароткі час) і інш.



[1] Калісьці гэта быў канчатак Abl. (Instrumentālis) sing.

[2]  Сінкопа (гр. sugkopή - сячэнне) - выпадзенне кароткага гука або групы гукаў у сярэдзіне слова.