УПРАЖНЕНИЯ

 

Упражнения для чтения

 

1. Ἀθῆναι. Ἀττική. Ἁρμονία. Βασιλεύς. Γλῶττα. Δέλτα. Διάλεκτος.  Θέατρον. Καθέδρα. Λύρα. Μαραθών. Νύμφη. Ξένος. Ξέρξης. Ἀρταξέρξης. Ὅμηρος. Περίοδος. Ῥόδος. Σόλων. Τύραννος. Φιλόσοφος. Φίλιππος. Χαρακτήρ. Χρόνος. Χαίρω. Ὑάκινθος. Ὠκεανός.

2. Γάγγης, ἄγκυρα, Αἴγυπτος, αἴνιγμα, αὐτονομία, Εὐρώπη, εἰρωνεία, Ἀχιλλεύς, Οἰδίπους, οἰκονόμος, Ὀλυμπία, λίθος, παιδαγωγός, Ζεύς, ποιητής, μουσική, Πλούτων, Μινώταθρος, Μοῦσα, Πειραιεύς, Σκύθης, Παρνασσός, Τερψιχόρα, Μουσεῖον, ᾠδή, κωμῳδία, τραγῳδία, πάθος, εἶδος, δικαιοσύνη, ὀλιγαρχία, δημοκρατία.

3. Αἴσθησις, βαίνω, χῶραι, λῦσαι, λύσαι, εἰμί, εἶμι, εἴκοσι, εἰ, ἐκεῖνος, ἀνδρεία, εἰρήνη, οἶκος, οἶδα, πλοῖον, μῦθοι, ἄνθρωποι, παιδεύοι, οὗ, πλοῦτος, παιδεύου, οὐρανός, κακοῦργος, φεύγω, βασιλεύς, φονεύω, Εὐρώπη, αὐξάνω, αὖθις, μαῦρος, Ταῦρος, αὐτόματος, μυῖα, λελυκυῖα, υἱός, ηὔρισκον, ηὕξανον, ᾄδω, Ἅιδης, Θρᾴκη, πρᾷος, ἀκούω, ἐνιαυτός, μεθερμηνευόμενος.

4. Ἄδω, ᾠδη, κωμῳδία, τραγῳδία, θνῄσκω, σῴζω, Ἅιδης, Ἡρῴδης, Θρᾴξ, μητρῷος, πατρῷος, ῥᾴδιος.

5. ἐφ’ αὐτῷ (= ἐπὶ αὐτῷ), οὐδ’ ἐγώ (= οὐδὲ ἐγώ), οὐδ’ ἐδύνατο (= οὐδὲ ἐδύνατο), παντ’ εἰσαγγέλλουσιν (= πάντα εἰσαγγέλλουσιν), εφ’ ἑστίας (= ἐπί ἑστίας), καθ’ ἡμέραν (= κατὰ ἡμέραν), νύχθ’ ὅλην (= νύκτα ὅλην).

6. τἀγαθά (= τὰ ἀγαθά), τοὔνομα (= τὸ ὄνομα), προὔλεγον (= προέλεγον), ἐγῷμαι (= ἐγὼ οἶμαι), θοἰμάτιον (= τὸ ἱμάτιον), κἀν (= καὶ ἐν), τοὖργον (= τὸ ἔργον), τἆλλα (= τὰ ἄλλα).

7. Τὸ ὕδωρ εστὶν εἶδος τῆς ὕλης. Ποικίλαι εἰσίν αἱ μέθοδοι τῆς φιλολογικῆς μαθῆσεως. Ὁ ἄνθρωπός ἐστι μέτρον πάντων τῶν χρημάτων. Τὰ τρία εἴδη τῆς πολιτείας ἐστίν· ἡ μοναρχία, ἡ ὀλιγαρχία, ἡ δημοκρατία. Μανθάνομεν τὴν Ἑλληνικὴν γλῶτταν. Στέργομεν τὴν ἡμετέραν πατρίδα. Ἡ χώρα μακρά ἐστιν.

8. Βαβιλών, Ζεύς, Δελφοί, Πειραιεύς, θεός, φυγάς, χρή, πούς, καί, ψυχή, νεώ, Ξενοφῶν, Περικλῆς, Σοφοκλῆς, Ποσειδῶν, νεῶν, φυγῆς, θεῷ.

Λιβύη, Πλάτων, Ξέρξης, Κίμων, Σωκράτης, Θουκυδίδης, Σάμος, Κύπρος, Τροίᾱ, Λέσβος, Σμύρνα,  ψόφος, κύκλος, χώρα, νίκη, μέσος, γνώμη, τρίχα, Νεῖλος, Κροῖσος, Κῦρος, Δῆλος, Λῆμνος, Μῆλος,  γῦπα, δῦσιν, παῖδες, νύκτα, δύσις, παίδων, νῖκαι, κρίνω, πρᾶττε, πράττων.

Πίνδαρος, Μέγαρα, Κόρινθος, Τρίπολις, Πελοπόννησος, Κύθηρα, Πολύδωρος, μάνθανε, γέφυρα, πάπυρος.

9. Ἀριστοτέλης, Ἐρέτρια, Ἰταλίᾱ, Ὀρέστης, Ὠκεανός, Ἁρμονία, Ἑλλάς, Ἱπποκράτης, Ἱάκινθος, Ἄνδρες, Αὐλίς, Αἷμος, Ἔφεσος, Εὔβοια, Εὐφράτης, Ἧλις, Ὃμηρος, Ὓδρᾱ, Ὣραι,

10. αὐλή, αἷμα, αἴξ, ἐλέφας, ἔπος, εἴδωλον,  εὔνους, οἴνους, ἤ, ἤπειρον, ἧπαρ, ἰδιώτης, ὄνος, οὐρανός, οὕτος, ὕππος, ὕδωρ, υἱός, ᾅδης, Ἅιδης, ᾕδον, Ἥιδον, ᾑρέθη, Ἡιρέθη, ᾔκαζον, Ἤικαζον, ᾠδή, Ὠιδή. Ῥόδος, Ῥῆνος, Ῥώμη, ῥεῦμα, κτῶμαι, χθών, φθάνω, Σθενέβοια, ἴον, ἰατρός, ἴαμβος, Ἰωνία, Ναῖαδες, αἴδοις, Ἀίδιος, αὔπνος, Ἄυπνος, ἄγχω, ἄγγελος, ἐγγύς, ἐγκώμιον, φάλαγξ, πλαγχθείς, Αἰσχύλος, σχολή, μυῖα, κεκολακευκυιῶν, ἐστρατοπεδευσάμεθα, ὁ δίσκος, ἡ φιλοσοφία, τὸ γυμνάσιον.

 

 

Упражнения на постановку ударения

 

Объясните перемену места и типа ударения в именных и глагольных формах:

gl^tta  gl9ttÚ; strati^tai  strati9th~; s9frwn s^fron; tr=peza trap1zh~; Ânqrwpo~ #nqr9pou; djkaio~ dikajou~; spouda_oi spoudajoi~; gumn|tai gumn/tai~; paidevwn paide$oi; qerape$sai qerapevsai~.

 

Проставьте правильный знак ударения в следующих словах с ударением на втором слоге от конца:

nhso~; paideuou; bainw; baine; mousa; moush~; gnwmh; glwtta; parecw; pono~; skhptron; doulo~; dolo~; 6ce; e>ce; pr¬gma; l¯e; l¯swn; feuge; feugei~; #nqrwpou; pol®t¼.

 

Измените: а) место ударения; б) знак ударения при образовании грамматической формы:

а) did=skalo~ didaskalou; dvnamai dunameqa; q=natoi qanatou~; b1ltion beltiwn; y/fisma yhfismata; Ârcwn #rcontwn; p3lemo~ polem0;

б) d/mou dhmo~; `Aqhna_o~ `Aqhnaiou; mousÚ mousa; {Rwmajwn {Rwmaio~; @|ma @hmata.

 

 

Indicativus, imperativus et infinitivus praesentis activi

 

Μανθάνω, λέγω, ἀκούω. Μανθάνομεν, λέγομεν καὶ γράφομεν. Οὐ γράφεις καὶ οὐκ ἀκούεις, ἀλλὰ λέγεις. Ἄκουε καὶ μάνθανε. Μὴ λέγε. Ἀκούετε καὶ γράφετε. Οὐκ ἀκούετε, ἀλλὰ λέγετε. Χαίρω μανθάνετε γὰρ σπουδαίως. Ἐθέλομεν ἀκούειν καὶ μανθάνειν σπουδαίως. Ἀκούουσι, λέγουσι καὶ μανθάνουσιν. Μὴ λεγέτω, ἀλλὰ μανθανέτω. Ἀεὶ μανθάνει σπουδαίως. Μὴ λέγετε, ἀλλὰ ἀκούετε καὶ σπουδαίως μανθάνετε. Ποῖ βαδίζεις; Χαῖρε. Χαίρετε.

 

 

Feminina primae declinationis

 

1. Ἡ στρατιὰ τὴν χώραν φυλάττει. 2. Ἡ ἀνδρεία ῥίζα τῆς δόξης ἐστίν. 3. Ἡ γλῶττα πολλάκις ἐστὶν αἰτία ἔχθρας. 4. Ἡ τῆς ἀδελφῆς οἰκία ἐστὶν ἐγγὺς τῆς ἀγορᾶς. 5. Ἡ φιλία ἄγκυρά ἐστιν ἐν τῇ ἀτυχίᾳ. 6. Τὴν Εὐρώπην καὶ τὴν Ἀσίαν ἡ θάλαττα περιέχει. 7. Αἱ νῖκαι τῇ στρατιᾷ δόξαν καὶ τιμὴν φέρουσιν. 8. Ἐν τῇ εἰρήνῃ αἱ ἐπιστῆμαι καὶ τέχναι ἀκμάζουσιν. 9. Φυλάττετε τὴν εἰρήνην. 10. Φροντίζετε τῶν ἐπιστημῶν· ἡ γὰρ ἐπιστήμη πηγή ἐστι τῆς σοφίας. 10. Ἐθέλομεν μανθάνειν τὰς τέχνας καὶ ἐπιστήμας.

 

 

Masculina primae declinationis

 

1. Τίς ἐστιν εὑρετὴς τῆς γεωμετρίας; Εὐκλείδης. 2. Τοῦ ποιητοῦ ἐστιν τὴν ἀλήθειαν γράφειν. 3. Ἡ ἀνδρεία τῷ στρατιῶτῃ, ἡ δικαιοσύνη τῷ δικαστῇ πρέπει. 4. Τῷ νεανίᾳ πρέπει τὴν γλῶτταν κατέχειν. 5. Ὦ δικαστά, φεῦγε τὴν ἀδικίαν. 6. Οἱ στρατιῶται φυλάττουσι τὴν τῶν πολιτῶν ἡσυχίαν. 7. Ἡ δικαιοσύνη τοῖς δικασταῖς δόξαν καὶ τιμὴν φέρει. 8. Αἱ Μοῦσαι τοὺς ποιητὰς στέργουσιν. 9. Ὦ πολῖται, στέργετε τὰς ἐπιστήμας καὶ τέχνας.

 

 

Substantiva secundae declinationis

 

1. Ὁ διδάσκαλος λέγει. 2. Ἀκούομεν τὸν τοῦ διδασκάλου λόγον. 3. Πιστεύομεν τῷ διδασκάλῳ. 4. Οἱ μαθηταὶ στέργουσι τὸν διδάσκαλον. 5. Ὦ διδάσκαλε, ἐθέλομεν μανθάνειν σπουδαίως. 6. Οἱ διδάσκαλοι φροντίζουσι τῶν μαθητῶν. 7. Οἱ μαθηταὶ πιστεύουσι τοῖς διδασκάλοις. 8. Στέργετε καὶ θεραπεύετε τοὺς διδασκάλους· οἱ γὰρ διδάσκαλοι φίλοι εἰσὶν τῶν νέων. 9. Μανθάνετε, ὦ νέοι· φεύγει γὰρ ὁ χρόνος. 10. Μὴ φεύγετε τὸν πόνον· ὁ γὰρ πόνος κόσμος ἐστὶ τοῦ τῶν ἀνθρώπων βίου. 11. Μακρὰ καὶ χαλεπή ἐστιν ἡ τῆς ἀρετῆς ὁδός. 12. Μεταξὺ τῆς Ἀσίας καὶ τῆς Εὐρώπης πολλαί εἰσι νῆσοι. 13. Οἱ ἄνθρωποι καὶ ἐν τῇ ἠπείρῳ καὶ ἐν ταῖς νήσοις τὰς οἰκίας ἔχουσιν.

 

1. Ὁ ἄνθρωπος νοῦν ἔχει, τῷ δε νῷ διαφέρει τῶν ἄλλων ζῴων. 2. Τοὺς τῶν ἀνθρώπων νοῦς ἐκ τῶν λόγων γιγνώσκομεν. 3. Ἁπλοῦς μὲν γὰρ ὁ τοῦ δικαίου ἀνθρώπου λόγος, διπλοῖ δ' οἱ τοῦ ἀδίκου λόγοι. 4. Τοῖς μὲν εὔνοις πίστευε, φυλάττου δὲ τοὺς κακόνους. 5. Μέταλλά ἐστιν ὁ χρυσὸς καὶ ὁ ἄργυρος καὶ ὁ χαλκὸς καὶ ὁ σίδηρος. 6. Τὰ μὲν τῶν στρατιωτῶν ὅπλα ἦν χαλκᾶ ἢ σιδηρᾶ, τὰ δὲ τῶν στρατηγῶν πολλάκις ἀργυρᾶ ἢ χρυσᾶ. 7. Τὰ μὲν δένδρα γιγνώσκεις ἐκ τῶν καρπῶν, τοὺς δ' ἀνθρώπους ἐκ τῶν ἔργων. 8. Καὶ τοῖς θερίοις ἔστι μνήμη. 9. Ἐν τῷ κινδύνῳ δεῖ τοῖς ἀνθρώποις βοήθειαν φέρειν.

 

 

Indicativus, imperativus et infinitivus praesentis medii et passivi

 

1. Τίς ἀγορεύειν βούλεται; 2. Ὦ πολῖται, πείθεσθε τοῖς νόμοις. 3. Μὴ ἐθίζου ψεύδεσθαι. 4. Πορευόμεθα εἰς Ἀθήνας. 5. Τρεφόμεθα τοῖς τῶν ἀγρῶν καὶ τῶν δένδρων καρποῖς. 6. Ὁ φίλος γιγνῶσκεται ἐν τῷ κινδύνῳ. 7. Στέργω τοὺς φίλους καὶ στέργομαι ὑπὸ τῶν φίλων. 8. Ἡ στρατιὰ μάχεται τοῖς πολεμίοις ἀνδρείως. 9. Οἱ νέοι ὑπὸ τῶν διδασκάλων παιδεύονται. 10. Χρὴ βουλεύεσθαι πρὸ τοῦ ἔργου. 11. Ὦ νέοι, μανθάνετε σπουδαίως καὶ πείθεσθε τοῖς διδασκάλοις.

 

 

Imperfectum activi. Augmentum syllabicum

 

1. Πολλάκις ἐθαυμάζομεν τὴν τῶν Σπαρτιατῶν ἀνδρείαν. 2. Ἀεὶ ἐπιστεύομεν τοῖς φίλοις. 3. Οἱ στρατηγοὶ συνέλεγον τὴν στρατιὰν ἐπὶ τοὺς πολεμίους. 4. Αἱ νεφέλαι ἐκάλυπτον τὸν οὐρανόν. 5.  Ἡ ἀδελφὴ ἔπεμπε τὸν ἀδελφὸν εἰς τὴν ἀγοράν. 6. Οἱ στρατιῶται ἔφερον πόνους γενναίως. 7. Ὁ μαθητὴς οὐκ ἔπαυε μανθάνειν σπουδαίως. 8. Ἀεὶ οἱ διδάσκαλοι ἐδίδασκον καὶ ἐπαίδευον τοὺς μαθητάς. 9. Οἱ πολῖται ἐφύλαττον ἀεὶ τὴν χώραν καὶ νῦν φυλάττουσιν. 10. Ὁ ἀδελφὸς τὴν ἀδελφὴν ἔστεργε καὶ ἐθεράπευεν.

 

 

Imperfectum activi. Augmentum temporale

 

1. Οἱ Ἀθηναῖοι τὴν μοναρχίαν καὶ τὴν ὀλιγαρχίαν ὠνείδιζον. 2. Ἠκούομεν τὴν τοῦ φίλου ᾠδήν. 3. Ἐν ταῖς Θερμοπύλαις ἦν μάχη τῶν Σπαρτιατῶν πρὸς τοὺς Πέρσας. 4. Ἐν τῷ πρὸς τοὺς Πέρσας πολέμῳ οἱ Σπαρτιᾶται σύμμαχοι ἦσαν τῶν Ἀθηναίων. 5. Τῶν Περσῶν ἦρχον δεσπόται. 6. Οἱ Σκύθαι τοῖς θεοῖς οὔτε βωμοὺς οὔθ' ἱερὰ ἵδρυον. 7. Ὀ στρατηγὸς τοὺς στρατιῶτας εἰς τὴν μάχην παρώξυνεν. 8. Ὁ ἀδελφὸς ἀεὶ ἔλεγε τὴν ἀλήθειαν, καὶ οἱ φίλοι ἀεὶ ἤκουον τοῦ ἀδελφοῦ. 9. Ἠθέλομεν γυμνάζεσθαι καὶ ἥκομεν εἰς τὸ γυμνάσιον.

 

 

Περὶ τῶν Μουσῶν

 

Οἱ παλαιοὶ ἐθεράπευον τὰς Μούσας, τῆς ᾠδῆς καὶ τῆς  μουσικῆς καὶ τῆς σοφίας θεάς. Ἐνόμιζον δὲ τὰς τῶν Μουσῶν οἰκίας ἐν ταῖς τοῦ Παρνασσοῦ κορυφαῖς εἶναι ἐγγὺς τῶν Δελφῶν. Ἦσαν δ' ἐννέα Μοῦσαι τὸν ἀριθμόν· τῶν δὲ Μουσῶν ἡ μὲν Μελπομένη τῆς τραγῳδίας, θεὰ ἦν, ἡ δὲ Θάλεια τῆς κωμῳδίας, ἡ δὲ Τερψιχόρα τῆς χορείας. Τὰ δὲ τῶν Μουσῶν ἱερὰ οἱ παλαιοὶ ὠνόμαζον Μουσεῖα.

 

 

Περὶ Ἀθηνᾶς καὶ Ἑρμοῦ

 

Ἐν τῇ Ἀττικῇ γῇ πολλὰ ἦν τῆς Ἀθηνᾶς καὶ τοῦ Ἑρμοῦ ἱερά. Ἡ μὲν Ἀθηνᾶ τῆς σοφίας καὶ τῶν τεχνῶν, ὁ δ' Ἑρμῆς τῆς ἀγορᾶς θεὸς ἦν. Οὐδὲ τὸν πόλεμον ἔφευγεν ἡ Ἀθηνᾶ· παρῆν γὰρ ἐν τῇ μάχῃ τοῖς φίλοις, ὁ δὲ Ἑρμῆς ἔπεμπε τοῖς ἀνθρώποις ὕπνον καὶ τοὺς νεκροὺς ἐκ τῆς γῆς εἰς Ἅιδου ἦγεν. Τῆς Ἀθηνᾶς δῶρον ἦν ἡ ἐλάα, τὸν δ' Ἑρμῆν οἱ ποιηταὶ τῆς λύρας εὑρετὴν εἶναι ἐνόμιζον.

 

 

Adiectiva на ος, α, ον и ος, η, ον

 

1. Καλὸς ἦν ὁ τῶν Σπαρτιατῶν ἐν ταῖς Θερμοπύλαις θάνατος. 2. Μακρὰ καὶ χαλεπή ἐστιν ἡ τῆς ἀρετῆς ὁδός. 3. Βουλόμεθα μανθάνειν τὴν Ἑλληνικὴν γλῶτταν. 4. Πολλάκις πικρὸν φάρμακον τοῖς ἀνθρώποις τὸν βίον σῴζει. 5. Πιστὸς καὶ ἀληθινὸς φίλος ἡδονή ἐστι τοῦ βίου. 6. Πιστὸν καὶ ἀληθινὸν φίλον μᾶλλον βούλομαι ἢ πλοῦτον. 7. Κακὸν φέρουσι καρπὸν οἱ κακοὶ φίλοι. 8. Ὁ ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ μόνος φίλος. 9. Ὁ πόλεμος τοῖς ἀνθρώποις πολλὼν κακῶν αἴτιός ἐστιν. 10. Πολλάκις μικραὶ ἡδοναὶ μακρὰς λύπας φέρουσιν. 11. Καὶ οἱ σοφοὶ καὶ οἱ μῶροι ἐκ τῶν λόγων γιγνώσκονται. 12. Δικαίων ἔργα δίκαια. 13. Μὴ ἐν πολλοῖς ὀλίγα λέγε, ἀλλὰ ἐν ὀλίγοις πολλά.

 

 

Participium praesentis medii et passivi

 

1. Ἡ στρατιὰ διὰ τῆς ἐρημίας πορευομένη πολλοὺς ἔφερε πόνους. 2. Τῷ βουλομένῳ οὐδὲν χαλεπόν ἐστιν. 3. Ὀργιζόμενος μὴ κόλαζε. 4. Τὸ τέκνον κλαίει κολαζόμενον. 5. Τὰ λεγόμενα οὐκ ἀεὶ πιστά ἐστιν. 6. Ἀγαθοί εἰσιν οἱ τοῖς νόμοις πειθόμενοι. 7. Οἱ στρατιῶται ἐμάχοντο ἅμα πορευόμενοι. 8. Οἱ τοῖς νόμοις μὴ πειθόμενοι ὑπὸ τῶν δικαστῶν καλάζονται.

 

 

Adiectiva  на ος, ον

 

1. Ἡ μὲν σπουδὴ τῷ ἀνθρώπῳ ὠφέλιμός ἐστιν, ἡ δὲ ῥᾳθυμία βλαβερά. 2. Ἡ στρατιὰ διὰ τῆς πολεμίας πορευομένη ἄθυμος ἦν· ἄβατος γὰρ ἦν χώρα. 3. Τοὺς μὲν δικαίους οἱ ἄνθρωποι στέργουσι, τοὺς δ' ἀδίκους καλάζουσιν. 4. Τῶν ἀνθρώπων οἱ μὲν ἀγαθοὶ καὶ χρηστοί εἰσιν, οἱ δὲ κακοὶ καὶ πονηροί· καὶ οἱ μὲν δίκαιοι, οἱ δ' ἄδικοι, οἱ μὲν φιλόπονοι, οἱ δὲ ῥᾴθυμοι, οἱ μὲν φρόνιμοι, οἱ δ' ἀνόητοι. 5. Παντοῖα δ' ἐστι καὶ τὰ τῶν ἀνθρώπων ἔργα· τὰ μὲν γαρ καλά ἐστι, τὰ δ' αἰσχρά, τὰ μὲν γὰρ ὠφέλιμα, τὰ δὲ βλαβερά. 6. Διώκετε, ὦ νεανίαι, τὰ καλὰ καὶ ἀγαθά, φεύγετε δὲ τὰ κακὰ καὶ αἰσχρά.

 

 

Imperfectum medii et passivi

 

1. Ἐπειθόμην ταῖς τῶν φίλων βουλαῖς. 2. Κῦρος, ὁ τοῦ Καμβύσου, ἐν τοῖς Πέρσαις ἐπαιδέυετο. 3. Οἱ προδόται ἀεὶ θανάτῳ ἐκολάζοντο ὑπὸ τῶν πολιτῶν. 4. Ὦ στρατιῶται, ἀνδρείως ἐμάχεσθε τοῖς πολεμίοις καὶ ἐφέρετε τοὺς τοῦ πολέμου κινδύνους. 5. Ἡ χώρα ἀεὶ ἐφυλάττετο ὑπὸ τῆς στρατιᾶς. 6. Οἱ κακοῦργοι εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀπήγοντο. 7. Ἐβουλόμεθα, ὦ πολῖται, στρατεύεσθαι ἐπὶ τὸν τύραννον· οὐ γὰρ ἐθέλομεν τῷ τυράννῳ δουλεύειν. 8. Ὁ διδάσκαλος ὑπὸ τῶν μαθητῶν ἐστέργετο.

 

Declinatio III

Основы на -ρ и -ν. Singularis

 

1. Τοῦ μὲν ῥήτορός ἐστι τοῖς πολίταις περὶ τῶν κοινῶν συμβουλεύειν, τοῦ δ' ἡγεμόνος τὴν στρατιὰν ἐπὶ τοὺς πολεμίους ἄγειν. 2. Τῷ μὲν ῥήτορι ἡ σωφροσύνη πρέπει, τῷ δ' ἡγεμόνι ἡ ἀνδρεία καὶ ἐμπειρία. 3. Ὦ ῥῆτορ, τὸν ῥήτορα δεῖ ἀεὶ χρηστὰ καὶ ὠφέλιμα συμβουλεύειν τοῖς πολίταις. 4. Τὸ ἔαρ τοῖς ἀνθρώποις ἡδονὴν φέρει. 5. Τὸ πῦρ τοῖς Πέρσαις ἱερὸν ἦν. 6. Τὸν μὲν χρυσὸν ἐν τῷ πυρὶ γιγνώσκομεν, τοὺς δὲ φίλους ἐν τοῖς κινδύνοις. 7. Παροιμία ἐστίν· χεὶρ χεῖρα νίζει.

 

 

Pluralis. Adiectiva на -ων, -ον

 

1. Οἱ πολλοὶ καὶ ἔνδοξοι ῥήτορες ἦσαν ἐν Ἀθήναις. 2. Τῶν ἐν Ἀθήναις ῤητόρων οἱ μὲν χρηστὰ καὶ ὠφέλιμα συνεβούλευον τοῖς πολίταις, οἱ δὲ πρὸς ἡδονὴν τοῦ δήμου ἔλεγον. 3. Οἱ Ἀθηναῖοι πολλάκις οὐ τοῖς χρηστοῖς, ἀλλὰ τοῖς κακοῖς ῥήτορσιν ἐπίστευον. 4. Δεῖ τούς ῥήτορας εἰς τὴν σωτηρίαν τῶν πολιτῶν βλέπειν. 5. Ἐν τοῖς ἀγῶσι περιεγίγνοντο οἱ Ἕλληνες τῶν βαρβάρων· εἶχον γὰρ σώφρονας καὶ τοῦ πολέμου ἐμπείρους ἡγεμόνας. 6. Οὐκ ἀεὶ εὐδαίμονες οἱ σώφρονες.

 

 

Περὶ Ἀρίονος

 

Ἀρίων ὁ κιθαρῳδὸς φίλος ἦν Περιάνδρῳ, σώφρονι καὶ εὐδαίμονι τῆς Κορίνθου τυράννῳ. Ὁ μὲν οὖν Περίανδρος πέμπει τὸν Ἀρίονα εἰς τὴν Ἰταλίαν, ὁ δὲ κιθαρῳδὸς συλλέγει πολλοὺς θησαυρούς· πολλάκις γὰρ ἆθλον τῶν μουσικῶν ἀγώνων ἐφέρετο. Ὡς δὲ μετὰ πολλοὺς μῆνας εἰς Κόρινθον πάλιν ἐπορεύετο, ναῦται Κορίνθιοι τὸν μὲν Ἀρίονα εἰς τὴν θάλατταν ῥίπτουσι, τοῦς δὲ τοῦ κιθαρῳδοῦ θησαυροὺς ἁρπάζουσιν. Ἀλλὰ οὐ φεύγουσι δίκην· ὁ γὰρ Ἀρίων σῴζεται ὑπὸ δελφῖνος  εἰς Κόρινθον, οἱ δὲ ναῦται ὑπὸ τοῦ Περιάνδρου θανάτῳ κολάζονται.

 

 

Основы на гортанные и губные

 

1. Τοῖς Ἕλλησιν ἀρχὴν τῆς μάχης ἐσήμαινεν ὁ κῆρυξ τῇ σάλπιγγι. 2. Ἡ τοῦ κήρυκος σάλπυγξ ἦν χαλκῆ ἢ ἀργυρᾶ. 3. Αἱ τῆς ἀλώπεκος τρίχες ἐρυθραί εἰσιν. 4. Τῶν στρατιωτῶν οἱ μὲν ὁπλῖται ἐμάχοντο ἐν ταῖς φάλαγξιν, οἱ δὲ γυμνῆται πρὸ τῶν φαλάγγων. 5. Χρὴ τὸν ἄνθρωπον ὅμοιον εἶναι τῷ φιλοπόνῳ μύρμηκι. 6. Ἐν ταῖς Ἀθήναις πολλαὶ γλαῦκες ἐτρέφοντο, ἡ γὰρ γλαῦξ τῆς Ἀθηνᾶς ἱερὰ ἦν· παροιμία οὖν ἦν· γλαῦκα εἰς Ἀθήνας. 7. Ὑπὸ τῶν Ἀράβων καλοὶ ἵπποι ἐτρέφοντο. 8. Μὴ πίστευε κόλαξιν. 9. Ἡ παροιμία λέγει· κακοῦ κόρακος κακὸν ᾠόν.

 

 

Indicativus et infinitivus futuri activi et medii. Verba pura et muta

 

1. Οὐ πιστεύσω τῷ ψεύστῃ. 2. Ἀνδρεία στρατιὰ εἰς φυγὴν τρέψει τους πολεμίους. 3. Τὸν ξένον ἡδέως δεξόμεθα καὶ θεραπεύσομεν. 4. Λέξομεν ἀεὶ τὴν ἀλήθειαν . 5. Ἄιδετε καὶ ἀκούσομεν τὴν ᾠδήν. 6. Οἱ ἀγαθοὶ πολῖται ἀεὶ πείσονται τοῖς νόμοις. 7. Οἱ διδάσκαλοι παιδεύσουσι τοὺς νέους. 8. Εἰ οἱ πολέμιοι λύσουσι τὴν εἰρήνην, συλλέξομεν τὴν στρατιὰν καὶ στρατευσόμεθα ἐπὶ τοὺς πολεμίους. 9. Αὔριον ἥξομεν εἰς τὸ γυμνάσιον καὶ γυμνασόμεθα.

 

 

Indicativus et infinitivus aoristi I activi. Verba pura et muta

 

1. Δαρεῖος ἐστράτευσεν ἐπὶ τοὺς Σκύθας. 2. Οἱ πολέμιοι ἔλυσαν τὴν εἰρήνην. 3. Ἔπραξα, ὅτι ἐκέλευσας. 4. Οἱ ποιηταὶ τοὺς Ἕλληνας παιδεῦσαι λέγονται. 5. Ξέρξης ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας στρατεῦσαι βουλόμενος ἀναρίθμητον στρατιὰν συνέλεξεν. 6. Θουκυδίδης συνέγραψε τὸν τῶν Ἀθηναίων καὶ Λακεδαιμονίων πόλεμον. 7. Ὁ ἀδελφὸς πολλὰ καὶ λαμπρὰ δῶρα τῇ ἀδελφῇ ἔπεμψεν. 8. Ἐπιστεύσαμεν τῷ ψεύστῃ καὶ νῦν κακῶς πράττομεν. 9. Οἱ στρατηγοὶ τὴν τῶν πολεμίων κραυγὴν ἤκουσαν. 

 

 

Κόραξ καὶ ἀλώπηξ

 

Κόραξ τυρὸν ἔκλεψε καὶ ἐφ' ὑψηλοῦ δένδρου κατήσθιεν. Ἀλώπηξ δ' ὡς τὸν κόρακα ἐκ τῆς γῆς ἔβλεψεν, "ὦ κόραξ", ἔφη, "ὡς καλὴν ἔχεις μορφήν· εἰ δὲ καὶ φωνὴν ὁμοίαν ἔχεις τῇ μορφῇ, ἄξιος σὺ ἄρχειν οὐ μόνον τῶν ἄλλων κοράκων, ἀλλὰ καὶ γυπῶν καὶ ἀετῶν". Ὁ οὖν κόραξ, ὡς ἤκουσε τὸν ἔπαινον τῆς ἀλώπεκος, φωνὴν ἐξέπεμψεν· ἅμα δ' ὁ τυρὸς ἐκπίπτει αὐτῷ εἰς τὴν γῆν. Τότε δ' ἀλώπηξ τὸν μὲν τυρὸν εὐθὺς ἁρπάζει, τὸν δὲ κόρακα προσαγορεύει· "Ὦ κόραξ, φωνὴν μὲν ἔχεις, νοῦν δ' οὔ". Οἱ γὰρ σοφοὶ οὐ πιστεύουσι  τοῖς κόλαξιν.

 

 

Основы на зубные

 

1. Ἡ ἐλπὶς σφάλλει μὲν πολλάκις, ἀπολείπει δ' οὐδέποτε τὸν ἄνθρωπον. 2. Καλὸν ἐστιν ὑπὲρ τῆς πατρίδος μάχεσθαι καὶ ἐν τῇ μάχῃ ἀποθνῄσκειν. 3. Ἡ Ἑλλὰς πατρίς ἐστι πολλῶν καὶ ἐνδόξων ποιητῶν. 4. Τῇ πατρίδι ὀφείλουσιν οἱ πολῖται πολλὰ ἀγαθά· χρὴ τοὺς πολίτας στέργειν τὴν πατρίδα. 5. Αἱ ὑψηλαὶ τῶν Αἰγυπτίων πυραμίδες θαυμάσιαί εἰσιν. 6. Οἱ Πέρσαι ἐκ παίδων ἐμάνθανον τὴν δικαιοσύνην. 7. Οἱ τῶν Ἑλλήνων στρατιῶται ἐν μὲν τοῖς ποσὶ κνημῖδας, ἐν δὲ ταῖς χερσὶν ἀσπίδα καὶ ἀκόντια εἶχον. 8. Πολλοῖς θηρσὶν ἐν τοῖς ποσίν ἐστιν ἡ σωτηρία. 9. Τίς οὐ στέργει τοὺς παῖδας; Ὦ παῖ, τοῖς παισὶ πρέπει σιγή.

 

 

Περὶ τῆς τῶν Ἀθηναίων ἀχαριστίας

 

Παροιμία ἐστί· χάρις χάριν, ἔρις δ' ἔριν τίκτει. Πολλοὶ δ' ἄνθρωποι οὐ μόνον ἀμνήμονές εἰσι τῆς χάριτος, ἀλλὰ καὶ βλάπτουσι πολλάκις τοὺς εὐεργέτας. Μάλιστα δ' ἀχάριστοι ἦσαν οἱ Ἀθηναῖοι· ἀνδρείους γὰρ καὶ χρηστοὺς πολίτας ἐκ τῆς πατρίδος ἐξέβαλλον, οἷον Ἀριστείδην καὶ Μιλτιάδην καὶ Κίμωνα καὶ ἄλλους πολλοὺς, οἳ τὴν πατρίδα πλεῖστα ὠφέλησαν.

 

 

Neutra с основой на τ

 

1. Τὸ τοῦ ἀνθρώπου σῶμα θνητόν ἐστιν. 2. Τὸ ἱμάτιον τοῦ σῶματος κόσμος ἐστίν. 3. Οἱ ἡγεμόνες ἄγουσι τὸ στράτευμα ἐπὶ τοὺς πολεμίους. 4. Ἡ τῶν ἡγεμόνων διαφορὰ κινδύνους φέρει τῷ στρατεύματι. 5. Νοῦς τίκτει χρήματα, ἀλλ' οὐ χρήματα νοῦν. 6. Τὰ μαθήματα τοὺς νέους ἀποτρέπουσι πολλῶν ἁμαρτημάτων.

 

 

Περὶ τῆς τῶν Ἀθηναίων παιδείας

 

Οἱ Ἀθηναῖοι τῆς παιδείας μάλιστα φροντίσαι λέγονται. Οἱ τῶν Ἀθηναίων παῖδες πρῶτον μὲν τὰ γράμματα ἐμάνθανον, ἔπειτα δ' ἀνεγίγνωσκον ποιήματα ἐνδόξων ποιητῶν, μάλιστα δὲ τὰ τοῦ Ὁμήρου. Ἐμάνθανον δὲ καὶ τὴν μουσικὴν καὶ ἄλλα ὠφέλιμα μαθήματα, τὰ δὲ σώματα ἐν τοῖς γυμνασίοις ἐγύμναζον.Ἦγον δὲ τοὺς παῖδας εἰς τὸ γυμνάσιον καὶ εἰς διδασκάλου οἱ παιδαγωγοί.

 

 

Основы на ντ, κτ

 

1. Δικαίου ἄρχοντός ἐστι φυλάττειν τοὺς νόμους. 2. Χρὴ τοὺς πολίτας τῷ ἄρχοντι πείθεσθαι. 3. Ἐξ ὄνυχος λέοντα γιγνώσκομεν. 4. Πολλοὶ οἴκοι μέν εἰσι λέγοντες, ἐν μάχῃ δ' ἀλώπεκες. 5. Πολλά ἐστι τὰ Ξενοφῶντος συγγράμματα. 6. Ἡ τῶν Σπαρτιατῶν γερουσία γερόντων ἦν βουλή. 7. Τοῖς γέρουσιν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρέπει ὁ λόγος, τοῖς δὲ νεανίαις ἡ σιγή. 8. Τοῖς λέουσι καὶ τοῖς ἐλέφασι δεινὴ ῥώμη ἐστίν. 9. Αἱ Αἰθίοπες ἐθήρευον τοὺς ἐλέφαντας τῶν ὀδόντων ἕνεκα.

 

 

Περὶ τῆς Αἰγύπτου

 

Ἐν τῇ Αἰγύπτῳ μεταξὺ τῶν τοῦ Νείλου ποταμοῦ στομάτων ἐστὶ τὸ Δέλτα, τὸ τοῦ Νείλου δῶρον, ὡς Ἡρόδοτος λέγει· τὸ δὲ ὄνομα ἔχει ἀπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ γράμματος, τοῦ δέλτα. Ἡ δὲ Αἴγυπτος μεστή ἐστι παντοίων μνημάτων· ἐγγὺς γὰρ τῆς Μέμφιδος καὶ τοῦ Νείλου ποταμοῦ αἱ πυραμίδες εἰσίν, αἱ λίθιναι τῶν άρχόντων θῆκαι, ἐν δὲ ταῖς Θήβαις θαυμάσια ἱερὰ καὶ σφίγγες καὶ ἀγάλματα καὶ στῆλαι. Ἐν δὲ τοῖς ἱεροῖς παντοῖαι γραφαί εἰσι καὶ ἀγάλματα τῶν θεῶν· τὰ δ' ἀγάλματα ἔχει τὸ μὲν ἀνθρώπου, τὴν δὲ κεφαλὴν ἀνθρώπου ἢ θηρός. Αἱ δὲ σφίγγες εἰσὶ λίθιναι καὶ τὸ μὲν σῶμα λέοντος, τὴν δὲ καφαλὴν ἀνθρώπου ἔχουσιν. Αἱ δὲ λίθιναι στῆλαι μεσταί εἰσι νἱερῶν γραμμάτων καὶ γραφῶν· τὰ δὲ γράμματα μηνύει τὰ τῶν ἀρχόντων ἔργα.

 

 

Participium praesentis, futuri et aoristi I activi

 

1. Νέστωρ ἤδη γέρων ὢν σὺν τοῖς Ἕλλησιν ἐπὶ τὴν Τροίαν ἐστράτευσεν. 2. Οὐχ ὁ πολλά, ἀλλ' ὁ σοφὰ λέγων καλῶς λέγει. 3. Μαθηταὶ ὄντες μανθάνετε σπουδαίως. 4. Οὐ χρὴ ἀποβλέπειν εἰς τοὺς λέγοντας, ἀλλ' εἰς τὰ λεγόμενα. 5. Διδασκάλου λέγοντος ἡσυχίαν ἄγειν δεῖ τοὺς μαθητάς. 6. Καὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ τοὺς  ἀρχομένους χρὴ πείθεσθαι τοῖς νόμοις. 7. Φεῦγε ἡδονὴν φέρουσαν ὕστερον βλάβην. 8. Οἱ στρατιῶται στρατεύσονται ἐκλύσοντες τοὺς συμμάχους τοῦ κινδύνου. 9. Οἱ πολέμιοι λύσαντες τὴν εἰρήνην καὶ συλλέξαντες ἀναρίθμητον στρατιὰν ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας ἐστράτευσαν.

 

 

Ἑκών, ἄκων, πᾶς, ἅπας

 

1. Πάσης τέχνης ἡ ἀρχὴ χαλεπή ἐστιν. 2. Λύπης ἁπάσης γίγνεται ἰατρὸς χρόνος. 3. Ἅπαντες ἔχομεν τὴν πατρίδα. 4. Ἐν τῇ ἡμέτερᾷ πατρίδι πάντες πολῖται μανθάνουσιν. 5. Πλάτων λέγει πάντα τὸν ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ὑπὸ τῆς γῆς χρυσὸν οὐκ ἀντάξιον εἶναι τῆς ἀρετῆς. 6. Ἡ ἀναρχία πάντων κακῶν αἰτία ἐστίν. 7. Ἑκόντων μὲν ἄρχειν ῥᾴδιον, ἀκόντων δὲ χαλεπόν. 8. Πᾶσι τοῖς παισὶν ἡδονὴν παρέχει τὰ ὅπλα. 9. Δεῖ πάντας τούς μαθητὰς σπουδαίως μανθάνειν.

 

 

Indicativus, infinitivus et participium aoristi I medii. Verba pura et muta

 

1. Νυκτὸς γιγνομένης ἐπαύσαντο οἱ στρατιῶται μάχης καὶ φόνου. 2. Ὦ Λεωνίδα, ἀθάνατον τῷ θανάτῳ ἐκτήσω δόξαν. 3. Καλήν, ὦ στρατιῶται, ἐκτήσασθε δόξαν νικήσαντες καὶ εἰς φυγὴν τρέψαντες τοὺς πολεμίους. 4. Δαρεῖος ἐγγύς ὢν τοῦ θανάτου μετεπέμψατο Κῦρον ἀπὸ τῆς Λύδιας, ἧς σατράπην ἐποίησεν αὐτόν. 5. Οὐ ῥᾴδιόν ἐστι πιστούς κτήσασθαι φίλους· κτησάμενοι οὖν θησαυρὸν ἔχειν νομίζετε. 6. Οἱ Ἀθηναῖοι ἐψηφίσαντο στρατεύεσθαι ἐπὶ τὸν Φίλιππον καὶ βοηθῆσαι τοῖς Ὀλυνθίοις. 7. Οἱ Ἕλληνες παρὰ τῶν παλαιῶν Φοινίκων ἐδέξαντο τὰ σημεῖα γράφειν. 8. Οἱ Λακεδαιμόμιοι τῶν ξυμπολεμησάντων Ἑλλήνων ἡγήσαντο.

 

 

Основы на r (πατήρ, μήτηρ, θυγάτηρ)

Θεράπευε τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα

 

Ἔχω πατέρα καὶ μητέρα. Χρὴ τοὺς παῖδας τὸν πατέρα καὶ τῆν μητέρα θεραπεύειν· οἱ γὰρ πατέρες καὶ αἱ μητέρες πάντα τὰ ἀγαθὰ παρέχουσι τοῖς υἱοῖς καὶ ταῖς θυγατράσιν. Ἡ μὲν γὰρ μήτηρ τρέφει καὶ φυλάττει τὰ τέκνα, ὁ δὲ πατὴρ πολλοὺς πολλάκις φέρει πόνους τῆς τροφῆς ἕνεκα καὶ τῆς παιδίας. Χάριν οὖν δεῖ τοὺς παῖδας ἔχειν τῷ τε πατρὶ καὶ τῇ μητρί. Ὡς δ' ἀγαθοὶ παῖδες κόσμος εἰσὶ τοῦ πατρὸς καὶ τῆς μητρός, οὕτως οἱ κακοὶ αἰσχύνην φέρουσι τοῖς τε πατράσι καὶ ταῖς μητράσιν.

Περσεφόνην, τῆς Δήμητρος θυγατέρα, Πλούτων λέγεται ἐκ τῆς γῆς ἁρπάσαι καὶ εἰς Ἅιδου κομίσασθαι.

 

 

Основы на ~

 

1. Θνητόν ἐστι πᾶν τὸ ἀνθρώπων γένος. 2. Χρὴ ἐν πᾶσι πράγμασιν εἰς τὸ τέλος βλέπειν. 3. Ἐλπὶς κακοῦ κέρδους ἀρχή ἐστι τῆς πονηρίας. 4. Οὐ τῷ τῶν στρατιωτῶν πλήθει οὐδὲ τῷ τῶν τειχῶν ὕψει, ἀλλὰ τῇ ἀνδρείᾳ τὴν πατρίδα σῴζομεν. 5. Ἦν ποτὲ χρόνος, ὅτε τὰ τῶν ἀνθρώπων γένη οὐκ ἦν. 6. Ἐν τοῖς ὑψηλοῖς ὄρεσι διάγει πολλὰ θηρία. 7. Τὰ τῶν ἐθνῶν ἤθη παντοῖά ἐστιν. 8. Τὰ τῆς ἀληθείας ἔπη ἁπλᾶ ἐστιν. 9. Ἐν τοῖς λειμῶσι καλὰ ἄνθη εὑρίσκομεν καὶ λευκὰ καὶ ἐρυθρὰ καὶ ποικίλα. 10. Τὸ ψεῦδος τῇ ἀληθείᾳ ἐναντίον ἐστίν. 11. Τῷ μὲν  ξίφει ἀποκτείνεις τὸ σῶμα, τῷ δὲ ψεύδει διαφθείρεις τὴν ψυχήν. 12. Οἱ ἄνθρωποι πολλάκις χειμῶνος μὲν βούλονται θέρος, θέρους δὲ χειμῶνα.

 

 

Adjectiva на h~, e~

 

1. Πολαιά ἐστιν ἡ παροιμία· ὑγιὴς ψυχὴ ἐν ὑγιεῖ σώματι. 2. Ψευδές ἐστι πᾶν τὸ κολάκων γένος. 3. Εὐκλεοῦς πατρὸς οὐκ ἀεὶ εὐκλεὴς υἱός. 4. Εὐγενῶν πατέρων παῖδας εὐγενεῖς εἶναι νομίζομεν. 5. Οἴκτιρε, ὦ παῖ, τὸν ἀτυχῆ ἄνθρωπον. 6. Πολλοὶ μέν εἰσιν οἱ τῶν εὐτυχῶν φίλοι, ὀλίγοι δ' οἱ τῶν δυστυχῶν. Ὅμηρος ἦν εὐκλεὴς ποιητής. 8. Οἱ Ἀθηναῖοι πολλὰς τριήρεις εἶχον. 9. Χρὴ ἀεὶ τἀληθῆ λέγειν.

 

 

Собственные имена на  h~, klh~

 

1. Δημοσθένης μὲν δεινὸς ῥήτωρ ἦν, Θεμιστοκλῆς δ' εὐκλεὴς στρατηγός. 2. Τοῦ μὲν Δημοσθένους θαυμάζομεν τοὺς λόγους, τοῦ δὲ Θεμιστοκλέους τὰ ἔργα. 3. Σωκράτης διὰ παντὸς τοῦ βίου τοὺς πολίτας εἰς ἀρετὴν προὔτρεπεν, οἱ δ' Ἀθηναῖοι οὐ μόνον οὐκ ἐπείθοντο Σωκράτει, ἀλλὰ καὶ θάνατον αὐτοῦ κατεψηφίσαντο. 4. Λαμπροί εἰσι οἱ τοῦ Ἡρακλέους δώδεκα ἆθλοι, οἷς τὴν ἀθανασίαν πρὸς τῶν θεῶν ἐκτήσατο· οἱ γὰρ ποιηταὶ τὸν Ἡρακλέα οὐ μόνον γίγαντας καὶ φοβεροὺς θῆρας φονεῦσαι λέγουσιν, ἀλλὰ καὶ Κέρβερον ἐξ Ἅιδου εἰς τὸ φῶς κομίσαι καὶ  ἄλλα ἀδύνατα ἔργα ἐκτελέσαι.

 

 

Περὶ τοῦ γήρως

 

Ἀληθής ἐστιν ἡ γνώμη· χαλεπὸν τὸ γῆρας τοῖς ἀνθρώποις βάρος. Οὐ γὰρ μόνον τὸ κάλλος φθείρει καὶ τὴν τοῦ σώματος ῥώμην, ἀλλὰ καὶ ἐγγύς τοῦ θανάτου ἐστίν, φοβεροῦ ὄντος πᾶσιν ἀνθρώποις. Ὅμως δὲ καὶ τοῦ γήρως οὐ μικρὰ ἀγαθά ἐστιν. Ἡ γὰρ σοφία καὶ σωφροσύνη καὶ ἐμπειρία τιμὴν καὶ κόσμον παρέχουσι τῷ γήρᾳ. Ὡς δὲ τοῖς νέοις ἡ σπουδή, οὕτω τοῖς γέρουσι φίλη ἐστὶν ἡ ἡσυχία. Ὀρθῶς οὖν τὸ μὲν γῆρας τῷ χειμῶνι, τὴν δὲ νεότητα τῷ ἔαρι παρεικάζομεν. Ἥσυχον καὶ εὔδαιμον γῆρας καλοῦ καὶ σώφρονος βίου γέρας ἐστιν.

 

 

Основы на u, ou, w

 

1. Ἐν τοῖς ποταμοῖς καὶ ἐν τῇ θαλάττῃ παντοῖοι ἰχθύες εἰσίν. 2. Τὸ μὲν τοῦ ἀνθρώπου αἷμα θερμόν ἐστι, τὸ δὲ τοῦ ἰχθύος ψυχρόν. 3. Αἱ νόσοι τὴν τοῦ σώματος ἰσχὺν φθείρουσιν. 4. Παλαιός ἐστιν ὁ μῦθος περὶ τῆς τῶν βατράχων καὶ μυῶν μάχης. 5. Ἵπποι καὶ βόες ὠφέλιμα θηρία ἐστὶ τοῖς ἀνθρώποις. 6. Oἱ Ἕλληνες ἔθυον τοῖς θεοῖς βοῦς, οἱ δὲ Σκύθαι ἵππους. 7. Ὁ ἀθλητής τῇ τοῦ σώματος ἰσχύι ἐπαίρεται.

                                     

 

Περὶ τῆς ἡμετέρας χώρας

 

Ἐν τῇ ἡμετέρᾳ χώρᾳ καὶ ποταμοί εἰσι μεστοὶ ἰχθύων, καὶ ὖλαι πλήρεις θηρῶν· ἡ δὲ γῆ οὐ μόνον παντοίους καρποὺς φέρει, ἀλλὰ καὶ ἔνδον ἅλας καὶ χρυσὸν καὶ σίδηρον καὶ ἄλλα μέταλλα ἔχει. Ἔστι δὲ καὶ πεδία καὶ ἄλση καὶ ὄρη ἱκανὰ τρέφειν καὶ ἵππους καὶ βοῦς καὶ οἶς καὶ σῦς. Πάντ' οὖν ἔχομεν τὰ πρὸς βίον ἀναγκαῖα.

 

 

Основы на o

 

Περὶ τῆς Νιόβης

 

Νιόβῃ, τῇ τῶν Θηβαίων βασιλείᾳ, ἑπτὰ ἦσαν υἱοὶ καὶ ἑπτὰ θυγατέρες· ὑπερήφανος δ' ἦν διὰ τὸ πλῆθος καὶ τὸ κάλλος τῶν τέκνων. Ὅτ' οὖν ποτε αἱ Θηβαῖαι Λητοῖ, τῇ Ἀπόλλωνος καὶ Ἀρτέμιδος μητρί, ἔθυον, ἐκώλυσεν αὐτὰς Νιόβη θεραπεύειν τὴν θεάν, δυοῖν μόνον παίδοιν μητέρα οὖσαν. Ἀλλ' οὐ φεύγει δίκην· ἡ γὰρ Λητὼ τῇ Νιόβῃ ἀχθομένη ἐκέλευσε τὸν μὲν Ἀπόλλωνα τοὺς τῆς Νιόβης υἱούς, τὴν δ' Ἀρτέμιδα τὰς θυγατέρας καταξεῦσαι. Τότε δὲ Νιόβη δακρύουσα· "Ὡς δεινῶς", ἔφη, "ὦ Λητοῖ, ἐκόλασας τὴν ἐμὴν ὑπερηφανίαν". Οἱ δὲ θεοὶ κατοικτίροντες τὸ τῆς Νιόβης πάθος μεταβάλλουσιν αὐτὴν εἰς λίθον.

 

 

Основы на i и e; u и e

 

1. Ἡ τῶν Ἀθηναίων πόλις ἐγγὺς τῆς θαλλάτης ἦν, ἐναντία Σαλαμῖνι τῇ νήσῳ. 2. Οἱ Ἀθηναῖοι τὰς Ἀθήνας μόνας ὠνόμαζον ἄστυ. 3. Δημοσθένης λέγει τοὺς νόμους τῆς πόλεως ψυχὴν εἶναι. 4. Οἱ ἀνδρεῖοι στρατιῶται οὐ λείψουσιν ἐν τῇ μάχῃ τὴν τάξιν, ἀλλ' ἢ νικήσουσιν ἢ τελευτήσουσιν μένοντες ἐν τῇ τάξει. 5. Ξέρξης ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα στρατευσόμενος πρέσβεις ἔπεμψε εἰς τὰς τῶν Ἑλλήνων πόλεις γῆν καὶ ὕδωρ αἰτήσοντας. 6. Ταῖς πόλεσιν αἱ μὲν στάσεις πολλὰ κακὰ φέρουσιν, ἡ δ' ὁμόνοια δύναμιν καὶ εὐδαιμονίαν. 7. Μὴ ἐκ τῶν λόγων, ἀλλ' ἐκ τῶν πράξεων τοὺς ἀνθρώπους κρίνετε· πολλάκις  γὰρ αἱ πράξεις ἐναντίαι εἰσι τοῖς λόγοις.

 

 

Περὶ τῆς τῶν Ἀθηναίων  ἀκροπόλεως

 

Ὥσπερ ἐν ἄλλαις πολλαῖς τῶν Ἑλλήνων πόλεσιν, οὕτω καὶ ἐν ταῖς Ἀθήναις ἀκρόπολις ἦν φύσει ἰσχυρὰ. Ἐν τῇ ἀκροπόλει Ἀθηνᾶς καὶ Ποσειδῶνος παλαία ἦν ἱερά. Ἀθηνᾶ καὶ Ποσειδῶν ἤριζόν ποτε περὶ τῆς τῶν Ἀθηνῶν ἀρχῆς· καὶ ἡ μὲν Ἀθηνᾶ ἐλάαν ἐφύτευσεν ἐν τῇ ἀκροπόλει, ὅ δὲ Ποσειδῶν ἁλμυρὸν ὕδωρ ἐκ τῆς γῆς ἀνέπεμψεν. Δικάσαντες δ' οἱ ἄλλοι θεοὶ τὸ τε ἄστυ καὶ τὴν χώραν τῇ Ἀθηνᾷ ἐπεδίκασαν. Ὕστερον δὲ Περικλῆς ἐκόσμησε τὴν ἀκρόπολιν λαμπροῖς καὶ μεγαλοπρεπέσιν ἔργοις, οἷα ἦν τὰ Προπύλαια καὶ ὁ Παρθενὼν καὶ τὸ Ἐρεχθεῖον.

 

 

Adjectiva на u~, eia, u

 

1. Βραχύς μὲν ὁ βίος, ἡ δὲ τέχνη μακρά. 2. Καλὸς καὶ ἡδύς ἐστιν ὁ τῶν πολιτῶν βίος ἐν τῇ ἡμετέρᾳ χώρᾳ. 3. Πολλάκις βραχεῖα ἡδονὴ μακρὰν λύπην τίκτει. 4. Ὅμηρος τὸν Νέστορα γλυκὺν Πυλίων ἀγορητὴν προσαγορεύει. 5. Οὐκ ἀεὶ πείθει ὁ μακρὰ λέγων, πολλάκις δὲ καὶ βραχέος λόγου δεινή ἐστιν ἡ δύναμις. 6. Ταχὺς νοῦς πολλάκις ἐστὶν ἐν σώματι βραδεῖ. 7. Θαυμάζομεν τοὺς τῶν Ἀράβων ἵππους· ταχεῖς γάρ εἰσι καὶ ἰσχυροί. 8.Μὴ πίστευε τοῖς γλυκέσι κολάκων λόγοις. 9. Αἱ τῶν εὐρέων καὶ βαθέων ποταμῶν διαβάσεις οὐ ῥᾴδιαί εἰσιν. 10. Ἀρχὴ ἥμυσυ παντός.

 

 

Основы на eu

 

1. Θησεύς, ὁ Ἀθηναίων βασιλεύς, Αἰγέως υἱὸς ἦν. 2. Ἀγαμέμνονος καὶ Ἀχιλλέως ἔρις τοῖς Ἀχαιοῖς δεινῶν κακῶν αἰτία ἦν. 3. Τὸν μὲν λέοντα λέγομεν βασιλέα τῶν θηρῶν, τὸν δ' ἀετὸν βασιλέα τῶν ὀρνίθων. 4. Οἱ γονεῖς φροντίζουσι τῶν παίδων· χρὴ οὖν τοὺς παῖδας χάριν ἔχειν τοῖς γονεῦσιν. 5. Οἱ τῶν Περσῶν βασιλεῖς ἐστρατεύοντο ἐπὶ τοὺς πολεμίους ἔχοντες ἐν τῷ στρατοπέδῳ οὐ μόνον ἱερέας, ἀλλὰ καὶ μάντεις καὶ ἑρμηνέας. 6. Ἐν τοῖς παλαιοῖς χρόνοις τοῖς τῆς Αἰγύπτου βασιλεῦσιν οὐ μόνον πολλοὶ δοῦλοι καὶ ἐργάται ἦσαν, ἀλλὰ καὶ χρήσιμοι ἀριθμητικοὶ καὶ γεωμέτραι καὶ τέκτονες.

 

 

Περσεύς φονεύει τὴν Μέδουσαν

 

Περσεῖ ἐφήβῳ ὄντι ἐπέταξε Πολυδέκτης, ὁ τροφεὺς αὐτοῦ τὴν τῆς Μεδούσης κεφαλὴν κομίσαι. Ἦν δ’ ἡ Μέδουσα  μόνη τῶν Γοργόνων θνητή. Εἶχον δ’ αἱ Γοργόνες ὄφεις ἀντὶ τριχῶν, ὀδόντας δ’ ὡς συῶν, χεῖρας δὲ χαλκᾶς, πτέρυγας δὲ χρυσᾶς. Ἡ δὲ τῶν Γοργόνων ὄψις τὸν προσβλέποντα εἰς λίθον μετέβαλλεν. Οὐ ῥᾴδιον οὖν ἦν τὸ τοῦ Περσέως ἔργον· ὅμως δὲ τὴν Μέδουσαν ἐφόνευσεν. Ἡ μὲν γὰρ Ἀθηνᾶ παρεῖχεν αὐτῷ θείαν ἀσπίδα, ὅ δ' Ἑρμῆς κράνος, ὅ αὐτὸν ἠφάνιζεν. Ἐκόμισεν οὖν τῷ Πολυδέκτῃ τὴν κεφαλὴν αὐτῆς, ἥν Ἀθηνᾶ τῇ ἀσπίδι προσόψαι ἐλέγετο.

 

 

Substantiva anomala

α) ἀνήρ, γυνή

1. Ἐν τῇ ἀρχαίᾳ Ἑλλάδι ὁ μὲν ἀνὴρ ἔπραττε τὰ τῆς πόλεως, ἡ δὲ γυνὴ ἐφρόντιζε τοῦ οἴκου καὶ τῶν τέκνων. 2. Πᾶς Σπαρτιατῶν ἀνὴρ ἦν στρατιώτης. 3. Ἄλλη μέν ἐστιν ἡ τοῦ ἀνδρὸς φύσις, ἄλλη δ' ἡ τῆς γυναικός. 4. Ὦ ἄνερ, φύλαττε τὴν πόλιν. 5. Οἱ δίκαιοι καὶ ἐσθλοὶ ἄνδρες ἀεὶ τἀληθῆ λέγουσιν. 6. Ἡ τῶν ἀνδρῶν ἀνδρεία ἀγαθὸν ἄστεως τεῖχος εἶναι λέγεται. 7. Ἡ ἀρετὴ φέρει τιμὴν τοῖς ἀνδράσιν. 8. Ἐν τοῖς Λίβυσι ἀνὴρ μὲν ἀνδρῶν βασιλεῦσαι λέγεται, γυνὴ δὲ γυναικῶν. 9. Αἱ Ἀμαζόνες γυναῖκες μὲν ἦσαν, ἀνδρῶν δ' εἶχον τὴν ἀρετήν. 10. Οἱ βάρβαροι πόλιν ἐκπολιορκήσαντες τοὺς μὲν ἄνδρας ἀπέκτεινον, τὰς δὲ γυναῖκας καὶ τοὺς παῖδας εἰς δουλείαν ἦγον.

 

β) Ἄρης, Ζεύς, υἱός, ναῦς

1. Οἱ τῶν ‛Ρομαίων ποιηταὶ Ἄρεως υἱὸν λέγουσιν εἶναι τὸν ‛Ρωμύλον, ὁ δ' Ἄρης παῖς ἦν Διός. 2. Τὸν Δία προσαγορεύει Ὅμηρος θεῶν καὶ ἀνδρῶν πατέρα. 3. Ὦ Ζεῦ, τὸ σὸν κράτος οὐ μόνον ἀνθρώποις, ἀλλὰ καὶ θεοῖς φοβερὸν ἦν. 4. Τῆς νεὼς ἡγεμὼν ὁ κυβερνήτης ἐστίν. 5. Εἰ τις kal4n m2n ¡cei s^ma, t\n d2 yuc\n kak\n, καλὴν μὲν ἔχει ναῦν, τὸν δὲ κυβερνήτην κακόν. 6. Ἡ τὼν Ἀθηναίων δύναμις οὐκ ἐν τῷ στρατεύματι ἦν, ἀλλ' ἐν ταῖς ναυσίν. 7.  Ἐν τῇ περὶ Σαλαμῖνα ναυμαχίᾳ ὀλίγαι μὲν ἦσαν τῶν Ἑλλήνων νῆες, πολλαὶ δὲ τῶν Περσῶν. 8.Εὐπειθεῖς υἱεῖς ἡδονή εἰσι τὼν γονέων.

 

γ) δόρυ, γόνυ, κύων, οὖς

1. Ὅμηρος λέγει, ὅτι τὰ μέλλοντα ἐν τοῖς τοῦ Διὸς γόνασι κεῖται. 2. Ἀχιλλεὺς δόρατι κατέσφαξε τὸν Ἕκτορα. 3. Ἦν Κύρῳ τὸ σημεῖον ἀετὸς χρυσοῦς ἐπὶ δόρατος μακροῦ. 4. Τὸν τοῦ κυνὸς νοῦν πολλάκις θαυμάζομεν. 5. Ὥσπερ λύκος ὅμοιος κυνί, οὕτω κόλαξ ὅμοιος φίλῳ. 6. Φυλάττεσθε, ὦ παῖδες, χαλεποὺς κύνας. 7. Τοῦ μὲν ἵππου τὰ ὦτα βραχέα ἐστί, τοῦ δ' ὄνου μακρά.

 

 

Περὶ τῆς τῶν κυνῶν πίστεως

 

Ἄνδρα τινὰ πλούσιον κυνὶ συμπορευόμενον ἐφόνευσαν οἱ Πύῤῥου τοῦ βασιλέως στρατιῶται μαρτύρων οὐ παρόντων. Ἐπεὶ δ' οἱ φονεῖς ἀπεχώρησαν, ἐφύλαττεν ὁ κύων τὸν τοῦ δεσπότου νεκρόν. Ὀλίγαις δ' ἡμέραις ὕστερον ἐντυγχάνει τῷ νεκρῷ ὁ Πύῤῥος καὶ τὸν μὲν νεκρὸν κελεύει θάψαι, ὁ δὲ κύων ἕπεται τῷ βασιλεῖ εἰς τὸ στρατόπεδον. Μετὰ δ' ὀλίγον χρόνον ἐξέτασις γίγνεται τῶν στρατιωτῶν· πάρεστι καὶ ὁ κύων. Νοήσας δὲ τοὺς τοῦ δεσπότου φονέας εὐθὺς μετ' ὀργῆς ἐκτρέχει ἐπ' αὐτούς, πολλάκις δ' εἰς τὸν βασιλέα μεταστρεφόμενος κατήγορος γίγνεται τοῦ φόνου. Συλλαμβάνονται οὖν οἱ φονεῖς κελεύοντες τοῦ βασιλέως καὶ θανάτῳ κολάζονται.

 

 

Περὶ Ἀρτεμισίας

 

Ἀρτεμισία, ἡ τῆς Ἁλικαρνασσοῦ βασίλεια, ἐστρατεύσατο μετὰ Ξέρξου ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας· ἐν δὲ τῇ περὶ Σαλαμῖνα ναυμαχίᾳ καλὰ τῆς ἀνδρείας παρείχετο τεκμήρια. Ἐπεὶ δ' αἱ  τῶν Ἑλλήνων νῆες τὰς τῶν Περσῶν ναῦς εἰς φυγὴν ἔτρεψαν καὶ ἐδίωκον, καὶ ἡ Ἀρτεμισία ἐν κινδύνῳ ἦν ὑπ' Ἀττικῆς νεὼς διωκομένη· τῆς γὰρ φυγῆς ἐκώλυον αὐτὴν ἄλλαι φίλιαι νῆες ἔμπροσθεν οὖσαι. Τότε δ' ἐμπίπτει ἡ βασίλεια φιλίᾳ νηὶ καὶ καταδύει αὐτήν· ὁ δὲ τριηράρχης τῆς Ἀττικῆς νεὼς νομίσας Ἑλληνίδα εἶναι τὴν τῆς Ἀρτεμισίας ναῦν ἐπαύσατο διώκων αὐτήν. Οὕτως ἔσωσεν Ἀρτεμισία τὸν βίον.

 

 

Ἡρακλῆς δαμάζει τὸν Κέρβερον

 

Πολλὰ καὶ θαυμάσια ἔργα Ἡρακλῆς ἔπραττεν. Ἕν δὲ ἔργον οἱ ἄνθρωποι μάλιστα ἐθαύμαζον. Λέγει γάρ ποτε αὐτῷ ὁ Εὐρυσθεύς· "Κατάβαινε εἰς τὸν Τάρταρον καὶ ἀνάφερε τὸν Κέρβερον.

Ὁ δὲ Κέρβερός ἐστι δενὸν θερίον τρικέφαλον καὶ φυλάττει τὸ τοῦ Ταρτάρου στόμιον. Ὁ δὲ Τάρταρος οἴκος ἐστι τῶν νεκρῶν. Πολλοὶ μὲν εἰσβαίνουσι διὰ τοῦ στομίου οὐδὲ κωλύει αὐτοὺς ὁ Κέρβερος· ἐκβαίνειν δὲ αὐτοὺς κωλύει διὰ τοὺς τὼν θεῶν νόμους.

Ἡρακλῆς δαμάζει τὸν Κέρβερον ἄνευ ὅπλων καὶ φέρει τὸ φοβερὸν θερίον εἰς τὸ τοῦ κυρίου μέγαρον. Ὁ δὲ Εὐρυσθεύς, ὅτε βλέπει τὸ δῶρον, φεύγει καὶ κελεύει αὐτὸν τὸ θηρίον πάλιν φέρειν πρὸς τὸν Τάρταρον.

 

 

Πολύς, μέγας

 

1. Πολὺς ὕπνος οὐκ ὠφέλειαν, ἀλλὰ βλάβην φέρει τῷ ἀνθρωπίνῳ σώματι. 2. Πολλάκις ἀναλίσκουσι οἱ ἄνθρωποι πολὺν χρόνον καὶ πολλὴν ἐπιμέλειαν εἰς τὰ μικρὰ καὶ ὀλίγου ἄξια. 3. Τῶν μαθητῶν οἱ μὲν ταχέως τὰ  δέοντα μανθάνουσιν, οἱ δὲ μετὰ πολλοῦ πόνου. 4. Οἱ ἀγγελοι ἧκον ἀγγέλλοντες, ὅτι πολέμιοι πολὺ στράτευμα ἄγουσιν. 5. Πολὺν χρόνον οἱ Μεσσήνιοι ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς πατρίδος ἐμάχοντο. 6. Μὴ ἐν πολλοῖς ὀλίγα λέγε, ἀλλ' ἐν ὀλίγοις πολλὰ. 7. Τὸν τῶν Περσῶν βασιλέα οἱ Ἕλληνες μέγαν ὠνόμαζον. 8. Ἡ τοῦ στρατηγοῦ ἀρετὴ ἐκ μεγάλου κινδύνου τὴν στρατιὰν ἔσωσεν. 9. Ὅμηρος προσαγορεύει Ἀχιλλέα μέγα κῦδος Ἀχαιῶν. 10. Μεγάλοι πόνοι μεγάλης δόξης πηγή εἰσιν.

 

 

Περὶ τοῦ Ἅιδου

 

Τόπον μέγαν καὶ σκοτεινὸν ὑπὸ τῇ γῇ οἱ ποιηταὶ Ἅιδην λέγουσιν· διάγουσι δ' ἐκεῖ μετὰ τὸν θάνατον αἱ τῶν ἀνθρώπων ψυχαί. Περιέχουσι δ' ἐκείνην τὴν χώραν μεγάλοι καὶ φοβεροὶ ποταμοὶ, οἷον Στὺξ καὶ Ἀχέρων καὶ Λήθη, διὰ δὲ τῆς Στυγὸς ἄγει τὰς ψυχὰς Χάρων μεγάλῳ πλοίῳ, τὰς ἐκ τῆς γῆς παραγιγνομένας. Μετὰ δὲ τὴν τῆς Στυγὸς διάβασιν ἀθροίζονται αἱ ψυχαὶ ἐν μεγάλῳ λειμῶνι, ἐνθα ὑπὸ τῶν ἐν Ἅιδου δικαστῶν κρίνονται. Καὶ οἱ μὲν ἀγαθοὶ εἰς τὸ Ἠλύσιον πεδίον, τῆς ἀεὶ εὐδαιμονίας, οἱ δὲ κακοὶ εἰς Τάρταρον, τῆς  τίσεως καὶ κολάσεως τόπον, ἀποπέμπονται. Ἄρχει δ' ἐκεῖ Πλούτων, ὁ τοῦ Διὸς ἀδελφός, σὺν τῇ γυναικὶ Περσεφόνῃ, τῆς Δήμητρος θυγατέρι, ἥν ποτε ἐκ τῆς γῆς ἥρπασεν.

 

 

Adjectiva. Gradus comparativus на τερος, εστερος.

Gradus superlatives на tato~, estato~

 

1. Σοφὸς μὲν Σοφοκλῆς, σοφώτερος δ' Εὐριπίδης, ἀνδρῶν δὲ πάντων σοφώτατος Σωκράτης εἶναι ἐλέγετο. 2. Ἀρετῆς καὶ σοφίας οὐκ ἔστι κτῆμα οὔτε βεβαιότερον οὐτε τιμιώτερον. 3. Ἐν τοῖς παλαιοτέροις  χρόνοις Μίλητος καὶ Κόρινθος πλουσιώτεραι καὶ ἐνδοξότεραι ἦσαν ἢ αἱ Ἀθῆναι. 4. Σπουδὴ καὶ πόνος βεβαιότατος θεσαυρός ἐστι τῷ ἀνθρώπῳ. 5. Πυρὸς καὶ ὕδατος ὁ φίλος ἀναγκαιότερος. 6. Νόμιζε μηδὲν μητρὸς εὐμενέστερον. 7. Τί φίλτερον, τί δὲ γλυκύτερον τῆς πατρίδος τοῖς ἀνθρώποις ἐστίν. 8. Ὦ φίλτατε, στέργε τὴν πατρίδα. 9. Ἐν ταῖς ἀτυχίαις πολλάκις οἱ ἄνθρωποι σωφρονέστεροί εἰσιν ἤ ἐν ταῖς εὐτυχίαις. 10. Οἱ πλουσιώτατοι τῶν ἀνθρώπων οὐκ ἀεὶ εὐδαιμονέστατοι εἰσιν. 11. Παντὶ πατρὶ καὶ πάσῃ μητρὶ οἱ παῖδές εἰσι κάλλιστος κόσμος. 12. Πασῶν τῶν Ἑλληνικῶν θεῶν χαριεστάτη μὲν ἦν Ἀφροδίτη, σοφωτάτη δ' Ἀθηνᾶ.

 

 

Comparativus на iwn, superlativus на isto~

 

1. Ἡδὺς μὲν τῷ παιδὶ ὁ παρὰ τοῦ ἑταίρου ἔπαινος, ἡδίων δ' ὁ παρὰ τοῦ διδασκάλου, ἥδιστος δ' ὁ παρὰ τῶν γονέων. 2. Οὐκ ἔστι κτῆμα κάλλιον φίλου. 3. Οὐδὲν κάκιον καὶ αἴσχιον τῆς ἀναρχίας καὶ τῆς τυραννίδος. 4. Ἡ μὲν σοφία πάντων κάλλιστον, ἡ δ' ἀμαθία πάντων αἴσχιστον. 5. Ταχεῖα μὲν ἡ φωνή, θᾶττον δὲ τὸ φῶς, τάχιστος δ' ὁ νοῦς. 6. Τῶν ἐν Τροίᾳ ἡρώων ὁ Ἀχιλλεὺς κάλλιστος ἦν καὶ τάχιστος. 7. Οἱ γονεῖς τοῖς παισὶ μέγιστοι εὐεργέται εἰσιν. 8. Μείζους ἡδονὰς οὐκ ἔχουσιν οἱ γονεῖς ἢ καλοὺς καὶ ἀγαθοὺς παῖδας.

 

 

Gradus comparationis adjectivorum: ἀγαθός, κακός, μικρός

 

1. Οὔτ' ἰατρὸς οὔτε σύμβολος οὐδεὶς τοῦ χρόνου βελτίων ἐστίν. 2. Οἱ τῆς πατρίδος φίλοι τοῖς πολίταις οὐ τὰ ἥδιστα, ἀλλὰ τὰ βέλτιστα συμβουλεύουσιν. 3. Οἱ τῶν ἁρίστων Περσῶν παῖδες ἐπὶ ταῖς τοῦ βασιλέως θύραις ἐπαιδεύοντο. 4. Κρεῖττον τοῦ πλούτου ἡ σοφία, κράτιστον δ' ἡ ἀρετή. 5. Μέτρον ἄριστον πάντων. 6. Οὐδὲν χαλεπώτερον ἢ ἄρχεσθαι ὑπὸ τῶν χειρόνων. 7. Ὁ μὲν ἥλιος μείζον, ἡ δὲ σελήνη μείων ἐστὶ τῆς γῆς. 8. Οἱ μὲν μικρότατοι οὐκ ἀεὶ ἀσθενέστατοι, οἱ δὲ μέγιστοι οὐκ ἀεὶ κράτιστοί εἰσιν. 9. Ὁ θάνατος κοινός ἐστι καὶ τοῖς χειρίστοις καὶ τοῖς βελτίστοις.

 

 

Gradus comparationis adjectivorum: πολύς, ὀλίγος, ρᾴδιος

 

1.  Οἱ μὲν πλούσιοι πλείους ἔχουσι φίλους ἢ οἱ πένητες· ἀληθέστεροι δ' οἱ τῶν πενεστέρων φίλοι. 2. Ὁ πόλεμος φέρει τοῖς ἀνθρώποις πλεῖστα καὶ μέγιστα κακά, ἡ δ' εἰρήνη πλεῖστα ἀγαθά. 3. Οἱ Ἀθηναῖοι, καίπερ πλήθει ἐλάττονες ὄντες, ἐνίκησαν τοὺς Πέρσας ἐν Μαραθῶνι διὰ τὴν ἀνδρείαν. 4. Ῥᾷόν ἐστιν ἄρχειν ἑκόντων ἢ ἀκόντων. 5. Ἡ βραχυτάτη ὁδὸς οὐκ ἀεὶ ῥᾴστη ἐστίν. 6. Ὁ μὲν Ἀστυάγης ὕστατος βασιλεύς τῶν Μήδων, Κῦρος δ' ὁ ἀρχαῖος πρῶτος βασιλεύς τῶν Περσῶν ἦν. 7. Καὶ ἐν ἐσχάτοις κινδύνοις καὶ ἐν μεγίσταις συμφοραῖς χρὴ βοήθειαν φέρειν τοῖς ἀνθρώποις. 8. Οἱ πλεῖστοι καὶ ἄριστοι τῶν Λυκούργου νόμων ἐκ τῆς νήσου Κρήτης ἦσαν.

 

 

Περὶ Κῦρου τοῦ νεωτέρου 

 

1

Ξενοφῶν ὁ συγγραφεὺς λέγει, ὅτι Κῦρος ὁ νεώτερος, Δαρείου  τοῦ Περσῶν βασιλέως υἱός, Ἀρταξέρξου δ' ἀδελφός, βασιλικώτατος ἦν καὶ ἄρχειν ἀξιώτατος. Ἔτι παῖς ὤν, ὅτ' ἐπαιδεύετο μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ καὶ τῶν ἄλλων παίδων τῶν ἀρίστων, πάντων πάντα κράτιστος ἐνόμιζετο. Οὐ γὰρ μόνον εὐφυέστατος, ἀλλὰ καὶ φιλομαθέστατος καὶ φιλοπονώτατος ἦν· φίλτατος δ' ἦν οὐ μόνον τοῖς ἡλικιώταις, οἷς πάντα ἐχαρίζετο, ἀλλὰ καὶ τοῖς πρεσβυτέροις· ἡδέως γὰρ ἐπείθετο αὐτοῖς, ἀκριβῶς δὲ διέπραττε πάντα, ἃ αὐτῷ προσέταττον.

 

 

2

Ἐπεὶ δ' ὕστερον σατράπης ἦν τῆς Λυδίας καὶ Φρυγίας τῆς μεγάλης καὶ Καππαδοκίας, ἀληθέστατος εἶναι ἐνομίζετο καὶ πιστότατος, ὥστε οὐ μόνον αἱ πόλεις, ἀλλὰ καὶ οἱ ἄνδρες παντελῶς ἐπίστευον αὐτῷ· αἴσχιστον γὰρ πάντων ἐνόμιζε τὸ ψεῦδος. Εὐνούστατος δ' ἦν τοῖς ἀγαθοῖς, φοβερώτατος δὲ τοῖς κακοῖς· καὶ τοὺς μὲν ἀγαθοὺς εὐδαιμονεστάτους καὶ πλουσιωτάτους, τοὺς δὲ κακοὺς τῶν ἀμεινόνων δούλους ἐβούλετο εἶναι. Οὐ θαυμαστὸν οὖν, ὅτι πλείους εἶχε φίλους ἣ ἄλλος τις. Νομίζων δ' εὐδαίμονας φίλους μέγιστον καὶ κάλλιστον ἀνδρὶ κόσμον εἶναι, δῶρα αὐτοῖς πλεῖστα πολλάκις ἔπεμπεν. Πάντες οὖν καὶ οἱ Πέρσαι καὶ οἱ Ἕλληνες, οἳ τῷ Κύρῳ συνεστρατεύοντο, ἐθαύμαζον καὶ ἔστεργον ἀυτόν.

 

 

Numeralia cardinalia

 

1

1.Κρεῖττόν ἐστιν ἔνα φίλον ἔχειν πολλοῦ ἄξιον ἢ πολλοὺς μηδενὸς ἀξίους. 2. Ἒν μὲν στόμα, δύο δ’ ἔχομεν ὦτα· χρὴ οὖν πολλὰ μὲν ἀκούειν, ὀλίγα λέγειν. 3. Ὁ φίλος μία ψυχή ἐστιν ἐν δυοῖν σώμασιν. 4. Νιόβη, ἡ τῶν Θηβαίων βασίλεια, μήτηρ οὖσα ἑπτὰ υἱέων καὶ ἑπτὰ θυγατέρων τὴν Λητὼ ὕβριζε, μητέτα οὖσαν ἑνὸς υἱὸς καὶ μιᾶς θυγατρός. 5. Τριῶν τῶν ἐν Ἀθήναις λιμένων Πειραιεὺς μέγιστος καὶ κάλλιστος ἦν. 6. Ἡ τῶν Ἑλλήνων ὀλυμπιὰς χρόνος ἦν τεττάρων ἐτῶν. 7. Ἡ μέλιττα τέτταρα πτερὰ ἔχει καὶ πόδας ἕξ.

 

2

1. Τρεῖς ἦσαν αἱ Χαρίτες, ἐννέα δ’ αἱ Μοῦσαι. 2. Οἱ Ἕλληνες δέκα ἔτη ἐμάχοντο τοῖς Τρωσίν. 3. Ἡ Ἀττικὴ δραχμὴ ἦν ὀβολῶν ἕξ,ἥ δὲ μνᾶ δραχμῶν ἑκατόν, τὸ δὲ τάλαντον μνῶν ἑξήκοντα. 4. Ἔτος χρόνος ἐστὶ δώδεκα μηνῶν ἢ τριακοσίων ἑξήκοντα πέντε ἡμερῶν. 5. Ἐν Σαλαμῖνι εἶχον οἱ Ἔλληνες ὀκτὼ καὶ ἐβδομήκοντα καὶ τριακοσίας ναῦς, οἱ δὲ Πέρσαι εἰς χιλίας. 6. Ἐν Κύρου τοῦ νεωτέρου στρατιᾷ ὁπλῖται μὲν τῶν Ἑλλήνων ἦσαν σύμπαντες μύριοι καὶ χίλιοι, πελτασταὶ δ’ ἀμφὶ τοὺς δισχιλίους. 7. Ἐν τῇ ἐν Πλαταιαῖς μάχῃ ὁ τῶν Ἑλλήνων ἀριθμὸς ἦν εἰς δέκα μυριάδας, τῶν δὲ βαρβάρων εἰς πεντήκοντα.

 

 

Numeralia ordinalia et adverbia numeralia

 

1. Ῥωμύλος πρῶτος τῶν Ῥωμαίων βασιλεὺς ἦν. 2. Τὴν παιδείαν τοῖς ἀνθρώποις δεύτερον ἤλιον εἶναι λέγουσιν. 3. Οἱ ποιηταὶ τὴν μὲν πρῶτην γενεὰν χρυσῆν, τὴν δὲ δευτέραν ἀργυρᾶν, τὴν δὲ τρίτην χαλκῆν, τὴν δὲ τετάρτην σιδηρᾶν ὀνομάζουσιν. 4. Ἡ ἐν Μαραθῶνι μάχη ἦν τῷ τρίτῷ ἔτει τῆς δευτέρας καὶ ἑβδομηκοστῆς ὀλυμπιάδος, ἡ δ’  ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχία τῷ δεκάτῳ ἔτει μετὰ τὴν ἐν Μαραθῶνι μάχην. 5. Ὁ παρασάγγης τριάκοντα σταδίων ἦν· τὸ οὖν στάδιον τριακοστὸν μέρος ἦν τοῦ παρασάγγου. 6. Καὶ ἅπαξ ψεῦδος λέξαι αἰσχρόν. 7. Δὶς παῖδες γέροντες, παροιμία ἐστίν. 8. Τρὶς καὶ τετράκις εὐδαίμονες, οἷς τῶν κακῶν ἐλεύθερος βίος.

                           

 

Περὶ τῆς Ξέρξου στρατιᾶς

 

Ξέρξης τὴν Ἑλλάδα καταστρέψασθαι βουλόμενος ἀναρίθμητον στρατιὰν συνέλεξεν. Τοῦ μὲν γὰρ πεζοῦ στρατοῦ τὸ πλῆθος ἦν ἑβδομήκοντα καὶ ἑκατὸν μυριάδες, τῶν δὲ τριήρων ἀριθμὸς ἐπτὰ καὶ διακόσιαι καὶ χίλιαι. Ἐν δὲ ταῖς τριήρεσι καὶ ταῖς ἄλλαις ναυσίν· ἄνδρες ἦσαν εἰς τὰς δύο καὶ πεντήκοντα μυριάδας. Ἦγεν οὖν εἰς τὴν Εὐρώπην ἀμφὶ τὰς τριάκοντα καὶ διακοσίας μυριάδας στρατιωτῶν. Ὅμως δὲ καὶ ἐν τῇ περὶ Σαλαμῖνα ναυμαχίᾳ καὶ ἐν τῇ ἐν Πλαταιαῖς μάχῃ ἐνίκησαν τοὺς Πέρσας οἱ Ἕλληνες, καίπερ πολὺ ἐλάττονες ὄντες· ἀνδρείως γὰρ ἐμάχοντο τοῖς βαρβάροις.

 

 

Pronomina personalia et possesiva

 

1. Ἐν τῷ δικαστηρίῳ ἔλεξε Σωκράτης πρὸς τοὺς δικαστάς· «Ἐγὼ μὲν, ὦ ἄνδρες δικασταί, οὐδένα οὐδὲν διδάσκω. Εἰ δέ τις ἐμοῦ διαλεγομένου  ἀκούειν  εθέλει, οὐδὲν ἀντιλέγω. Προσέρχονται δ’ οὖν ἐμοὶ πολλοί τε νέοι καὶ ἄνδρες πρεσβύτεροι ἀκοῦσαι βουλόμενοι τῶν ἐμῶν λόγων καὶ διαλέγονταί μοι». 2. Σὲ δ’ ἀεὶ θαυμάσονται οἱ ἄνθρωποι ἐπὶ τῇ σωφίᾳ καὶ τῇ ἀρετῇ. 3. Πρὸ τῆς μάχης ἔλεξεν ὁ στρατηγὸς πρὸς τοὺς στρατιώτας· «Ἄνδρες στρατιῶται, οὐχ ἡμεις, ἀλλ’ οἱ πολέμιοι τοῦ πολέμου αἴτιοί εἰσιν. 4. Ἡμᾶς  δὲ χρὴ ἀνδρείως μάχεσθαι ὑπὲρ τῆς πατρίδος, εἰ μὴ βουλόμεθα ἀνάξιοι φαίνεσθαι τῶν ἡμετέρων προγόνων. 5. Ὑμεῖς νῦν μόνοι πᾶν ἔρυμα τῆς πόλεως καὶ πᾶσα ἐλπίς. 6. Ἐν ὑμῖν, ὦ ἄνδρες, ἔστι σῶσαι τὴν πατρίδα, εἰς ὑμᾶς βλέπουσι νῦν καὶ αἱ ὑμέτεραι γυναῖκες καὶ τὰ ὑμέτερα τέκνα καὶ πᾶσα ἡ πόλις».

 

 

Pronomen a8t3~, ¦ a8t3~

 

1. Ὁ διδάσκαλος ἀεὶ τὰ βέλτιστα τοῖς μαθηταῖς συμβουλεύει· χρὴ οὖν τοὺς μαθητὰς πείθεσθαι αὐτῷ. 2. Ὁ μὲν Ζεὺς ἦρχε τοῦ οὐρανοῦ, τῶν δ’ ἀδελφῶν αὐτοῦ ὁ μὲν Ποσειδῶν κύριος ἦν τῆς θαλάττης, ὁ δὲ Πλούτων τοῦ Ἅιδου. 3. Ὁ τοῖς ἄλλοις μωρίαν ὀνειδίζων πολλάκις αὐτὸς οὐκ ἔχει νοῦν. 4. Αὐτὸ τὸ τοῦ Ἀχιλλέως ὄνομα τοῖς Τρωσὶ φόβον ἐνέβαλλεν. 5. Ὀλίγοι τῶν ἀνθρώπων οἱ αὐτοί εἰσιν ἐν εὐτυχίᾳ καὶ ἀτυχίᾳ. 6. Οὐ ταὐτόν ἐστι  τὸ λέγειν καὶ τὸ πράττειν. 7. Οἱ Ἀθηναῖοι ἐνίοτε τῆς αὐτῆς ἡμέρας περὶ τῶν αὐτῶν οὐ ταὐτα ἐψηφίσαντο.

 

 

Pronomina reflexiva, Âllo~ et pronomen reciprocum

 

1. Ἐγὼ μὲν πράττω τὰ ἐμαυτοῦ, σὺ δὲ πράττεις τὰ σαὐτοῦ· δεῖ δ’ ἕκαστον πράττειν τὰ ἐαυτοῦ. 2. Σοφός τις ἔλεξεν· ἐγὼ μὲν οὐδένα φόβος ἔχω περὶ τῆς ἐμῆς οὐσίας, τὰ γὰρ ἐμαυτοῦ ἐν ἐμαυτῷ ἀεὶ περιφέρω. 3. Κράτει σαυτοῦ,  ὦ νεανία, μηδέποτε δὲ δοῦλον ποίει σαυτὸν τῶν ἡδονῶν. 4. Αὐτὸν νικῆσαι καλλίστη νίκη ἐστίν. 5. Οἱ ἅνθρωποι τὰ μὲν πλεῖστα αὐτοὶ αἴτιοί εἰσι τῆς ἐαυτῶν ἀτυχίας· πολλοὶ δ’ οὐχ αὐτοῖς, ἀλλὰ τοῖς πράγμασι τὴν αἰτίαν ἐπιφέρουσιν. 6. Αἰσχρόν ἐστιν ἄλλα μὲν πράττειν, ἄλλα δὲ λέγειν. 7. Στέργετε ἀλλήλους, ὦ φίλοι, καὶ πιστεύετε ἀλλήλοις.

 

 

Ἔριδος μῆλον

 

Ἐν τῇ Θετταλίᾳ ἦρχέ ποτε Πηλεύς. Ἡ δὲ τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ φήμη διήρχετο ὅλην τὴν χώραν. Ἐπεὶ οὖν ὁ γάμος ἦν αὐτοῦ, - υἰὸς δὲ αὐτοῦ ἦν ὕστερον Ἀχιλλεύς, -- ἦσαν  καὶ οἱ θεοὶ καὶ αἱ θεαὶ ἐν τῇ ἑορτῇ. Μόνη δ’ Ἔρις, ἡ τῆς διαφορᾶς θεά, οὐ παρῆν, ὅτι ὑπὸ τῶν θεῶν ἠχθαίρετο. Λαμπρὰ οὖν ἦν ἡ ἑορτή. Ἀπόλλων γὰρ καλὰς ᾠδὰς ἦδε καὶ οὕτως ηὔξανε τὴν ἡδονήν. Ἤσθιον δὲ οἱ θεοὶ ἀμβροσίαν τροφήν, ὡς πρέπει αὐτοῖς.

Ἔνθα οὖν ἠ Ἔρις διὰ τῆς θύρας εἰςβάλλει χρυσοῦν μῆλον εἰς τὴν οἰκίαν καὶ λέγει· «Τῇ καλλίστῃ». Αὐτίκα δὲ γίγνεται δεινὴ διαφορά. Ἀφροδίτη γὰρ· «Ἐμόν», ἔφη, «τὸ δῶρόν ἐστιν». Ἡ δ’ Ἀθηνᾶ· «Οὐ σή ἐστιν ἡ δωρεά, ἀλλ’ ἐμὴν εἶναι αὐτὴν λέγω, ὅτι οὐ μόνον ἡ ἐμὴ μορφὴ καλή ἐστι, ἀλλὰ καὶ ἀνδρεῖος ὁ ἐμὸς θυμός». Ἥρα δ’ ὀργιζομένη· «Οὐ δίκαιαι», ἔφη, «αἱ ὑμέτεραι γνῶμαί εἰσιν. Οὐδεὶς γὰρ οὕτως ἄξιός ἐστι τῶν μεγίστων τιμῶν, ὡς ἡ τοῦ μεγίστου θεοῦ γαμετή». Ἔνθα Ζεὺς ὀργιζόμενος κελεύει τὰς θεὰς ἡσυχάζειν καὶ πέμπει αὐτὰς πρὸς τὸν Πριάμου καλὸν υἱόν. Αἱ δὲ θεαὶ ὑπὸ τοῦ τῶν θεῶν ἀγγέλλου ἀγόμεναι πέτονται πρὸς τὴν Τρωικὴν χώραν.

 

 

Pronomina demonstrativa et relativa

 

1. Οὐχ οὗτος πλούσιός ἐστιν, ὃς πολλὰ ἔχει, ἀλλὰ ἐκεῖνος, ᾧ τὰ αὐτοῦ ἀρέσκει. 2. Οὐ τούτῳ τῷ φίλῳ μάλιστα πιστεύομεν, ὃς ἡμᾶς κολακεύει, ἀλλ’ ἐκείνῳ, ὃς ἀεὶ ἡμῖν πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν λέγει. 3. Γοργώ, Λάκαινα γυνή, τῷ υἱῷ ἐπὶ στρατείαν πορευομένῷ τὴν ἀσπίδα ἐγχειρίζουσα ἔλεξεν· «ἢ ταύτην ἢ ἐπὶ ταύτης». 4. Οὗτοι οἱ πολῖται εὐδαιμονέστατοί εἰσιν, ὧν ἡ πόλις δικαιοτάτους ἔχει τοὺς νόμους, αὗται δ’ αἱ πόλεις ὀλβιώταται, ἐν αἷς οἱ πολῖται μάλιστα πείθονται τοῖς νόμοις. 5. Περὶ ὧν ἕκαστος μάλιστα σπουδάζει, ταῦτ’ αὐτῷ κάλλιστα ἔχει. 6. Τοῖς πολίταις περὶ τοῦ πολέμου βουλευομένοις ἤδε ἀρίστη  ἐφαίνετο βουλή· εὐθὺς στρατεύεσθαι ἐπὶ τοὺς πολεμίους.

 

 

Pronomina interrogativa tj~, tj, et indefinita tj~, tj

 

1. Τὶς μείζων, τὶς κρείτων τοῦ Ἡρακλέους; 2. Τίνος δ’ ἔργα θαυμαστότερα ἢ τὰ αὐτοῦ; 3. Τίς τῶν ἀνθρώπων οὐ θεραπεύει τοὺς γονέας αὐτοῦ; 4. Σοφός τις ἔλεξε· «Τὰ ἐμαυτοῦ ἐν ἐμαυτῷ ἀεὶ περιφέρω». 5. Τίς λείψει τὸν φίλον ἐν τῷ  κυνδύνῷ; 6. Τῶν μαθητῶν τις ἔλεξεν·  «Ἐγὼ ἀεὶ μανθάνω σπουδαίως».  7.  Σωκράτης ἔλεξεν· «Εἰ τις ἐμοῦ διαλεγομένου ἀκούειν ἐθέλει, οὐδὲν ἀντιλέγω». 8. Τίνες τῶν στρατηγῶν τὴν ἐλπίδα νίκης οὐκ ἔχουσιν; 9. Τί ἡδιόν ἐστι τέκνοις ἢ μήτηρ; 10. Ζῷά τινα μικρὰ μίαν μόνον ἡμέραν ζῇ. 11. Τίνας χώρας ἐβλέψατε, ὦ ναῦται, ἐν τῷ τῆς Λιβύης περίπλῳ; 12. Οἱ Ἕλληνες παρὰ Φοινίκων ἐδέξαντο τέχνας τινάς, ὥσπερ σημεῖα γράφειν. 13. Μέγιστος ἦν Ἀθήνησιν ὁ τῶν γλαυκῶν ἀριθμός, ὥστε «γλαῦκα Ἀθήναζε» ἐλέγετο πρὸς τούτους, οἳ περιττόν τι ἔπραξαν.

 

 

Σωκράτης τὴν Ἀλκιβιάδου ὕβριν παύει

 

Ἀλκιβιάδης ἐπῄρετό ποτε τοῖς ἐαυτοῦ χρήμασι καὶ ἀγροῖς. Ταῦτ’ ἀκούσας ὁ Σωκράτης αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς ἅλλους, οἵτινες παρῆσαν, πρὸς πίνακά τινα ἄγει, ἐν ᾧ ἦν περίοδος τῆς γῆς. Ἐκεῖ δ’ ὁ Σωκράτης λέγει· «Τίς ὑμῶν ἀναγνωρίζει τι τούτων, ἃ φανερά ἐστιν ἐν τούτῳ τῷ πίνακι;» Καὶ ὁ μὲν· «Ἥδε ἡ χώρα ἐστὶν ἡ Ἑλλάς». Ὁ δὲ· «Τοῦτο μὲν τὸ πέλαγός ἐστι τὸ Ἰωνικόν, ἐκεῖνο δὲ τὸ Αἰγαῖον». Ἄλλος δὲ τις· « Αὗται μὲν αἱ νῆσοί εἰσιν αἱ Κυκλάδες, ἐκεῖναι δ’ αἱ Σποράδες». Τότε δὲ Σωκράτης πρός τινα λέγει· «Ποῦ δ’ ἐστιν ἡ Ἀττική;» «Ἐν τούτῳ τῷ τόπῷ». «Τίνας ποταμοὺς βλέπετε; Λέγετε ὀνόματά τινων». «Οὗτος μὲν ὁ ποταμός ἐστιν ὁ Ἰλισός, ἐκεῖνος δ’ ὁ Κηφισός». «Σὺ δὲ, ὦ Ἀλκιβιάδη, λέγε, ποῦ εἰσιν οἱ σοὶ ἀγροί;» Τότε δ’ Ἀλκιβιάδης οὐδὲν εἴχε λέξαι· ὁ δὲ Σωκράτης· «Εἰ οἱ σοὶ ἀγροὶ μηδέν εἰσι μέρος τῆς Ἀττικῆς, τί ὑβρίζεις;»

 

 

Pronomina correlativa et cetera

 

1. Οἷος ὁ βίος, τοιοῦτος ὁ θάνατος, οἷοι δ’ οἱ λόγοι, τοιαῦται καὶ αἱ πράξεις. 2. Ὅσος ὁ πόνος, τοσοῦτος ὁ μισθός. 3. Ὅση ἡ σὴ τέχνη, τοσαύτη ἡ δόξα. 4. Οὐκ ἀεὶ ἡ τελευτή ἐστι τοιαύτη, οἵα ἡ ἀρχή. 5. Ὅσοι ἄνθρωποι, τοσαῦται γνῶμαι. 6. Ὅσους δακτύλους ἔχομεν ἐν ταῖς χερσί, τοσούτους ἔχομεν ἐν ταῖς ποσίν. 7. Τοιοῦτος ῥήτωρ βέλτιστός ἐστιν, ὅστις ἐν ὀλίγοις ἔπεσι τὰ πλεῖστα καλῶς λέγει. 8. Δεῖ τοὺς πολίταις φροντίζειν, ὁποῖα τῇ πόλει συμφέρει. 9. Ἆγις ὁ βασιλεὺς ἔλεγεν, ὅτι τοῖς Λακεδαιμονίοις οὐ τοῦτο μέλει, ὁπόσοι εἰσὶν οἱ πολέμιοι, ἀλλ’ ὅπου εἰσίν. 10. Τῶν ἐμῶν ἀδελφῶν οὐδέτερος περίεστιν· ἀμφότεροι δ’ ὑπὲρ τῆς πατρίδος μαχόμενοι ἐτελεύτησαν. 11. Μιλτιάδης καὶ θεμιστοκλῆς τὰ πλεῖστα ὠφέλησαν τὴν πατρίδα, οὐδὲ ρᾴδιον λέξαι, ὁπότερος αὐτῶν μείζονος δόξης ἅξιός ἐστιν.

 

 

Περὶ Δαιδάλου

 

Ὁ λαβύρινθος ἐλέγετο λαμπρὸν ἔργον τοῦ Δαιδάλου εἶναι. Ἦν μὲν ὁ Δαίδαλος ἐκ τῆς Ἀθηναίας χώρας. Ὁ δὲ Μίνως αὐτὸν καὶ Ἴκαρον τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐκώλυε τοῦ νόστου. Πολλὰς ἡμέρας ὁ πατήρ τε καὶ ὁ υἱὸς βίᾳ ἐνεκλείοντο. Ἐπεὶ δὲ ὁ Δαίδαλος τῷ τυράννῳ πείθεσθαι οὐκ ἐβούλετο, τὴν ἐλευθερίαν νέῳ δόλῳ ἐπορίζετο.

Λάθρᾳ γὰρ ὁ πατὴρ καὶ ὁ υἱὸς θαυμάσια πτερὰ παρεσκεύαζον. Ἔπειτα πέτονται ἐν μέσῳ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοῦ πόντου. Ὁ πατὴρ συμβούλευε  τῷ Ἰκάρῳ μὴ ἄγαν πλησιάζειν τῇ τοῦ ἡλίου φοβερᾷ βίᾳ. Ἐπεὶ δὲ ὁ υἱὸς αὐτῳ οὐκ ἐπείθετο, διελύετο τὰ πτερὰ αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς εἰσπίπτει εἰς τὸν πόντον. Ὁ δὲ πατὴρ μάλα ἐκπλήττεται τῇ θέᾳ καὶ μέμφεται τοὺς θεοὺς καὶ τὰς θεὰς ἐπ’ ἀδικίᾳ. Αὐτὸς δὲ μετὰ μακρὰν πορείαν ἥκει τὴν Σικελίαν.

 

 

Conjunctivus et optativus praesentis activi

 

1. Οὐδεὶς πιστεύει ψεύστῃ, κἂν ἀληθεύῃ. 2. Ὅταν εὖ πράττῃς, πολλοὺς ἔχεις φίλους. 3. Οἱ φιλάργυροι, οὐδ’ ἐὰν πλεῖστα ἔχωσιν, ἱκανὰ ἔχειν νομίζουσιν. 4. Διὰ τοῦτο δύο μὲν ἔχομεν ὦτα, στόμα δ’ ἕν, ἵνα πλέω μὲν ἀκούωμεν, ἥττω δὲ λέγωμεν. 5. Πολλὰ ἂν λέγοιμί σοι περὶ τῆς σοφίας, τὶ ἐστιν, εἰ σχολὴν ἔχοις. 6. Μὴ φεύγωμεν, ὦ ἑταῖροι, ἐκ τῆς μάχης, ἀλλὰ καλῶς ἀποθνῄσκωμεν ὑπὲρ τῆς πατρίδος. 7. Οὐχ ὁ πλουσιώτατος, ἀλλ’ ὁ σωφρονέστατος πλείστην τιμὴν ἐχέτω. 8. Τῶν ἀνδρῶν ἀγορευόντων οἱ νεανίαι σιγὴν ἐχόντων.

 

 

Conjunctivus et optativus praesentis medii et passivi

 

1. Οὐ πάντα ἔξεστί μοι πράττειν, ἃ ἂν βούλωμαι. 2. Ἀστιάγης ἔλεξε πρὸς Κῦρον παῖδα ὄντα· «Ἐὰν παρ’ ἐμοὶ μένῃς, καὶ ἵπποις τοῖς ἐμοῖς χρήσῃ καὶ ἄλλοις, ὁπόσοις ἂν βούλῃ». 3. Πῶς ἄξιος ἄρχειν, ὃς ἂν μὴ πείθηται τοῖς νόμοις; 4. Θαυμάζοντός τινος, ὅτι οἱ Σπαρτιᾶται οὔτως ὀλίγον οἶνον πίνοιεν, Λεωτυχίδης· «Οὕτως ὀλίγον», ἔφη, «πίνομεν, ἵνα μὴ ἄλλοι ὑπὲρ ἡμῶν βουλεύωνται, ἀλλ’ ἡμεῖς ὑπὲρ ἄλλων». 5. Εἴθ’ ἄξιοι φαίνοισθε, ὦ νέοι, τῶν ὑμετέρων προγόνων. 6. Δημάρατος ἔλεξε πρὸς Ξέρξην ἐν ταῖς Θερμοπύλαις· «Ὦ βασιλεῦ, μὴ οἵου ῥᾳδίαν εἶναι τὴν νίκην· νῦν γὰρ ἂν πρὸς τοὺς ἀνδρειοτάτους ἄνδρας μάχοιο.

 

 

Περὶ Ἀργοναυτῶν

 

Ἀπ’ ἐκείνης τῆς Θετταλίας, ἐνθα Πηλεύς ἐβασίλευεν, Ἰάσων καὶ οἱ Ἀργοναῦταί ποτε ἔπλεον εἰς τὸν Εὔξεινον Πόντον. Ἥδε ἡ θάλαττα ἦν ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ ἔτι ἄγνωστος· ὠνομάζετο δὲ Πόντος Ἄξεινος, τὸ δὲ πλοῖον τὸ ἐκείνων τῶν ναυτῶν ἦν ἡ Ἀργώ.

Οἱ οὖν Ἀργοναῦται ἐκ τῆς ἄξείνου χώρας τῆς τῶν Κόλχων ἐκεῖνο τὸ ἔνδοξον δέρμα χρυσοῦν οἴκαδε ἤθελον κομίζειν. Χρυσοῦς γὰρ κριός ποτε δύο ἄθλια τέκνα διὰ τῶν νεφελῶν εἰς ἐκείνους τοὺς τόπους ἔφερεν, τὴν δὲ δορὰν αὐτοῦ δεινὸς δράκων νύκτωρ τε καὶ ἡμέρας ἐφύλαττεν.

Οἵδε οἱ ἐσθλοὶ ναῦται τῆς καλῆς ὥρας ἀρχομένης διὰ τοῦ Ἑλλησπόντου καὶ τοῦ Βοσπόρου ἔπλεον καὶ εὖ ἥκουσι πρὸς τοὺς Κόλχους καίπερ πολλῶν κινδύνων αὐτοῖς γιγνωμένων.

Ὁ δὲ δεσπότης ὁ τῆσδε τῆς χώρας οὐχ ἕτοιμος ἦν ἔνδοξον δορὰν αὐοῖς παρέχειν, ἀλλ’ Ἰάσων ὑπ’ αὐτοῦ ἀναγκάζεται χαλεπὰ ἔργα πρότερον πράττειν.

Ἐπεὶ δὲ τοῦτο αὐτῷ ἀδύνατον εἶναι φαίνεται, Μήδεια, ἡ τοῦδε τοῦ δεσπότου θυγάτηρ, λάθρᾳ παντοῖα φάρμακα κομίζει αὐτῷ καὶ τῷ νεανίᾳ παρεῖναι βούλεται.

Τοῦ ξένου εὐχομένου κομίζεται οὖν ὑπ’ αὐτῆς ἐκεῖνος ὁ δράκων, καὶ οὕτως ὁ Ἰάσων ἁρπάζει τὴν δοράν. Ἔπειτα φεύγει καίπερ διωκόμενος σὺν τοῖς ἑταίροις καὶ ἐκείνῃ τῇ παρθένῳ εἰς τὴν Θετταλίαν.

 

 

Verba contracta. Praesens et imperfectum activi verborum на ew

 

1. Κράτει πανταχοῦ γλώττης. 2. Μία χελιδὼν οὐ ποιεῖ ἔαρ. 3. Τοῖς μὲν νοσοῦσι τοὺς ἰατροὺς δεῖ βοηθεῖν, τοῖς δ’ αὐτυχοῦσι τοὺς φίλους. 4. Οἱ Ἀθηναῖοι πολλὰ ἔτη ἐπόλεμουν τοῖς Σπαρτιάταις καὶ τοῖς συμμάχοις αὐτῶν. 5. Μὴ ποιεῖτε ταῦτα, ἃ ἂν ἄλλοις ποιοῦσιν ἐγκαλοῖτε. 6. Ὁ τοὺς φίλους ἀληθῶς φιλῶν οὐ μόνον λόγοις, ἀλλὰ καὶ ἔργοις ὠφελήσει αὐτούς. 7. «Πάντα ρεῖ», ἔφη Ἡράκλειτος ὁ φιλόσοφος. 8. Διογένης πρὸς λέγοντά τινα κακὸν εἶναι τὸ ζῆν· «Οὐ τὸ ζῆν», ἔφη, «ἀλλὰ τὸ κακῶς ζῆν». 9. Μηδέποτε δοῦλον ἡδονῆς σαὐτὸν ποίει. 10. Τίς ἂν ἐπαινοίη παῖδας, οἳ ἂν μὴ φιλῶσι τοὺς γονέας; 11. Βέλτιστε, μὴ τὸ κέρδος ὲν πᾶσι σκόπει. 12. Ὀρφεὺς ᾄδων ἐκίνει λίθους τε καὶ δένδρα.

 

 

Praesens et imperfectum medii et passivi verborum на ew

 

1. Τοὺς ἀγατοὺς μὴ μόνον ἐπαινεῖτε, ἀλλὰ καὶ μιμεῖσθε. 2. Μηδεὶς αἱρείσθω τὸ ἥδιον μάλλον ἢ τὸ βέλτιον. 3. Σικελία ἡ νῆσος τὸ πάλαι Τρινακρία ἐκαλεῖτο. 4. Πονηρὸν ἄνδρα μηδέποτε ποιοῦ φίλον σαυτοῦ. 5. Τοὺς τυράννους οἱ πολῖται ἀεὶ ἐφοβοῦντο καὶ οὐδέποτε ἐφίλουν. 6. Ὁ μηδὲν ἀδικῶν οὐδενὸς δεῖται νόμου. 7. Σαυτὸν μόνον φιλῶν ὑπὸ πολλῶν ἂν μισοῖο. 8. Μιμοῦ τὰ σεμνά, μὴ κακοὺς μιμοῦ τρόπους. 9. Ἀρισταγόρας ὁ Μιλήσιος πρὸς τοὺς πολίτας ἔλεξεν· «Ὦ ἄνδρες, φιλοῦμεν πάντες τὴν ἐλευθερίαν, μισοῦμεν δὲ τὴν δουλείαν ὥσπερ ἄλλοι. Πονῶμεν πάντες, ὅπως ἀποθῶμεν τὴν τῶν Περσῶν τυραννίδα καὶ ὦμεν ἐλεύθεροι ὥσπερ πάλαι».

 

 

Περὶ τῶν ἐν Ὀλυμπίᾳ ἀγώνων

 

Οἱ Ἕλληνες τὰς τῶν θεῶν ἑορτὰς ἄγοντες τοὺς θεοὺς μουσικοῖς τε καὶ γυμνικοῖς ἀγῶσιν ἔτερπον. Οὕτως ἐν μὲν τοῖς Δελφοῖς τὸν Ἀπόλλωνα ἐθεράπευον, ἐν δὲ τῷ Κορινθίῳ ἰσθμῷ τὸν Ποσειδῶνα.Ἔνδοξοι δ’ ἐν πάσῃ τῇ γῇ ἦσαν οἱ ἀγῶνες οἱ ἐν τῇ Ὀλυμπίᾳ τῷ Διὶ ἀγόμενοι. Τὰ γὰρ σώματα παντὶ τρόπῳ γυμνάζειν καὶ ἆθλα δέχεσθαι μεγίστη ἡδονὴ ἦν τῶν ἐλευθέρων νεανιῶν. Διὰ πέμπτου ἐνιαυτοῦ πολλοὶ ἄνθρωποι εἰς τὴν Ὀλυμπίαν ἧκον ὡς ἢ ἀθλεύσοντες ἢ θεωρήσαντες. Γυναῖκες ἢ παρθένοι ἀθλεύουσαι οὔποτε ἦσαν ἐν τῇ Ὀλυμπίᾳ.

Ἐν τῇ πρώτῃ οὖν τῆς ἑορτῆς ἡμέρᾳ οἱ ἀθληταὶ παρὰ τῷ Διὸς βωμῷ ὅρκον ἔλεγον, ὡς ἀεὶ τὸ προσῆκον ποιήσουσιν, τὰ δὲ μὴ πρέποντα παραλείψουσιν. Μετὰ δὲ τοῦτο τοῖς θεοῖς θύσαντες ἔτρεχον καὶ ἔβαλλον καὶ ἥλλοντο καὶ τὰς ἄλλας τέχνας ἀπεφαίνοντο, ὧν ἕκαστος ἦν ἔμπειρος.

Ἔτι μᾶλλον ὑπὸ πάντων ἐθαυμάζοντο οἱ τὸ πένταθλον ἀγωνιζόμενοι. Οἱ δὲ πλούσιοι ἅρματα σὺν ἵπποις εἰς τοὺς ἐν τῷ ἱπποδρόμῳ ἀγῶνας πένψαντες πᾶσι μεγίστην ἡδονὴν παρεῖχον.

Οἱ δὲ νικήσαντες ἐδέχοντο ἐκεῖ μόνον στέφανον ἐλαίας. Τῆς δὲ ἑορτῆς τελευτησάσης οἱ πολῖται τοὺς ἐπανερχομένους ἐδέχοντο ὡς θεοὺς· ποιηταὶ αὐτοὺς καλαῖς ᾠδαῖς ἐθεράπευον καὶ τεχνῖται τοῖς Ὀλύμπια νικήσασιν ἀνδριάντας ἱδρυον. Διὰ παντὸς τοῦ βίου ὁ Ὀλυμπιονίκης παρὰ πᾶσιν ἐν μεγίστῃ ἦν τιμῇ.

 

 

Praesens et imperfectum activi verborum на aw

 

1. Τίμα, ὦ παῖ, τοὺς γονέας. 2. Ἀγαμέμνων, ὁ τῶν Ἀχαιῶν ἡγεμών, πάντων μάλιστα τὸν Νέστορα ἐτίμα διὰ τὴν σωφροσύνην καὶ διὰ τὸ γῆρας. 3. Σωκράτης πρὸς τινα ἐρωτῶντα αὐτόν, τίνι διαφέρει τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, «Οἱ μὲν ἄλλοι», ἔφη, «ζῶσιν, ἵνα ἐσθίωσιν, ἐγὼ δ’ ἐσθίω, ἵνα ζῶ». 4. Οἱ Ἀθηναίοι μάλιστα ἐτίμων Ἀθηνᾶν καὶ Ποσειδῶνα καὶ Ἑρμῆν. 5. Θεμιστοκλῆς νέος ἔτι ὢν ἔλεγεν, ὅτι αὐτὸν τὸ τοῦ Μιλτιάδου τρόπαιον τοῦ ἐν Μαραθῶνι νικήσαντος οὐκ ἐῴη καθεύδειν. 6. Θεμιστοκλῆς ἐρωτώμενος, πότερον μᾶλλον ἂν Ἀχιλλεύς ἢ Ὅμηρος  βούλοιτο εἶναι· «Σὺ δ’ αὐτός», ἔφη, «πότερον μᾶλλον ἂν βούλοιτο ὁ νικῶν ἐν Ὀλυμπίᾳ ἢ ὁ κηρύττων τοὺς νικῶντας εἶναι;» 7. Οἱ Σύριοι ἐτίμων τοὺς ἰχθῦς ὡς θεούς. 8. Διὰ τὶ ἐσίγας, ὅτε ὁ πατὴρ ἠρώτα σέ; 8. Σιγῶμεν τῶν γερόντων λεγόντων.

 

 

Praesens et imperfectum medii et passivi verborum на aw

 

1. Ὑπ’ ἐσθλῶν ἀνδρῶν ἀγαπᾶσθαι καὶ τιμᾶσθαι μεγάλη δόξα ἐστίν. 2. Οἱ γέροντες ὑπὸ τῶν νεῶν τίμάσθων. 3. Μετὰ τὴν τῆς Τροίας ἅλωσιν Ὀδυσσεὺς πολὺν χρόνον καὶ ἐν τῇ γῇ καὶ ἐν ταῖς θαλάτταις ἐπλανᾶτο. 4. Οὐ χρυσῷ οὐδ’ ἀργύρῳ κτώμεθα τοὺς φίλους, ἀλλὰ τῷ τῆς ψυχῆς κάλλει. 5. Πῶς ἂν ῥᾷον κτῴμεθα τοὺς φίλους ἢ εὐεργετοῦντες καὶ ὠφελοῦντες αὐτούς; 6. Ὁ τοῖς χρήμασι μὴ χρώμενος οὐδὲν διαφέρει τοῦ μηδὲν ἔχοντος. 7. Πολλοὶ ἄνθρωποι σπουδαίως μὲν κτῶνται τὰ χρήματα, κτησάμενοι δ’ οὐ χρῶνται αὐτοῖς καλῶς. 8. Οἱ βάρβαροι ἐν πολλαῖς μάχαις ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων ἐνίκῶντο. 9. Τὰ τῶν ἡττωμένων χρήματά ἐστι τῶν νικώντων. 10. Ὀργὴν ἑταίρου καὶ φίλου πειρῶ φέρειν.

 

 

Οὐδὲν γλυκύτερον τῆς πατρίδος

 

Οὐδὲν τιμιώτερον καὶ ἁγιώτερον καὶ γλυκύτερόν ἐστι τῆς πατρίδος. Αὕτη γὰρ ἡμᾶς γεννᾷ καὶ τρέφει καὶ παιδεύει, αὕτη τὰ μέγιστα ἡμᾶς εὐεργετεῖ. Δεῖ οὖν ἡμᾶς ἀγαπᾶν καὶ τιμᾶν τὴν πατρίδα ἅπαντα ποιοῦντας, ἃ ἂν κελεύῃ. Ὅταν δὲ κινδυνεύουσαν αὐτὴν καὶ βοηθείας δεομένην ὁρῶμεν, ὁρμώμεθα ἐπὶ τοὺς πολεμίους καὶ γενναίως μαχώμεθα καὶ, εἰ δέοι, τελευτῶμεν ὑπὲρ τῆς πατρίδος· κάλλιον γὰρ ἐν πολέμῳ τελευτῆσαι ἢ μετὰ τὴν ἦτταν αἰσχρῶς ζῆν. Τοὺς μὲν γὰρ νικῶντας ἀγαπῶσι πάντες καὶ τιμῶσι, τοὺς δ’ ἡττωμένους μισοῦσι καὶ λοιδοροῦσιν. Ἀγαπᾶτε οὖν, ὦ νεανίαι, τὴν πατρίδα μηδέ τις ὑμῶν τολμῴη ποτ’ αὐτὴν ὁπωσοῦν βλάψαι.

 

 

Praesens et imperfectum activi verborum на ow

 

1. Ὁ  χρόνος πάντα τὰ ἄδηλα δηλοῖ. 2. Ὧν τὰς δόξας ζηλοῖς, μιμοῦ τὰς πράξεις. 3. Γενναίου πολίτου ἐστὶν ἀεὶ μετὰ παῤῥησίας δηλοῦν τὴν γνώμην, ἥντινα ἔχει. 4. Πάντες ἀξιοῦμεν κατὰ τοὺς νόμους ζῆν. 5. Οἱ ποιηταὶ πολλάκις ὁμοιοῦσι τὰ τῶν ἀνθρώπων γένη τοῖς τῶν δένδρων φύλλοις. 6. Τοὺς ἀγαθοὺς ζηλῶν μάλιστα ἂν δηλοίης τὴν σαυτοῦ σωφροσύνην. 7. Οἱ νόμοι μὴ μόνον ζημιούντων τοὺς ἀδίκους, ἀλλὰ καὶ ὠφελούντων τοὺς δικαίους. 8. Τοὺς γεραιτέρους οἱ Λακεδαιμόνιοι μεγίστων τιμῶν ἠξίουν· οὐδὲν γὰρ ἦττον αὐτοὺς ᾐδοῦντο ἢ τοὺς πατέρας. 9. Ζηλοῦ τὸν ἐσθλὸν ἄνδρα καὶ τὸν σώφρονα. 10. Μιλτιάδης σώφροσι καὶ ὀξέσι λόγοις τοὺς πολίτας πείθει δηλοῦν, ὅτι τῆς ἐλευθερίας ἄξιοί εἰσιν. 11. Μετὰ τὴν ἐν Μαραθῶνι μάχην πᾶσα ἡ Ἑλλὰς ἐπληροῦτο τῆς τῶν Ἀθηναίων δόξης. 12. Μιλτιάδης νικήσας τοὺς Πέρσας νεανίαν Ἀθήναζε ἔπεμψεν, ἵνα τοὺς ἐκεῖ φόβου ἐλευθεροῖ.

 

 

Praesens et imperfectum medii et passivi verborum на ow

 

1. Μὴ θυμοῦ δικαίως ζημιούμενος. 2. Οἱ τοὺς εὐεργέτας κακῶς ποιοῦντες ἰσχιρῶς ζημιούσθων. 3. Ὑπὸ τῶν σοφῶν ὁ μὲν λόγος ὁμοιοῦται τῷ ἀργυρῷ, ἡ δὲ σιγὴ τῷ χρυσῷ. 4. Οἱ ἐν τοῖς τῶν Ἑλλήνων ἀγῶσι νικήσαντες ἐστεφανοῦντο· αὕτη γὰρ μεγίστη τιμὴ ἦν. 5. Οἱ τῶν ἀνθρώπων τρόποι μᾶλλον ἐκ τῶν ἔργων δηλοῖντο ἂν ἢ ἐκ τῶν λόγων. 6. Ἀριστοτέλης ἔλεγεν, ὅτι ὁ χρυσὸς μόνος οὐ πυροῦται. 7. Αἱ τῶν Ἑλλήνων πόλεις καὶ κῶμαι ὑπὸ τῶν Περσῶν ἐπυροῦντο. 8. Οἱ Ἀθηναῖοι μάλα ἐφοβοῦντο, μὴ καὶ αὐτοὶ ὁμοίως ὑπὸ τῶν Περσῶν δουλοῖντο καὶ ἡ πόλις πυροῖτο.

 

 

Λέων, ἀλώπηξ καὶ ἔλαφας

 

Λέων νοσῶν καλεῖ τὴν ἀλώπεκα καὶ λέγει· «Εἰ ἐθέλεις με ζῆν, τὴν ἔλαφον τὴν μεγίστην, τὴν ἐν τῇ ὕλῃ οἰκοῦσαν, γλυκέσι λόγοις ἐξαπατήσασα, ἄγε εἰς τὰς ἐμὰς χεῖρας· ἀποθνῄσκω γὰρ ὑπὸ λιμοῦ». Ἡ οὖν ἀλώπηξ ἀναζητήσασα τὴν ἔλαφον ἐν τῇ ὕλῃ· Χαῖρε», ἔφη, «ἀγαθά σοι δηλῶ· ὁ βασιλεύς ἡμῶν νοσεῖ καὶ ἐγγύς ἐστι τοῦ θανάτου. Ἐβουλεύετο οὖν, ποῖον τῶν θηρίων μετ’ αὐτὸν βασιλεύσει,ἡγεῖτο δὲ σὲ πάντων ἀξιωτάτην εἶναι τῆς βασιλείας καὶ τὸ εἶδος ὑψηλὴν οὖσαν καὶ πολλὰ ἔτη ζῶσαν καὶ κέρα ἔχουσαν μεγαλοπρεπῆ. Μὴ οὖν φοβοῦ μηδ’ ἐναντιοῦ, ἀλλ’ ὡς τάχιστα σπεῦδε πρὸς τὸν τελευτῶντα». Καὶ ἡ ἔλαφος ἐπίστευε τῷ κόλακι· ὁ δὲ λέων αὐτῇ εἰσερχομένῃ σὺν σπουδῇ ἐφορμήσας ἡδὺ δεῖπνον ἑαυτῷ παρασκευάσατο.

Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι οἱ τῶν ἀρχῶν καὶ τιμῶν ἐπιθυμοῦντες τοὺς κινδύνους οὐ κατανοοῦσιν.

 

 

Ἡρακλῆς τὴν τῆς ἀρετῆς ὁδὸν αἱρεῖται

 

1. Ἡρακλῆς ἐπεὶ ἐκ παίδων εἰς ἥβην ὡρμᾶτο, ἐν ἀπορίᾳ ἦν, εἴτε τὴν δι’ ἀρετῆς ὁδὸν τέμνοι ἐν τῷ βίῳ, εἴτε τὴν δι’ ἡδονῆς. Ἀποροῦντι δ’ αὐτῷ καὶ ἐν ἡσυχίᾳ περὶ τούτων ἐνθυμουμένι φαίνονται δύο γυναῖκες καλαὶ καὶ μεγάλαι. Ὧν ἡ μὲν ἑτέρα προστρέχουσα λέγει· «Ὁρῶ σε, ὦ Ἡράκλεις, ἀποροῦντα, ποίαν ὁδὸν ἐν τῷ βίῳ τέμνῃς. Ἐὰν οὖν ἐμοὶ ἕπεσθαι ἐθέλῃς, τὴν ἡδίστην τε καὶ ῥᾴστην ὁδὸν ἐγὼ σὲ ἄξω. Βιώσῃ δ’ εὐδαίμων καὶ ἄπειρος λυπῶν καὶ φροντίδων ἂ δ’ οἱ ἄλλοι ἐργάζονται τούτοις σὺ χρήσῃ οὐδὲν πονούμενος αὐτός». Καὶ Ἡρακλῆς ἀκούσας ταῦτα· «Ὦ γύναι», ἔφη, «ὄνομα δὲ σοι τί ἐστιν;» Ἡ δέ· «Οἱ μὲν ἐμοὶ φίλοι», ἔφη, «καλοῦσί με Εὐδαιμονίαν, οἱ δὲ μισοῦντές με ὀνομάσουσι Κακίαν».

2. Καὶ ἐν τούτῳ ἡ ἑτέρα γυνὴ προσέρχεται αὐτῷ καὶ λέγει· «Καὶ ἐγὼ ἥκω πρὸς σέ, ὦ Ἡράκλεις· οὐ γὰρ ἄπειρος οὖσα τῶν σῶν γονέων καὶ τῆς σῆς φύσεως τὰ ἄριστά σοι συμβουλεύσειν ἐλπίζω. Οὐδ’ ἐξαπατήσω σε προοιμίοις ἡδονῆς, ἀλλὰ τὰ ὄντα διηγήσομαι μετ’ ἀληθείας. Τῶν γὰρ ὄντων ἀγαθῶν καὶ καλῶν οὐδὲν ἄνευ πόνου καὶ ἐπιμελείας οἱ θεοὶ παρέχουσι τοῖς ἀνθρώποις· ἀλλὰ εἴτε τοὺς θεοὺς εὐμενεῖς εἶναι σοι βούλει, θεραπεύειν χρὴ τοὺς θεούς, εἴτε ὑπὸ φίλων ἐθέλεις ἀγαπᾶσθαι, τοὺς φίλους χρὴ εὐεργετεῖν, εἴτε ὑπό τινος πόλεως ἐπιθυμεῖς τιμᾶσθαι, ὠφελεῖν χρὴ τὴν πόλιν, καὶ τὰ ἄλλα ὁμοίως. Πείθου οὖν ἐμοὶ μηδὲ φεῦγε πόνους καὶ κινδύνους, εἰ ὡς ἀληθῶς εὐδαιμονεῖν ἐθέλεις».

3. «Εἰ μανθάνειν ἐπιθυμεῖς, τίς ἐγώ εἰμι, ἐγώ σοι φράσω. Ἀρετή ἐστι τὸ ἐμὸν ὄνομα· σύνειμι δὲ τοῖς ἀγαθοῖς ἀνθρώποις· ἔργον δὲ καλὸν ἀνθρώπινον χωρὶς ἐμοῦ οὐ γίγνεται. Τιμῶμαι δὲ μάλιστα καὶ παρὰ ἀνθρώποις, ἀγαθὴ καὶ βεβαία σύμμαχος οὖσα αὐτοις καὶ τῶν ἐν εἰρήνη καὶ τῶν ἐν πολέμῳ ἔργων. Πάντες δὲ δι’ ἐμὲ φίλοι γίγνονται ἀλλήλοις. Μετὰ δὲ τὸν θάνατον οὐ μετὰ λήθης ἄτιμιοί εἰσιν, ἀλλὰ μετὰ μνήμης τὸν ἀεὶ χρόνον θάλλουσιν». Καὶ ὁ Ἡρακλῆς ἀκούσας ταῦτα οὐκ ὤκνει τῇ Ἀρετῇ ἕπεσθαι.

 

 

Ἄρκτος. Μῦθος Αἰσώπειος

 

Ἄρκτος ἔλεγεν, ὅτι φιλανθρωπότατός ἐστι πάντων τῶν ζῴων· νεκροὺς γὰρ οὐκ ἐσθίει. Ἡ δὲ ἀλώπηξ ἀκούσασα ἔλεξεν· «Εἴθε τοὺς νεκροὺς ἤσθιες καὶ οὐ τοὺς ζῶντας».

 

 

Conjunctivus, optativus et imperatives aoristi I activi (verba pura et muta)

 

1. Τιμᾶτε τὸν ἄνδρα, ὃν ἄν τιμήσῃ ἡ πόλις. 2. Μὴ πράξητε μηδὲν αἰσχρόν· εἰ γὰρ αἰσχρὸν τι πράξετε, καταφρονήσουσιν ὑμῶν οἱ ἄνθρωποι. 3. Νίκησον τὴν ὀργήν. 4. Βοηθήσατε τοῖς φίλοις. 5. Εἴθε παύσειάς ποτε τὴν σὴν ὀργήν. 6. Κρέων ἐπέταξε τοῖς θεράπουσι τὸ Πολινείκους σῶμα φυλάξαι, ἵνα μηδεὶς θάψειεν· Ἀντιγόνη δέ, ἡ τοῦ Πολυνείκους ἀδελφή, κρύφα αὐτὸ κλέψασα ἔθαψεν. 7. Τὸν ἄφρονα οὐκ ἄν πείσαις. 8. Οἱ μὲν πολῖται φυλαξάντων τὴν πόλιν, οἱ δὲ στρατιῶται διωξάντων τοὺς πολεμίους. 9. Τίς  ἂν τῶν ἀνθρώπων πλούσιον Κροῖσον νομίσαι εὐδαίμονα; 10. Τίς ἂν πιστεύσειέ σοι τοιαῦτα λαλούσῃ; 11. Πρᾶξον τὰ σαυτοῦ καὶ τὰ τῶν ἄλλων φρόνει.

 

 

Conjunctivus, optativus et imperatives aoristi I medii (verba pura et muta)

 

1. Οὐ παύσομαι οὐδέποτε σπουδαίως μανθάνων· ἐὰν γὰρ παύσωμαι, ἐμαυτὸν βλάψω. 2. Σὺ μέν, ὦ φίλε, μὴ περὶ πλείστου τὰ χρήματα ποιοῦ· κτησάμενος γὰρ τάχ’ ἂν κακῶς χρήσαιο αὐτοῖς. 3. Καλόν τι ἔργον διαπράξασθαι βουλόμενοι βουλευσώμεθα πρὸ τοῦ ἔργου. 4. Εἴθε μήποτε, ὦ νεανίαι, κακοῦ ἔργου ἅψαισθε. 5. Εὐκλείδης ἀκούσας τοῦ ἀδελφοῦ λέγοντος· «Ἀποθνῄσκοιμι ἄν, εἰ μή σε τιμωρησαίμην», «Ἐγὼ δέ», ἔφη, «εἰ μή σε φιλεῖν ἐμὲ πείσαιμι». 6. Οἱ τοῦ Κλεάρχου στρατιῶται πολλὰ χρήματα κτήσεσθαι ἤλπιζον, εἰ στρατεύσαιντο ἐπὶ τὴν Ἀσίαν. 7. Λόγισαι, πρὶν ἀποκρίνεσθαι. 8. Πρὸ τῆς μάχης οἱ μὲν στρατηγοὶ συμβουλευσάσθων, οἱ δὲ στρατιῶται παρασκευασάσθων. 9. Πῶς ἂν μεθύων ἀνὴρ χρηστόν τι βουλεύσαιτο;

 

 

Βάτραχοι αἰτοῦντες βασιλέα

 

Βάτραχοι λυπούμενοι ἐπὶ τῇ αὑτῶν ἀναρχίᾳ ἱκέτευον τὸν Δία, ὅπως αὐτοῖς βασιλέα πέμψειεν. Ὁ δὲ χαρισάμενος αὐτοῖς ξύλον εἰς τὴν λίμνην ἔῤῥιψεν. Καὶ οἱ βάτραχοι τὸ μὲν πρῶτον δεινῷ φόβῳ κατεχόμενοι οὐκ ἐτόλμησαν τῷ βασιλεῖ πλησιάσαι· ὕστερον δέ, ὡς ἀκίνητον ὁρῶσι τὸ ξύλον,τοσοῦτον κατεφρόνησαν αὐτοῦ, ὥστε ἐπέβαινον καὶ ἐπεκαθέζοντο αὐτῷ. Εἶς δέ τις αὐτῶν σύλλογον ποιησάμενος ἔλεξεν ὧδε· «Ἔγωγε, ὦ φίλοι, τὸν τοιοῦτον ἀνάξιον ἂν νομίσαιμι ἡμῶν ἄρχειν· εἰ γὰρ τῷ τοιούτῳ δουλεύσαιμεν, μεγάλην αἰσχύνην περιάψαιμεν ἂν τῇ πόλει. Πέμψωμεν οὖν πρέσβεις παρὰ τὸν Διά, ἵν’ ἡμῖν τὸν ἄρχοντα μεταλλάξῃ. Καὶ οὕτως ἐποίησαν. Τότε δὲ Ζεὺς ἀγανακτήσας κατ’ αὐτῶν ὕδραν, αὐτοῖς ἐπέπεμψεν, ὑφ’ ἧς συλλαμβανόμενοι κατησθίοντο.

 

 

Περὶ Ὀδυσσέως

 

Ἀνδρείως μὲν Ὀδυσσεὺς ὁ Ἰθακήσιος ἐν τῷ πολέμῳ ἐμάχετο, σοφῶς δ’ ἐν ταῖς ἀγοραῖς συνεβούλευε τοῖς πολίταις. Θαυμάσιον ἔργον τῆς σοφίας αὐτοῦ ἦν ὁ ξύλινος ἵππος. Οὗτος δὲ ὁ ἵππος μεστὸς ἦν ὁπλιτῶν, καὶ οὗτοι, ὅτε τὸ θηρίον νύκτωρ ἦν ἐν τῇ Τροίᾳ, τοῦτο λάθρᾳ ἀνοίγουσι καὶ ἄρχονται ἀποκτείνειν καὶ κάειν.

Μετὰ δὲ τὴν Τροίας ἀπώλειαν ὁ Ὀδυσσεὺς οὐδὲν ἄλλο ἤθελεν ἢ ἥκειν οἴκαδε· ἀλλ’ ἐν τῇ θαλλάτῃ κακῶς ἔπραττεν. Παρῆν μὲν αὐτῷ ἀπὸ τῆς Τροίας ἐπανερχομένῳ ἡ Ἀθηνᾶ. Αὕτη γὰρ ἡ θεὰ τουτῷ τῷ δολερῷ ἀνθρώπῳ ἐχαρίζετο ἐκ τῆς ἀρχῆς τῆς τούτου τοῦ πολέμου. Ἀλλ’ ὠργίζετο αὐτῷ δεινῶς ὁ Ποσειδῶν διὰ τὸν υἱὸν Πολύφημον. Ἐπεὶ γὰρ οἱ Ἰθακήσιοι ἥκουσι πρὸς τὴν τῶν μονοφθάλμων νῆσον, Ὀδυσσεὺς τὸν τοῦ Πολυφήμου ὀφθαλμὸν δολερῶς ἐκκάει. Ἐν δὲ ἄλλαις νήσοις νύμφαι ἐβιότευον, - ἐν ταύταις ἦσαν ἡ Κίρκη καὶ ἡ Καλυψώ -, καὶ ἔμενεν ὁ Ὀδυσσεὺς μακρὸν χρόνον παρ’ αὐταῖς. Ἀλλ’ ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ τὰ πλοῖα καὶ οἱ ἑταῖροι ὅλως διεφθείροντο.

Ὀδυσσεὺς δὲ αὐτὸς καίπερ ἀγρίοις ἀνέμοις πληττόμενος εἰς τὴν Σχερίαν σῴζεται καὶ φίλως ξενίζεται ὑπὸ τῶν ἐνοίκων. Οἱ δὲ αὐτοὶ τάχα εἰς τὴν Ἰθάκην αὐτὸν ἄγουσιν.

 

 

Futurum activi et medii (verba liquida)

 

1. Ἐὰν μὴ φυλάττῃς τὰ μικρά, ἀποβαλεῖς τὰ μείζονα. 2. Οἱ ἀνδρεῖοι στρατιῶται οὐ λείψουσι τὴν τάξιν, ἀλλὰ μενοῦσιν, οὗ ἂν ἕκαστον ὁ ἄρχων τάξῃ. 3. Λέγοντός τινος, ὅτι πολλοί εἰσιν οἱ πολέμιοι, Σραρτιάτης τις «Καλόν γε», ἔφη, «πλείους γὰρ ἀποκτενοῦμεν». 4. Οἱ Ἀθηναῖοι ἐν Μαραθῶνι νικήσαντες ἄγγελον ἔπεμψαν εἰς τὰς Ἀθήνας ἀγγελοῦντα τὴν νίκην. 5. Ἐρώτα, ὅτι ἂν βούλῃ, ἀποκρινοῦμαί σοι. 6. Ὁ σπουδαῖος μαθητὴς ἀεὶ καλῶς ἀποκρινεῖται ἐρωτώμενος ὑπὸ τοῦ διδασκάλου. 7. Ὅταν τὸν σῖτον θερίσητε, βοηθοὺς ὑμῖν ἀποστελοῦμεν. 8. Ἄνευ ὁμονοίας μὴ ἐλπίζετε, ὦ πολίται, ἀμυνεῖσθαι τοὺς πολεμίους. 9. Ἀεὶ λέγων τἀληθὲς οὐ σφαλῇ ποτε.

 

 

Aoristus I activi et medii (verba liquida)

 

1. Ἀχιλλεὺς πολλοὺς Τρῶας ἀπέκτεινε τιμωρούμενος ὑπὲρ τοῦ φίλου. 2. Μὴ χαλεπαίνῃς τῷ δικαστῇ δικαίως κρίναντι· τοῦ γὰρ δικαστοῦ ἐστι δικαίως κρίνειν. 3. Οὐ ῥᾴδιόν ἐστι διακρῖναι τὸν κόλακα καὶ τὸν φίλον. 4. Ἀλέξανδρος ἀποθνῄσκων οὐκ ἀπεφήνατο, ὧτινι καταλείποι τὴν ἀρχήν· διενείμαντο οὖν τὴν ἀρχὴν οἱ στρατηγοὶ αὐτοῦ. 5. Ἀπόφηναι, ὦ φίλε, μετὰ παῤῥησίας τὴν γνώμην, ἥντινα ἔχεις. 6. Μίλων ὁ ἀθλητὴς ταῦρον ἀράμενος ἐν Ὀλυμπίᾳ ἔφερε διὰ μέσου τοῦ σταδίου. 7. Τὸ ἔργον, ὃ οὔπω ἐπεράναμεν, ὡς τάχιστα περανοῦμεν. 8. Μενοῦμεν, ἕως ἂν τὸ ἔργον περάνητε. 9. Ἄγγειλον εὐθύς, πόσων ἂν χρημάτων δέῃ.

 

 

Περὶ Βελλεροφόντου

 

1. Βελλεροφόντης, τῆς Κορίνθου βασιλέως υἱός, ἄκων ἀποκτείνας τὸν ἀδελφὸς φεύγει ἐκ τῆς πατρίδος. Ἐπεὶ δ’ ἧκε πρὸς Προῖτον, τῆς Τίρυνθος βασιλέα, φίλον ὄντα πατρῷον, δεῖται αὐτοῦ καθῆραι αὐτὸν τοῦ φόνου. Προῖτος οὖν ἐκάθηρεν αὐτόν, καθῆρας δ’ ἔλεξεν· «Ἀνδρὸς φίλου παῖς ὢν ἥκεις παρ’ ἐμέ· μεῖνον οὖν παρ’ ἐμοί, εἰ βούλει οὐδενὸς δὲ χρήματος ἀπορήσεις». Καὶ ὁ Βελλεροφόντης ἔμεινε παρὰ τῷ Προίτῳ. Μετὰ δ’ ὀλίγον χρόνον διαβάλλεται τῷ βασιλεῖ, ὡς ἐπιβουλεύοι αὐτῷ. Ὁ οὖν Προῖτος ἀπιστῶν μὲν τῷ ξένῳ, αἰδούμενος δ’ ἀποκτεῖναι, πρὸς Ἰοβάτην, τῶν Λυκίων βασιλέα, ἀπέστειλεν αὐτὸν ἐπιστολὴν ἐγχειρίσαι κελεύσας· ἐν τῇ ἐπιστολῇ ἔγραψε τῷ Ἰοβάτῃ τὸν νεανίαν διαφθεῖραι.

2. Κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον διέφθειρε τὴν τῶν Λυκίων χώραν ἡ Χίμαιρα, δεινὸν θηρίον, σῶμα μὲν λέοντος, οὐρὰν δὲ δράκοντος, κεφαλὴν δ’ αἰγὸς ἔχουσα, ἐκ δὲ τοῦ στόματος πῦρ ἀναπνέουσα. Ταύτην οὖν τὴν Χίμαιραν ὁ Ἰοβάτης ἀποκτειναι ἐπέταξε τῷ Βελλεροφόντῃ, διαφθερεῖν ἐλπίζων τούτῳ τῷ τρόπῳ τὸν ξένον. Ὁ δὲ Βελλεροφόντης τὰς χεῖρας εἰς τὸν οὐρανὸν ἄρας ηὔχετο τῇ Ἀθηνᾷ· ἡ δὲ θεὰ ἔπεμψε αὐτῷ τὸν Πήγασον, πτηνὸν ἵππον, ἐφ’ ὅν ἀναπηδήσας ὁ Βελλεροφόντης αἴρεται ὕψος καὶ κατατοξεύει τὴν Χίμαιραν. Ἐπεὶ δὲ μετὰ ταῦτα ἄλλα πολλὰ καὶ λαμπρὰ ἔργα ἐπέρανεν, ἃ αὐτῷ ὁ Ἰοβάτης ἐπέταξεν, μεγάλην δ’ ἐκ τούτων ἐκτήσατο δόξαν, ὁ βασιλεὺς πρὸς αὐτὸν ἔλεξεν· «Ὁρῶ δε ἄνδρα μὲν ὄντα δεινὸν καὶ ἀγαθὸν, μεῖνον οὖν παρ’ ἐμοί, ἵνα τελευτήσαντος ποτ’ ἐμοῦ τῶν Λυκίων ἄρχῃς.

 

 

Futurum atticum

 

1. Μακαρίζω καὶ ἀεὶ μακαριῶ τοὺς ὑπὲρ τῆς πατρίδος τελευτήσαντας. 2. Πλούτιζε τοὺς φίλους· τοὺς γὰρ φίλους πλουτίζων σαυτὸν πλουτιεῖς. 3. Τὴν μὲν ὁμόνοιαν ἐκ τῇ πόλει φυλάττοντες, τὰς δὲ στάσεις φεύγοντες τὴν πατρίδα ὠφελήσομεν καὶ ἡμῖν αὐτοῖς πολλὰ ἀγαθὰ ποριοῦμεν. 4. Ὡμολόγησαν οἱ πολέμιοι μὴ τειχιεῖν τὴν αὑτῶν πόλιν. 5. Οἱ Ἕλληνες τῷ Κύρῳ συστρατευόμενοι μεγάλην δόξαν καὶ μεγάλην λείαν κομιεῖσθαι ἤλπιζον. 6. Ὅδε ἦν ὁ τῶν Ἀθήνησι δικαστῶν ὅρκος· Περὶ ὧν μὲν νόμοι εἰσι, ψηφιοῦμαι κατὰ τοὺς νόμους, περὶ δ’ ὧν μή εἰσι, σὺν γνώμῃ δικαιοτάτῃ. 7. Ἐνόμισά σε ὀργιεῖσθαι. 8. Ἐλπίζω τὸν ξένον ἡμῖν χαριεῖσθαι. 9. Ὁ Σόλων ἔλεγεν οὐδένα μακαριεῖν, πρὶν ἂν τὸν βίον τελευτήσῃ.

 

 

Aoristus II activi

 

1. Οἱ Ἀθηναῖοι ἐξέβαλον Θεμιστοκλέα ἐκ τῆς χώρας,ὁ δ’ ἔφυγεν πρὸς βασιλέα. 2. Σόλων ἐπὶ σοφίᾳ καὶ ἀνδρείᾳ μεγάλην δόξαν κατέλιπεν. 3. Φύσιν πονηρὰν μεταβαλεῖν οὐ ρᾴδιόν ἐστιν. 4. Νιόβη  μετὰ τὸν τῶν παίδων θάνατον τὰς Θήβας ἀπολιποῦσα πρὸς Τάνταλον τὸν πατέρα ἧκεν εἰς Σίπυλον. 5. Τὰ μὲν ἄλλα κακὰ ἐκφύγοις ἄν, τὸν δὲ θάνατον οὐκ ἔστιν ἐκφυγεῖν. 6. Φυλάττου, μὴ τῶν μεγάλων ὀρεγόμενος καὶ τὰ μικρὰ ἀποβάλῃς. 7. Ὅτε Λεωνίδας μετὰ τῶν τριακοσίων ἐν ταῖς Θερμοπύλαις ἐτελεύτησεν, ὁ δὲ Ξέρξης εἰς τοὺς Φωκέας τὸ στράτευμα προῆγεν, οἱ Ἀθηναῖοι ἔλιπον τὴν πόλιν, γυναῖκας δὲ καὶ τέκνα ἤγαγον εἰς Σαλαμῖνα. 8. Οὐδεὶς ἄλυπος τὸν βίον διήγαγεν. 9. Ἐν τῇ Θρᾴκῃ Ξέρξης μέγαν ἀριθμὸν ἐποίησεν, ἵνα ἴδῃ, πόσοι στρατιῶται αὐτῷ εἶεν.

 

 

Aoristus II medii

 

1. Μιλτιάδης μόνος ἐνδόξων Ἀθηναίων κατελίπετο υἱὸν ὅμοιον τῷ πατρὶ ἢ καὶ μείζω αὐτῷ. 2. Οἱ πολέμιοι εἰσέβαλον εἰς τὴν χώραν· ποῖ νῦν τραπώμεθα, ποῖ καταφύγωμεν, ὦ φίλοι; 3. Οἱ Ἀθηναῖοι ἐν μικρῷ χρόνῷ τὴν πόλιν τείχει περιεβάλοντο. 4. Ταχὺ πρὸς τὸ ἔργον τράπεσθε, ὦ νεανίαι· οἱ γὰρ ταχὺ πρὸς τὸ ἔργον τρεπόμενοι ταχέως ἐξανύτουσιν αὐτό. 5. Εἴτε μήποτε εἰς φυγὴν τράποισθε, ὦ στρατιῶται· πολὺ γὰρ κάλλιον ἐν τῇ μάχῃ τελευτῆσαι ἢ φυγεῖν. 6. Χρηστῷ ἀνδρὶ οὐκ ἔστι μείζων ἡδονὴ ἢ υἱὸν καταλιπέσθαι αὑτῷ ὅμοιον. 7. Οἱ Ἕλληνες εἰσηγάγοντο πολλοὺς θεοὺς ἐξ ἀλλοτρίων ἐθνῶν· ἡ δὲ τῶν Ῥωμαῖων βουλὴ ἐκώλυσε θεοὺς ξένους εἰσάγεσθαι. 8. Οὐκ ἄν ποτε δίκαιος ἄδικος γένοιτο. 9. Κῦρος ὑπέσχετο οἴκαδε τοὺς φυγάδας καταγαγεῖν.

 

 

Λύκος καὶ οἶς

 

Λύκος οἶν ἐδίωκεν· ἡ δ’ εἰς ἱερόν τι κατέφυγεν. Ὁ δὲ λύκος κατεσθίειν αὐτὴν βουλόμενος ἔλεξε τάδε· «Ἐγὼ μὲν συμβουλέυω σοι τὸν ἱερὸν ἀπολιπεῖν καὶ φυγεῖν· ἐὰν γὰρ μὴ φύγῃς, φοβοῦμαι, μὴ ὁ ἱερεύς σε πρὸς τὸν βωμὸν ἀγάγῃ καὶ ἀποσφάξῃ. Ἀλλ’ ὡς τάχιστα τραποῦ καὶ φύγε· ὁρῶ γὰρ ἤδη τὸν ἱερέα προσερχόμενον». Ἡ δ’ οἶς πρὸς ταῦτα· «Ἀλλ’ οὐ πείσεις με, ὦ κακοῦργε», ἔφη, «ἐνθένδε φυγεῖν καὶ ἄλλοσέ ποι τραπέσθαι· εἰ γὰρ τοῦτον τὸν τρόπον, ὅς μοι ἀσφάλειαν παρέχει, ἀπολίποιμι, οὐκ ἂν ἐκφύγοιμι τὸν θάνατον· οὐ γὰρ ἀγνοῶ, ὅτι εὐθὺς διασπάσεις με». Ὁ μὲν οὖν λύκος μετὰ λύπης πάλιν ἐτράπετο εἰς ὕλην, τὴν δ’ οἶν ὁ ἱερεὺς εἰς ἀγέλην κατήγαγεν.

 

 

Indicativus aoristi I passivi

 

1. Χάριν μεγάλην ἔχω τοῖς τε γονεῦσι καὶ τοῖς διδασκάλοις, ὅτι καλῶς ὑπ’ αὐτῶν ἐπαιδεύθην. 2. Κῦρος ὑπὸ τοῦ πατρὸς κατεπέμφθη σατράπης τῆς Λυδίας καὶ τῆς Φρυγίας καὶ τῆς Καππαδοκίας. 3. Ξενοφῶν θαυμάζει, τίνι τρόπῳ ἐπείσθησαν οἱ Ἀθηναῖοι Σωκράτη ἄξιον εἶναι θανάτου. 4. Χάριν ἔχωμεν τοῖς φίλοις· ἐκ δεινῶν γὰρ κινδύνων ἐσώθημεν ὑπ’ αὐτῶν. 5. Ἀντιαλκίδας ὁ Λακεδαιμόνιος Ἀθηναίου τινὸς λέγοντος· «Ὑμεῖς ἀπὸ τοῦ Κηφισοῦ πολλάκις ὑφ’ ἡμῶν ἐδιώχθητε», «ὑμεῖς δέ», ἔφη, «οὔποτε ἀπὸ τοῦ Εὐρώτου». 6. Ἐπεὶ τῷ στρατηγῷ ἡ τῶν πολεμίων φυγὴ ἡγγέλθη, ἱππέας ἔπεμψε διώξοντας αὐτοὺς. 7. Ἡ Ἀττικὴ χώρα Ἀθηνᾶς ἐκρίθη ὑπὸ τῶν θεῶν, ὅτι πρῶτον τὴν ἐλάαν ἐν αὐτῇ ἐφύτευσεν. 8. Πυθαγόρας ἐρωτηθείς, τί ἐστι φίλος· «Ἄλλος ἐγώ», ἔφη.

 

 

Conjunctivus, optativus, imperatives, infinitives et participium aoristi I passivi

 

1. Ἄνευ ὁμονοίας οὒτ’ ἂν πόλις καλῶς πολιτευθείη, οὒτ’ ἂν οἶκος εὖ οἰκηθείη. 2. Ἀνάχαρσις ὁ Σκύθης ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος, τί ἐστι πολέμιον ἀνθρώποις· «Αὐτοί», ἔλεξεν, «ἑαυτοῖς». 3. Τὸ πραχθὲν οὐκ ἂν κωλύσαις. 4. Ῥώμη ὑπὸ Ῥωμύλου καὶ Ῥέμου κτισθῆναι λέγεται. 5. Ἐὰν μὲν δίκαια πράττῃς, μηδὲν φοβηθῇς. 6. Τίς οὐκ ἂν αἰσχυνθείη βλάπτειν τὸν εὐεργέτην; 7. Τὰ Θεμιστοκλέους ὀστᾶ λέγεται κομισθῆναι ἐκ τῆς Ἀσίας κρύφα εἰς Ἀθήνας. 8. Ἑταῖρον ἀτυχοῦντα ἢ ἀποροῦντα λιπὼν οὐκ ἂν ὀνομασθείης πιστὸς φίλος. 9. Τῶν στρατιωτῶν ἐστι πεισθῆναι· ὅπου ἄν τις ταχθῇ, ἐκεῖ ἀνδρείως ποιησάτω τὰ δέοντα. 10. Δουλωθῆναι τοῖς Ἕλλησιν αἴσχιστον ἦν. 11. Πειράθητι, ὦ παῖ, μιμεῖσθαι τοὺς τοῦ σεαυτοῦ δήμου ἀρίστους. 12. Τῶν παλαιῶν φιλοσόφων οἱ μὲν ἔλεγον, ὅτι πάντα κινεῖται, οἱ δέ, ὅτι οὐδὲν ἂν ποτε κινεθείη.

 

 

Futurum I passivi

 

1. Πόλις ἄνευ νόμων ἐν βραχεῖ χρόνῳ καταλυθήσεται. 2. Ὅ μέλλεις πράττειν, μὴ πρόλεγε· ἀτυχήσας γὰρ γελασθήσῃ. 3. Ὅς ἂν τὴν πατρίδα καὶ τοὺς πολίτας σώσῃ, ὑφ’ ἀπάντων θαυμασθήσεται καὶ ὑμνηθήσεται. 4. Λυπῶν καὶ φροντίδων οἱ ἄνθρωποι οὔποτ’ ἀπαλλαχθήσονται. 5. Τειρεσίας ὁ μάντις Ὀδυσσεῖ ἐμαντεύσατο, ὅτι μόνος ἐπ’ ἀλλοτρίας νεὼς κομισθήσοιτο εἰς τὴν πατρίδα. 6. Πύῤῥος ἤλπιζε τοὺς Ῥωμαίους ἀπείρους ὄντας τῶν ἐλεφάντων φοβηθήσεσθαι καὶ ταραχθήσεσται ἐν τῇ μάχῇ. 7. Ὅταν κακῶς πράξῃς, ὑπὸ πολλῶν φίλων ἀπολειφθήσῃ. 8. Κακοῖς ὁμιλῶν αὐτὸς κακὸς νομισθήσῃ. 9. Ξέρξης ἤλπιζε τὴν Ἑλλάδα ἐν βραχεῖ χρόνῳ δουλωθήσεσθαι. 10. Θεμιστοκλῆς ἐνόμισεν, ὅτι ἡ Ἑλλὰς μετ’ ὁλίγον χρόνον ἐλευθερωθήσοιτο.

 

 

Θεμιστοκλῆς παρ’ Ἀρταξέρξῃ

 

Θεμιστοκλῆς ἀτιμασθεὶς ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων καὶ διωχθεὶς ὑπὸ τῶν ἐναντίων τέλος ἔφυγε πρὸς Ἀρταξέρξην, τὸν Ξέρξου υἱόν. Ἐρωτηθεὶς οὖν ὑπὸ τῶν ὑπηρετῶν, τίς εἴη καὶ τί βουλόμενος ἀφίκοιτο, ἔλεξεν, ὅτι ἥκοι ὡς βασιλεῖ διαλεξόμενος περὶ μεγάλων πραγμάτων. Τὸ δὲ αὑτοῦ ὄνομα ἔφη οὐδένα πρότερον βασιλέως ἀκούσεσθαι. Ἐπεὶ οὖν εἰσήχθη πρὸς Ἀρταξέρξην καὶ αὐτῷ διαλέχθη, βασιλεὺς αὐτῷ βασιλικῶς ἐχρήσατο. Οἱ δὲ βασιλέως φίλοι μαθόντες τὸ ὄνομα τὸ τοῦ ξένου ὠργίσθησαν καὶ εἷς αὐτῶν εἶπεν· «Ὦ δράκων ποικίλε, ὁ βασιλέως δαίμων σε δεῦρο ἤγαγεν». Βασιλεὺς δὲ ἐμακάριζεν ἑαυτόν, ὅτι συμμάχου οὕτω δυνατοῦ ἐκράτησε, καὶ ἔθυσε τοῖς θεοῖς καὶ τρὶς τῆς νυκτὸς ἐν ὕπνῳ λέγεται βοῆσαι· «Ἔχω Θεμιστοκλέα τὸν Ἀθηναῖον». Ἐπέστησε δὲ ἐκεῖνον τρισὶ πόλεσιν· οὗτος δὲ ᾢκει πολλὰ ἔτη ἐν τῇ Μαγνησίᾳ, ὑπὸ βασιλέως τετιμημένος.

 

 

Περὶ τῶν Πεισιστρατιδῶν

 

1. Μετὰ τὸν τοῦ Πεισιστράτου θάνατον ἦρχον ἐν Ἀθήναις οἱ υἱεῖς αὐτοῦ Ἱππίας καὶ Ἵππαρχος. Ἐπεὶ δ’ ὁ Ἵππαρχος ὑπὸ τῶν πολιτῶν διὰ ὕβριν τινὰ ἐφονεύθη, ὁ Ἱππίας φοβηθείς, μὴ καὶ αὐτὸς φονευθείη ἢ φυγαδευθείη, τοὺς μὲν τῶν πολιτῶν ἀπεστέρησε τὸν βίον, τοὺς δὲ ἐξέβαλεν. Οὕτως ἡ τυραννὶς ἤδη πάλαι μισεθεῖσα ἔτι μᾶλλον ἐμισήθη. Ἀπορούντων δὲ τῶν Ἀθηναίων, ᾧτινι τρόπῳ ἐλευθερώσαιεν ἂν τῶν τυράννων τὴν p3lin, 6k1leusen Ó Puqja toV~ Λακεδαιμονίους βοηθῆσαι τοῖς Ἀθηναίοις· ἀνεπείσθη δὲ μεγάλοις καὶ τιμίοις δώροις τῶν Ἀλκμαιονιδῶν, οἵ ποτε ὑπὸ Πεισιστράτου ἐκ τῶν Ἀθηνῶν ἐξεβλήθησαν, νῦν δὲ παντὶ τρόπῳ ἐμηχανῶντο, ὅπως αἱ Ἀθῆναι τῆς τυραννίδος ἀπολλαχθήσοιντο.

2. Οἱ οὖν Λακεδαιμόνιοι, καίπερ ξένοι ὄντες τῶν Πεισιστρατιδῶν, πρῶτον μὲν Ἀγχιμόλιον, ἄνδρα εὐδόκιμον, μετὰ στρατοῦ πολλοῦ ἔπεμψαν. Ἐπεὶ δ’ οὗτος ὑπὸ τῶν Θετταλῶν ἐνικήθη, οἵ τῷ τυράννῳ ἐβοήθησαν, Κλεομένης ὁ βασιλεὺς μετὰ μείζονος στρατοῦ εἰς τὴν Ἀττικὴν ἐπέμφθη, ὑφ’ οὗ οἱ μὲν Θετταλοὶ ἐνικήθησαν, ὁ δ’ Ἱππίας ἐν τῇ ἀκροπόλει κατειρχεὶς ἐπολιορκήθη. Φοβούμενος οὖν ὁ τύραννος περὶ τῶν ἑαυτοῦ παίδων κρύφα ἐξέπεμψεν αὐτοὺς ἔξω τῆς χῶρας, ἵνα εἰς τὴν Ἀσίαν σωθεῖεν· οὗτοι δ’ ἁλίσκονται ὑπὸ τῶν Λακεδαιμονίων. Τότε δ’ ὁ τύραννος σπονδὰς ἐποιήσατο πρὸς τοὺς πολιορκοῦντας, ἵνα οἱ παῖδες ἀπολυθεῖεν· ἐκ δὲ τῶν σπονδῶν ἠναγκάσθη τὴν Ἀττκὴν καταλιπεῖν. Οὕτως ἠλευθερώθησαν τῆς τυραννίδος οἱ Ἀθηναῖοι.

 

 

Aoristus II et futurum II passivi

 

1. Ἀλέξανδρος ἄριστος μὲν στρατηγός, οὐκ ἄριστος δ’ ἄνθρωπος ἐφάνη. 2. Ἀχιλλεὺς καὶ Πάτροκλος ἐκ παίδων φίλοι ἦσαν· ὁμοῦ γὰρ ἐτράφησαν καὶ ἐπαιδεύθησαν. 3. Ἐν τῇ περὶ Σαλαμῖνα ναυμαχίᾳ πολλαὶ τῶν Περσῶν νῆες ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων διεφθάρησαν. 4. Δημοσθένους πρὸς Φωκίωνα λέξαντος· «Ἀποκτενοῦσί σε οἱ Ἀθηναῖοι, ἐὰν μανῶσι», «Ἐμὲ μέν», ἔφη, «ἐὰν μανῶσι, σὲ δέ, ἐὰν σωφρονῶσιν». 5. Αἰσχυνθείην ἄν εἰ τῆς ἐμαυτοῦ δόξης μᾶλλον φροντίξων φανείην ἢ τῆς κοινῆς σωτηρίας. 6. Οἱ μὲν τῆς πατρίδος εὐεργέται τιμηθέντων, οἱ δὲ προδόται ἀποσφαγέντων. 7. Ὁ γὰρ σοφίας καρπὸς οὐ φθαρήσεται. 8. Πλάτων ἐτάφη ἐν τῇ Ἀκαδεμίᾳ.

 

 

Ὁδοιπόροι καὶ ἄρκτος

 

Δύο φίλοι τὴν αὐτὴν ὁδὸν ἐπορεύοντο. Ἄρκτου δ’ αὐτοῖς ἐπιφανείσης ὑπερεξεπλάγησαν· ἐνόμιζον γὰρ αὐτίκα ὑπ’ αὐτῆς διαφθαρήσεσθαι. Ὁ μὲν οὖν ἕτερος ἐπὶ δένδρον ἀνέφυγεν, ὁ δὲ ἕτερος μάτην δεηθεὶς, ἐκεῖνου βοηθῆσαι αὐτῷ ἔῤῥιψεν ἑαυτὸν χαμᾶζε προσποιούμενος τοῦ βίου ἀπαλλαγῆναι· ἤκουσε γὰρ ποτε νεκροῦ μὴ ἅπτεσθαι τοῦτο τὸ ζῷον. Ἡ μὲν οὖν ἄρκτος τῆς κεφαλῆς καὶ τῶν ὤτων αὐτοῦ ὠσφραίνετο, ἔπειτα δὲ στραφεῖσα ἀπηλλάγη. Ἀπαλλαγείσης δ’ αὐτῆς ὁ ἕτερος ἀπὸ δένδρου καταβαίνων ἡρώτησεν· «Τί δέ σοι πρὸς τὸ οὖς ἔλεγεν ἡ ἄρκτος;» Ὁ δὲ ἀποκρίνατο «Συνεβούλευσέ μοι μὴ πιστεύειν φίλοις, οἵ τοὺς ἑταίρους ἐν κινδύνοις κατέλιπον».

 

 

Perfectum indicativi activi

 

1. Φωκίων γέρων ὢν ἔλεξεν· «Πολλὰ συμβεβούλευκα τοῖς Ἀθηναῖοις καὶ προσήκοντα, ἀλλ’ οὐ πεπιστεύκασι τοῖς ἐμοῖς λόγοις». 2. Πολέμου καταλυθέντος ὁ στρατηγὸς ἔλεξε πρὸς τοὺς συμμάχους· «Ἄνδρες σύμμαχοι, συνεστρατεύκατε ἡμῖν, πολλοὺς δὲ κινδύνους κεκινδινεύκατε μεθ’ ἡμῶν, ἀνδρείως μαχόμενοι περὶ τῆς κοινῆς σωτηρίας καὶ ἐλευθερίας· νῦν οὖν, ἐπεὶ νενικήκαμεν τοὺς πολεμίους, εἰς αεὶ φίλοι μένωμεν ἀλλήλοις». 3. Ἐπὶ τοῖς ἔπεσι τεθαυμάκαμεν μάλιστα τὸν Ὅμηρον, ἐπὶ δὲ τῇ τραγῳδίᾳ τὸν Σοφόκλέα. 4. Ἀρτάβανος συνεβούλευε Ξέρξῃ μὴ στρατεύεσθαι ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας, ἀλλ’ οὐ πέπεικεν αὐτόν. 5. Τὴν πόλιν, ἐν ἧ ἂν πολῖται τοῖς νόμοις μὴ πεὶθωνται, ἀθλιωτάτην εἴναι κεκρίκαμεν. 6. Ἀγησίλαος ὁ βασιλεὺς ἀποθνῄσκων τοὺς φίλους ἐκέλευσεν εἰκόνα ἑαυτοῦ μὴ ποιῆσαι. «Ἐὰν γὰρ καλόν τι πεποίηκα», ἔφη, «τοῦτό μοι μνημεῖόν ἐστιν· εἰ δὲ μηδέν, οὐδὲ πάντες οἱ ἀνδριάντες».

 

 

Conjunctivus, optativus, imperativus, infinitives et participium perfecti activi. Plusquamperfectum activi

 

1. Ἡ Σφὶγξ ἀπέκτεινεν ἕκαστον, ὅς μὴ λελύκοι τὸ αἴνιγμα τὸ ὑπ’ αὐτῆς προβληθέν. 2. Ὅμηρος τὴν Ἑλλάδα τοῖς ἑαυτοῦ ἔπεσι πεπαιδευκέναι λέγεται. 3. Μήδεια τὰ τοῦ Ἰάσονος τέκνα πεφονευκυῖα ἔφυγεν εἰς Ἀθήνας. 4. Θαυμάζομεν ἔτι καὶ νῦν τὰ λαμπρὰ ἱδρύματα, οἷς ποτε Περικλῆς τὰς Ἀθήνας ἐκεκοσμήκει. 5. Οἱ Ἀθηναῖοι ἀπέκτεινον τοὺς πρέσβεις, οὕς Ξέρξης εἰς τὴν Ἑλλάδα ἀπεστάλκει γῆν καὶ ὕδωρ αἰτήσοντας. 6. Ὁ ναύτης ὁ τὴν ναῦν εὖ παρεσκευακὼς οὐ φοβεῖται τὸν χειμῶνα. 7. Ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλάκις τοὺς ἄλλους Ἕλληνας ἐν τοῖς κινδύνοις σεσώκατε. 8. Ἆρα πέπεικά σε τοιαῦτα λέγων; 9. Νέος πεφυκὼς πολλὰ χρηστὰ μάνθανε.

 

 

Perfectum II et plusquamperfectum II activi

 

1. Δαίδαλος ὁ ἀρχιτέκτων ἐξ Ἀθηνῶν εἰς Κρήτην πεφευγέναι, ἐκεῖ δὲ τὸν λαβύρινθον κατεσκευακέναι λέγεται. 3. Κροῖσος εἰς Δελφοὺς πρέσβεις ἐπεπόμφει περὶ τῆς στρατείας μαντευσομένους· πεποιθὼς δὲ τῷ τοῦ Ἀπόλλωνος χρησμῷ ἐπὶ τὸν Κῦρον ἐστρατεύσατο. 4. Οἱ Ἀθηναῖοι τῇ τοῦ Θεμιστοκλέους βουλῇ πεποιθότες τὴν πόλιν κατελελοίπεσαν καὶ εἰς τὰς ναῦς ἀπεπεφεύγεσαν. 5. Πλούτῳ πεποιθὼς ἄδικα μὴ πειρῶ ποιεῖν. 6. Ὁ δημιουργὸς ἥσθη τὸ ἔργον καλῶς πεπραχώς. 7. Θεμιστοκλῆς ἠτιμάσθη ὡς βεβλαφὼς τὸ ἄστυ. 8. Τοὺς πρώτους νόμους τοῖς Ἀθηναίοις γεγραφέναι λέγεται ὁ Δράκων. 9. Ὦ Ἀθηναῖοι, ἀπεκτόνατε Σωκράτη, ἄνδρα σοφόν.

 

 

Perfectum indicativi medii et passivi

 

1. Χάριν ἔχομεν τοῖς τε γονεῦσι καὶ τοῖς διδασκάλοις, εἰ καλῶς πεπαιδεύμεθα. 2. Χαίρετε, ὦ πολίται, νενίκηνται οἱ πολέμιοι, ὁ δὲ πόλεμος πέπαυται. 3. Ἡ σοφία ἄριστον κτῆμα κέκριται ὑπὸ πάντων τῶν σωφρόνων. 4. Μαχώμεθα γενναίως ὑπὲρ τῆς χώρας, ἐν ἧ τεθράμμεθα. 5. Τῷ τοῦ Κύρου τάφῳ ὁ Καμβύσης ἐπιγράψαι ἐκέλευσε τάδε· «Ὦ ἄνθρωπε, ἐγὼ Κῦρός εἰμι ὁ Καμβύσου· κέκτημαι τὴν ἀρχὴν Πέρσαις· βεβασίλευκα τῆς Ἀσίας· μὴ οὖν φθονήσῃς μοι τοῦ μνήματος». 6. Ἆρ’ εὖ γέγραπται ἥδε ἡ ἐπιστολή; 7. Ἀεὶ ἡ ἐλευθερία ἄριστον κτῆμα κέκριται καὶ κριθήσεται. 8. Δικαίως ἡμῖν συμβεβούλευται τοῖς μεγάλοις Διονυσίοις παρεῖναι καὶ ἡμεῖς οὐκ ἐσφάλμεθα. Πολλὰ γὰρ καὶ θαυμάσια δράματα ἐν τῷ θεάτρῳ ἡμῖν ἀφάνθη. 9. Ποῦ κέκρυφθε; 10. Ἥδε ἡ πόλις ὑπὸ τῶν Ῥωμαίων ᾤκισται.

 

 

Conjunctivus, optativus, imperativus, infinitivus et participium perfecti medii et passivi. Plusquamperfectum medii et passivi

 

1. Εὖ βεβούλευσο πρὸ τοῦ ἔργου. 2. Βουλεύου βραδέως, διάπραττε δὲ ταχέως τὰ βεβουλευμένα. 3. Ξενοφῶν λέγεται Κύρου τοῦ νεωτέρου μηδένα ὑπὸ πλειόνων πεφιλῆσθαι οὔθ’ Ἑλλήνων οὔτε βαρβάρων. 4. Ῥόδον τὴν νῆσον τὸ παλαιὸν κεκρύφται λέγουσιν ὑπὸ τῆς θαλάττης. 5. Ἀλεξάνδρεια ἡ πόλις ἐν Αἰγύπτῳ ὑπ’ Ἀλεξάνδρου ἐκτίσθαι λέγεται. 6. Σωκράτης πένης ἦν· ἐκέκτητο γὰρ οὐ πλέον ἢ μνᾶν ἀργυρίου. 7. Οἱ Ἀθηναῖοι μέγα στράτευμα ἔχοντες ὡρμήθησαν εἰς Σικελίαν, ἡγεμὼν δὲ τοῦ στρατεύματος ἀπέσταλτο Ἀλκιβιάδης ὁ τοῦ Κλεινίου. 8. Οἱ τῶν Ῥωμαίων νόμοι ἐν δέκα σανίσι γεγραμμένοι ἦσαν. 10. Πάντα τὰ κεκαλυμμένα δηλωθήσεται. 11. Τὸ ἔργον ἤδη πεπράχθω. 12. Αἱ ἐπιστολαὶ γεγράφθων.

 

 

Περὶ Προμηθέως

 

Προμηθεὺς οὐ μόνον τοὺς ἀνθρώπους ἐξ ὕδατος καὶ γῆς πλάσαι λέγεται, ἀλλ’ καὶ πολλῶν ἀγατῶν αὐτοῖς αἴτιος πεφυκέναι. Τὸ γὰρ πῦρ ἐκ τοῦ οὐράνοῦ κλέψας, ὅ ποτε Ζεὺς τοὺς ἀνθρώπους ἀφῄρητο ὀργισθείς, αὐτοῖς πάλιν ἐκόμισεν. Ἐνταῦθα Ζεὺς ἔτι μᾶλλον θυμωθεὶς προσέταξεν Ἡφαίστῳ τὸν Προμηθέα πέτρᾳ τινὶ τοῦ Καυκάσου ὄρους προσηλῶσαι. Ὁ οὖν Ἥφαιστος συνεργοῖς χρησάμενος Κράτει καὶ Βίᾳ, τοῖς αὐτοῦ ὑπηρέταις, εὐθὺς διέπραξε τὰ προστεταγμένα. Τότε δὲ Πομητεὺς δεδεμένος καὶ ἐν τῇ πέτρᾳ ἐκτεταμένος δεινὰ ἔπασχεν· ἀετὸς γὰρ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν παραγιγνόμενος καθήσθιε τὸ ἧπαρ αὐτοῦ αὐξανόμενον διὰ νυκτός. Τέλος δὲ τῶν παθῶν ὑφ’ Ἡρακλέους ἀπηλλάχθαι λέγεται, ὃς τὸν μὲν ἀετὸν κατετόξευσε, τὸν δὲ Προμηθέα τῶν δεσμῶν ἔλυσεν.

 

 

Futurum III passivi. Adjectiva verbalia

 

1. Ἐὰν τοὺς πολίτας ἀμείνους ποιήσῃς, μέγιστος τῆς πόλεως εὐεργέτης ἀναγεγράψῃ. 2. Ἀεὶ σαφῶς ἄρξαι τοῦ ἔργου· καλῶς δὲ σοι πάντα πεπράξεται. 3. Τί ποιητέον, ὦ φίλοι; 4. Εἰ βούλει σοι τοὺς ἀνθρώπους εὐμενεῖς εἶναι, θεραπευτέον τοὺς ἀνθρώπους, εἰ δ’ ὑπὸ τῶν φίλων ἀγαπᾶσθαι ἐθέλεις, εὐεργετητέον τοὺς φίλους. 5. Οὐδὲν ἄλλο χρὴ τοῖς νέοις μᾶλλον παραινεῖν ἢ τὸ πειστέον τοῖς νόμοις. 6. Εἰ βούλει εὐδαίμων εἶναι, σωφροσύνη μέν σοι διωκτέα καὶ ἀσκητέα, ἀκολασία δὲ φευκτέα. 7. Πάντα τὰ τῶν ἀνθρώπων χρήματα φθαρτά, ἡ δ’ ἀρετὴ ἀθάνατός ἐστιν. 8. Μετ’ ὀργῆς τοῖς φρονίμοις πρακτέον οὐδέν.

 

Переведите:

1. Λέαινα ὀνειδιζομένη ὑπὸ τῆς ἀλώπεκος ἐπὶ τῷ ἕνα μόνον τίκτειν· «Ἕνα», ἔφη, «ἀλλὰ λέοντα». 2. Δημῶναξ ὁ φιλόσοφος ἐρωτηθείς· «Ποῖα νομίζεις εἶναι τὰ ἐν Ἅιδου;» «ὅταν αὐτὸς», ἔφη, «θεάσωμαι, ἐκεῖθέν σοι ἀγγελῶ». 3. Ἀνταγόρας, ἐπεὶ ἀνεγίγνωσκε παρὰ Βοιωτοῖς τὸ τῆς Θηβαΐδος σύγγραμμα καὶ οὐδεὶς ἐκρότει, κλείσας τὸ βιβλίον, «Δικαίως», ἔφη, «καλεῖσθε Βοιωτοί· βοῶν γὰρ ὦτα ἔχετε». 4. Διογένης εἰς μικρόν τι πόλισμα ἐλθὼν καὶ ἰδὼν μεγάλας πύλας· «Ὦ πολῖται», ἔφη, «κλείσατε τὰς πύλας, ἵνα μὴ τὸ πόλισμα ἐξέλθῃ». 5. Ἀθηναίου τινὸς εὐλογοῦντος ἄγαν τοὺς ἄνδρας τοὺς ἐν τῇ μάχῃ τετελευτηκότας, ἣ ἐγένετο πρὸς Λακεδαιμονίους, Ἀγησίλαος· «Ἀλλὰ πόσου ἐπαίνου «, ἔφη, «ἀξίους ἡγήσῃ ἡμᾶς τοὺς ἐκείνους νενικηκότας;» 6. Σχολαστικός τις νοσοῦντα ἐπισκεπτόμενος ἠρώτα περὶ τῆς ὑγιείας» ὁ δὲ οὐκ ἐδύνατο ἀποκρίνασθαι. Ὀργισθεὶς οὖν εἶπεν· «Ἐλπίζω κἀμὲ νοσήσειν καὶ ἐλθόντι σοι οὐκ ἀποκρινετσθαι». 7. Ξέρξου κελεύσαντος· «Πέμψον τὰ ὅπλα», ὁ Λεωνίδας ἀντεκέλευσεν· «Ἐλθὼν λαβέ». 8. Ἀριστοτέλης ἐρωτηθείς, τί τῶν ζῴων κάλλιστόν ἐστιν», ἔλεξεν· «Ἄνθρωπος». 9. Στρατόνικος ὁ κιθαριστὴς διδάσκων κιθαριστάς, ἐπειδὴ ἐν τῷ διδασκλείῳ εἶχεν ἐννέα μὲν εἰκόνας τῶν Μουσῶν, τοῦ δ’ Ἀπόλλωνος μίαν, μαθητάς δὲ δύο, πυνθανομένου τινός, πόσους ἔχοι μαθητάς, ἔφη· «Σὺν τοῖς θεοῖς δώδεκα». 10.  Ἀριστοτέλης τῆς παιδείας μὲν ρίζας πικρὰς εἶναι ἔφη, τοὺς δὲ καρποὺς γλυκεῖς.

 

 

Κροῖσος καὶ Σόλων

 

Ἐν τῇ Ἀσίᾳ Σόλων ὁ σοφὸς καὶ Κροίσῳ ὁμιλῆσαι λέγεται, ὃς ἐβασίλευε τῶν Λυδῶν καὶ ἐπὶ τῇ εὐτυχία ηὐδαιμονίζετο. Μεγίστους γὰρ θησαυροὺς αὐτὸς τε καὶ οἱ πρόγονοι αὐτοῦ ἥθροισαν. Οὗτος οὖν καίπερ τοὺς Ἴωνας βιασάμενος ἐφείσατο αὐτῶν καὶ χαρίσασθαι βουλόμενος τοῖς Ἕλλησι καὶ τοῖς θεοῖς αὐτῶν χρυσᾶ ἀναθήματα καὶ χαλκοῦς τρίποδας εἰς τοῦς Δελφοὺς ἔπεμψεν.

Τὸν οὖν Ἀθηναῖον ξένον ὁ Κροῖσος, ἐπεὶ λαμπρῶς ἐξένισεν, τάδε ἠρώτησεν· «Τίνα τῶν ἀνθρώπων νομίζεις μάλιστα ὑπερέχειν εὐδαιμονίᾳ;» Ὁ δὲ Σόλων· «Ἀθηναῖόν τινα», ἔφη, «τὸ ὄνομα Τέλλον. Οὗτος οὔτε πλούσιος οὔτε πένης ἦν, παῖδες δὲ αὐτοῦ ἦσαν καλοὶ κἀγαθοὶ τό τε σῶμα καὶ τῆν ψυχήν, καὶ οἱ πολῖται αὐτὸν ἐθεράπευσαν ἐπὶ ταῖς ἀρεταῖς αὐτοῦ. Τέλλος αὐτὸς δ’ ἐτελεύτησεν ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀνδρείως μαχόμενος. Τοῦτον, ἄρα ἀεὶ ὀνομάσω εὐδαίμονα. Τὴν δὲ σὴν εὐδαιμονίαν – οὔ σε ψεύσω, ὦ Κροῖσε, – οὐ δικάσω πρὶν ἀκοῦσαι περὶ τῆς σῆς τελευτῆς. Σὺ δὲ λόγισαι, εἰ ὀρθῶς ἔλεξα».

Ἀλλ’ ἐκεῖνον οὐκ ἔπεισεν. Ὕστερον δὲ Κῦρος, ὁ τῶν Περςῶν βασιλεὺς, ἐνίκησε τοὺς Λυδοὺς καὶ τοὺς Κροίσου θησαυροὺς ἥρπασε καὶ αὐτὸν πυρὶ κάειν ἐψηφίσατο. Τότε δὲ Κροῖσος τὸ Σόλωνος ὄνομα τρὶς βοῆσαι λέγεται. Κῦρος δὲ αὐτὸν ἔλυσεν ἐκ τῶν δεσμῶν.

 

 

Praesens et imperfectum activi dίδωμι

 

1.Τίς ἂν φίλον προδιδοίη; 2. Δίκας διδόντων οἱ τοὺς νόμους παραβαίνοντες. 3. Πόλις οὐ σωθήσεται, ἐὰν οἱ ἀδικοῦντες δίκας μὴ διδῶσιν. 4. Χάριν ἀποδίδου τοῖς εὐεργέταις, τοὺς γὰρ χάριν μὴ ἀποδιδόντας οἱ ἄνθρωποι μισοῦσιn. 5. Κῦρος δῶρα τοῖς φίλοις διεδίδου πρὸς τὸν τρόπον 5κάστου σκοπῶν καὶ ὅτου μάλιστα ὁρῴη ἕκαστον δεόμενον. 6. Ἡ μωρία δίδωσι τοῖς ἀνθρώποις κακά. 7. Δὶς δίδως, ἐὰν ταχέως διδῷς. 8. Δίκην διδοίη ὁ τὴν πατρίδα προδιδούς. 9. Ἀργυροῦ οὐκ ἦν ποτε οὐδὲ χρυσοῦ νόμισμα, ἀλλ’ οἱ ἄνθρωποι ἀντεδίδοσαν βοῦς καὶ ἀνδράποδα καὶ ἀγρὸν καὶ ἄργυρον καὶ χρυσόν. 10. Ἥδιόν ἐστι διδόναι ἢ λαμβάνειν.

 

 

Praesens et imperfectum activi tίθημι

 

1. Ἡ ἀρετὴ μόνη εὐδαίμονας τίθησι τοὺς ἀνθρώπους. 2. Μὴ τὸν πλοῦτον, ἀλλὰ τὴν ἀρετὴν πρώτην τίθετε. 3. Ἐντιθῶμεν τοῖς νέοις τῆς σοφίας ἔρωτα. 4. Παῖς πατέρα τιμῶν μάλιστ’ ἂν εὐδαίμoνα τιθείη. 5. Τοῖς νομοθέταις ὄνομά ἐστιν ἀπὸ τοῦ νόμους τιθέναι. 6. Οἱ τοὺς νόμους τιθέντες τοῖς τὴν πατρίδα προδιδοῦσι δίκην χαλεπωτάτην ἐπιτιθέασιν. 7. Ῥαδάμανθυς ἐν Ἅιδου κατ’ ἀξίαν ἑκάστῳ δίκην ἐπετίθει. 8. Οἱ Ἕλληνες ἐν τῷ στόματι τῶν τετελευτηκότων ὀβολὸν ἐτίθεσαν, ναῦλον τοῦ Χάρωνος. 9. Οἱ Σκύθαι τοῖς τελευτήσασι βασιλεῦσιν εἰς τοὺς τάφους ἐνετίθεσαν, ἃ αὐτοῖς ἐν τῷ βίῳ φίλτατα καὶ ἥδιστα ἦν. 10. Ἤδη Ἀναξαγόρας ὁ φιλόσοφος ἐδίδασκε τὸν ἥλιον τῇ σελήνῃ ἐντιθέναι τὸ φῶς. 11. Ἐκοσμήθη ἡ Ὀλυμπία ἐκ τοῦ πλήθους ἀναθημάτων, ἅπερ οἱ Ἕλληνες ἐκ πάσης τῆς Ἑλλάδος ἐνετίθεσαν.

 

 

Praesens et imperfectum activi ἵημι

 

1. Ὁ Νεῖλος ἐξίησιν εἰς τὴν θάλατταν ἑπτὰ στόμασιν. 2. Μὴ ἀφίετε, ὦ νεανίαι, μηδένα καιρὸν τοῦ ἀεὶ τι προσμανθάνειν. 3. Τὰ καλὰ τῶν Ἑλλήνων ποιήματα πῶς ἂν βούλοιτό τις ἀναγιγνώσκειν μὴ συνιεὶς ἑλληνιστί; 4. Οἱ βάρβαροι οὐ συνίεσαν  ἑλληνιστί, διελέγοντο δι’ ἑρμηνέων τοῖς Ἕλλησιν. 5. Μηδέποτ’ ἀφιῶμεν τοὺς φίλους ἐπὶ τῷ κέρδει. 6. Οἱ τοὺς ἀδελφοὺς παριέντες καὶ ἄλλους φίλους ζητοῦντες παραπλήσιοί εἰσι τοῖς τὴν ἑαυτῶν γῆν ἐῶσι, τὴν δ’ ἀλλοτρίαν γεωργοῦσιν; 7. Οὐ πάντες ἐξίασιν εἰς πόντον ῥόοι. 8. Ἐν τῇ Κορίνθου ἀγορᾷ ᾠκοδόμηται κρήνη καὶ Ποσειδῶν ἐπ’ αὐτῇ χαλκοῦς καὶ δελφὶς ὑπὸ τοῖς ποσίν ἐστι τοῦ Ποσειδῶνος ἀφιεὶς ὕδωρ.

 

 

Praesens et imperfectum activi ἵστημι

 

1. Ἡ πενία τοὺς ἀνθρώπους πρὸς τὰς τέχνας δεινοτέρους καθίστησιν. 2. Οἱ ἰατροὶ τοὺς μὲν ἀσθενοῦντας ἀνιστᾶσιν ἐκ τῶν νόσων, τοὺς δὲ τελευτήσαντας οὐκ ἂν ἀνισταῖεν. 3. Μὴ διίστη φίλους ἀγαθούς. 4. Κῦρος κήρυκας πέμψας τοὺς Ἴωνας ἐπειρᾶτο ἀπὸ Κροίσου ἀφιστάναι. 5. Οἱ Ἕλληνες τοὺς πολεμίους νικήσαντες τρόπαια ἵστασαν. 6. Μαρδόνιος δημοκατίας εἰς τὰς τῶν Ἰώνων πόλεις καθίστη. 7. Λάκων τις ταχθεὶς ἔσχατος τοῦ χοροῦ ἐπείθετο· πρὸς δὲ τὸν ἱστάντα τὸν χορόν· «Εὖ γε», ἔφη, «ἔχει, ὅτι οὐχ οἱ τόποι τοὺς ἄνδρας, ἀλλ’ οἱ ἄνδρες τοὺς τόπους ἐντίμους καθιστᾶσιν». 8. Θεμιστοκλῆς λέγεται εἰπεῖν, ὡς τὸ Μιλτιάδου τρόπαιον αὐτὸν ἐκ τοῦ ὕπνου ἀνισταίη.

 

 

Κύων καὶ οἶς

 

Ὅτε τὰ ζῷα ἀνθρωπίνην φωνὴν ἀφίειν, ἡ οἶς τῷ κυνὶ ἀμείνονος τροφῆς φθονοῦσα πρὸς τὸν δεσπότην· «Οὐ συνίημι», ἔφη, «διὰ τί τὸν κύνα τῶν οἰῶν προτιμᾷς. Ἡμῖν μὲν γὰρ ταῖς καὶ ἔριά σοι καὶ τυρὸν καὶ κρέας παρεχούσαις οὐδὲν δίδως, ὅτι ἂν μὴ ἡ γῆ ἡμῖν διδῷ· τῷ δὲ κυνί, ὃς οὐδὲν τοιοῦτόν σοι παρέχει, μεταδίδως σίτου, ὅνπερ αὐτὸς ἔχεις, καὶ φύλακα ἡμῶν καθίστης». Ὁ δὲ κύων ἀκούσας· «Ναὶ μὰ Δία», ἔφη, «δικαίως προτιμᾷ με καὶ φύλακα ὑμῶν κατίστησιν ὁ δεσπότης· ἐπεὶ ὑμεῖς γε, εἰ μὴ ἐγὼ προφυλάττοιμι ὑμᾶς, τοῖς λύκοις φόβον ἐντιθείς, οὐδ’ ἂν νέμεσθαι τολμῷτε φοβούμεναι, μὴ ὑπὸ λύκων ἁρπάσθητε». Οὕτω δὲ καὶ ἡ οἶς συνεχώρησε τὸν κύνα προτιμᾶσθαι.

 

 

Σόλων καὶ Κροῖσος

 

Σόλων, ἀνὴρ Ἀθηναῖος, ἥκει πρὸς Κροῖσον, Λυδῶν βασιλέα, καὶ συνίσταται αὐτῷ. Ὁ δὲ βασιλεὺς νομίζων ἑαυτὸν εἶναι πάντων τῶν ἀνθρώπων ὀλβιώτατον ἠρώτησε τὸν Σόλoνα· «Ὦ ξεῖν’ Ἀθηναῖε, ἵμερος παρίσταταί μοι ἐρωτῆσαί σε, τίνα πάντων ὀλβιώτατον ἐγνωρίσας· οἱ γὰρ ἄνθρωποι καθιστᾶσί σε σοφώτατον». Σόλων δέ, ὥσπερ αὐτῷ ἐν τῇ γνώμῃ παρίστατο, ἀπεκρίνατο· «Ὦ βασιλεῦ, ὀλβιώτατον καθισταίην ἂν ἔγωγε Τέλλον Ἀθηναῖον· ᾧ μὲν παῖδες ἦσαν καλοί τε καJ ἀγαθοί, ἡ δὲ τελευτὴ τοῦ βίου λαμπροτάτη ἐνίστατο». Ταῦτα ἀκούσας ὁ Κροῖσος ἐπηρώτησεν· «Τίνα δεύτερον μετ’ ἐκεῖνον ὀλβιώτατον καθίστης;» Ὁ δὲ Σόλων· «Δεύτεροι», ἔφη, «Κλεοβίς τε καὶ Βίτων ἱστάσθων· τούτω γὰρ τὴν μητέρα κάλλιστα τιμήσαντ’ ἐν ἱερῷ ῥᾷστον θάνατον ἐτελευσάτην Ἀργείων πολλῶν περιισταμένων. Τί δ’ ἀνθρώπῳ κάλλιον δίδοιτο ἂν ὑπὸ τοῦ θεοῦ ἢ καλῶς μεθίστασθαι βίου;» Κροῖσος δὲ δύσθυμος ἔλεγεν· «Τὴν μὲν ἐμὴν εὐδαιμονίαν οὕτω παρ’ οὐδὲν τίθεσαι, ὥστε ἄνδρας ἰδιώτας ἐμοῦ προΐστασθαι;» Ὁ δὲ Σόλων ἀπεκρίνατο· «Οὐδεὶς ἄνθρωπος, πρὶν ἂν καλῶς τοῦ βίου μεθιστῆναι, ὄλβιος καθίσταιτο ἂν· οἱ γὰρ θεοὶ φθονεροὶ ὄντες τὰ τῶν εὐδαιμόνων πράγματα εἰς κακίῳ περιιστάναι ἐφίενται».

 

 

Aoristus activi δίδωμι

 

1. Κάδμῳ ἔδωκε Ζεὺς γυναῖκα Ἁρμονίαν, Ἀφροδίτης καὶ Ἄρεως θυγατέρα. 2. Τίς ἂν τῷ μαινομένῳ μάχαιραν εἰς χεῖρας δοίη; 3. Ὅμοιόν ἐστι μαινομένῳ μάχαιραν δοῦναι καὶ πονηρῷ δύναμιν. 4. Ὅστις δυνατὸς ὢν χάριν ἀποδοῦναι μὴ ἀποδοίη, δικαίως ἂν ἀχάριστος κληθείη. 5. Φίλον δι’ ὀργὴν ἐν κακοῖς μὴ προδῷς . 6. Οἱ  τοὺς φίλους προδόντες καὶ τὴν πατρίδα ἂν προδοῖεν. 7. Μίνως καὶ Ῥαδαμάνθυς τοὺς πονηροὺς καταδικασθέντας ταῖς Ἐρινύσι παραδόντες εἰς τὴν τῶν ἀσεβῶν χώραν ἐξέπεμπον. 8. Ἡ φύσις τοῖς μὲν λέουσιν ἔδωκεν ἀλκὴν καὶ ταχυτῆτα, ταῖς δ’ ἀλώπεξι πανουργίαν.

 

 

Aoristus activi τίθημι, ἵημι, ἵστημι

 

1. Ζεὺς Ἑρμῆν κήρυκα ἑαυτοῦ καὶ τῶν θεῶν ἔθηκεν. 2. Λυκοῦργος καὶ Σόλων νόμους ἔθεσαν, ὁ μὲν τοῖς Σπαρτιάταις, ὁ δὲ τοῖς Ἀθηναίοις. 3. Ῥᾷον ἐξ ἀγαθοῦ θεῖναι κακὸν ἢ ἐκ κακοῦ ἐσθλόν. 4. Ὁ τὸν ἐαυτοῦ οἶκον εὖ διαθεὶς καὶ τὰ τῆς πόλεως πράγματα εὖ ἂν διαθείη. 5. Κῦρος ἀποθνῄσκων πρὸς τοὺς παῖδας ἔλεξε· «Τὸ ἐμὸν σῶμα, ὅταν τελευτήσω, μήτ’ ἐν χρυσῷ θῆτε μήτ’ ἐν ἀργυρῷ, ἀλλὰ τῇ γῇ ὡς τάχιστα ἀπόδοτε». 6. Ἀγαμέμνων Χρύσην, τὸν τοῦ Ἀπόλλωνος ἱερέα, τὴν θυγατέρα λῦσαι βουλόμενον κακῶς ἀφῆκεν. 7. Ἡ Ἀττικὴ πρώτη τὴν ἐλάαν τοῖς ἀνθρώποις ἀνεῖναι λέγεται. 8. Ζεὺς κεραυνὸν εἰς τὴν γῆν διέστησεν. 9. Τὸν τετελευτηκότα οὐκ ἂν ἀναστήσειας. 10. Ἀφεὶς τὰ φανερὰ μὴ δίωκε τἀφανῆ. 11. Οἱ Ἕλληνες ἐφοβοῦντο, μὴ ἐπίθειντο αὐτοῖς οἱ πολέμιοι. 12. Κλεισθένης τοὺς τυράννους ἐξέβαλε καὶ τὴν δημοκρατίαν κατέστησεν. 13. Δός μοι, ποῦ στῶ καὶ κινῶ τὴν γῆν (Ἀρχιμέδης). 14. Τὸν Προμηθέα ὁ Ζεὺς ἀνεσταύρωσεν ἐπὶ τοῦ Καυκάσου, τὸν ἀετὸν αὐτῷ παρακαταστήσας, τὸ ἧπαρ ὀσημέραι κολάψοντα. 15. Διογένης φιλοσόφου τινὸς λέγοντος, ὅτι οὐκ ἔστι κίνησις, ἀναστὰς περιεπάτει. 16. Ἀνάστητε, ὦ μαθηταί· πλησιάζει γὰρ ὁ διδάσκαλος. 17. Τὸ πρῶτον μὲν Δῆλος ἡ νῆσος ἦν πλανωμένη· Ποσειδῶνος δὲ λέξαντος· «Στῆθι, ὦ νῆσε» αὐτίκα ὑπέστη.

 

 

Futurum, perfectum et plusquamperfectum activi δίδωμι, τίθημι, ἵημι, ἵστημι

 

1. Ὁ ἐσθλὸς ἀνὴρ οὔποτε τὸν φίλον προδώσει. 2. Ὁ νομοθέτης οὐ πρὸς τὸ κέρδος, ἀλλὰ πρὸς τὴν ἀρετὴν βλέπων θήσει τοὺς νόμους. 3. Οὐδέποτ’ ἐφήσομεν οὐδενὶ παρὰ τοὺς νόμους τι πράττειν. 4. Ξέρξης ἐπηγγείλατο τοῖς Ἀθηναίοις, εἰ συστρατεύσαιντο ἑαυτῷ, ἀναστήσειν τὰ ἱερὰ τὰ κεκαυμένα καὶ χρήματα δώσειν πολλὰ καὶ κυρίους καταστήσειν αὐτοὺς τῆς Ἑλλάδος. 5. Οἱ νομοθέται τοῖς τὴν πατρίδα προδεδωκόσι θανάτου δίκην ἐπιτεθείκασιν. 6. Φίλιππος ἐρωτώμενος, οὕστινας μάλιστα file_ kaὶ o²stina~ m=lista μισεῖ· «Τοὺς μέλλοντας», ἔφη, «προδώσειν μάλιστα φιλῶ, τοὺς δ’ ἤδη προδεδωκότας μάλιστα μισῶ». 7. Τὸν τοῦ πράττειν καιρὸν ἀφεικὼς μὴ αἰτιῶ τὴν τύχην. 8. Τὴν δόξαν, ἣν ἡμῖν οἱ πατέρες παραδεδώκασιν, καὶ τοῖς ἡμετέροις παισὶ παραδώσομεν. 9. Τάνταλος ἐν τῇ λίμνῃ διψῶν εἱστήκει. 10. Οὐδὲν ἕστηκεν οὔτ’ ἑστήξει, ἀλλὰ πάντα κινεῖται καὶ μεθίσταται. 11. Μιλτιάδης τοῦ στρατοῦ προεστηκὼς (προεστὼς) καλλίστην νίκην ἐνίκησεν.

 

 

 Praesens et imperfectum medii et passivi δίδωμι, τίθημι, ἵημι, ἵστημι 

 

1. Ἡρακλῆς λέγεται φυτεῦσαι Ὀλυμπιάσιν ἐλαίαν, ἀφ’ ἧς οἱ στέφανοι τοῖς νικήσασιν ἐδίδοντο. 2. Πάντες ἐφίεντai τῆς εὐδαιμονίας· καὶ ὁ μὲν ἐφίεται πλούτου, ὁ δὲ τιμῆς καὶ δόξης, ὁ δὲ σοφὸς μόνος σοφίας καὶ ἀρετῆς. 3. Οἱ Ἀθηναῖοι τοῖς μὲν Λακεδαιμονίοις ἑκόντες τὴν κατὰ γῆν  ἡγεμονίαν ἀφεῖσαν, αὐτοὶ δὲ τῆς θαλαττoκρατίας ἐφίεντο. 4. Οἱ δικασταὶ ὑπὸ τῆς πόλεως καθίστανται, ἵνα οἱ ἀδικοῦντες δίκας διδῶσιν. 5. Καταλυθέντος τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου ὀλιγαρχίαι καθίσταντο ἐν ταῖς πλείσταις πόλεσιν. 6. Μέγιστόν ἐστι μετ’ εὐνοίας διδόμενον. 7. Πυθαγόρας εἶπεν, ὅτι ἡ ψυχὴ μεθισταῖτο εἰς ἄλλα σώματα. 

 

 

Aoristus medii et passivi δίδωμι, τίθημι, ἵημι, ἵστημι 

 

1. Ἀλέξανδρος τῆς τῶν Θηβαίων πόλεως κρατήσας ἀπέδοτο τοὺς ἐλευθέρους πάντας πλὴν τῶν ἱερέων. 2. Ὁ νόμος λέγει· «ὃ μὴ κατέθου, μὴ λάμβανε». 3. Ἀλέξανδρος παρακαλούμενος ὑπὸ τῶν φίλων νυκτὸς ἐπίθεσθαι τοῖς πολεμίοις· «Οὐ βασιλικόν», ἔφη, «τὸ κλέπτειν τὴν νίκην». 4. Αἰσχρόν ἐστιν ἐν ταῖς συμφοραῖς  τοὺς φίλους προέσθαι. 5. Οἱ Ἀθηναῖοι τὸν Πειραιᾶ ἐμπόριον ἐν μέσῳ τῆς Ἑλλάδος κατεστήσαντο. 6. Ζεὺς ὑπὸ τῆς μητρὸς κλαπεὶς καὶ εἰς τὴν Κρήτην ἐκτεθεὶς ὑπ’ αἰγὸς ἀνατραφῆναι λέγεται. 7. Τυρταῖος ὁ ποιητὴς ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων ἐδόθη ἡγεμὼν τοῖς Λακεδαιμονίοις. 8. Ὑπὸ Λυσάνδρου τοῦ Σπαρτιάτου ἐν Ἀθήναις τριάκοντα τύραννοι κατεστάθησαν. 9. Ὡς μέγα τὸ μικρὸν ἐν καιρῷ δοθέν. 

 

 

Παῖς ψεύστης 

 

Παῖς τις πρόβατα ἔνεμεν. Τοῖς δὲ γεωργοῖς φόβον ἐνθεῖναι βουλόμενος ἐπεβόησε· «Βοηθεῖτε, ἐπείγεσθε· λύκοι γὰρ τοῖς προβάτοις ἐπιτίθενται». Οἱ δ᾽ ἐκ τῆς κώμης ἱέμενοι, ἵνα βοηθοῖεν, τοῦτον εὕρισκον ψευδόμενον. Τοῦτο δὲ ποιήσαντος πολλάκις, τὸ τελευταῖον τῇ ἀληθείᾳ λύκοι τῇ ἀγέλῃ ἐπέθεντο. Μάτην οὖν ἐβόησεν ὁ παῖς· ἐκεῖνοι γὰρ νομίζοντες αὐτὸν παίζειν κατὰ τὸ ἔθος, οὐκ ἐβοήθησαν. Οἱ δὲ λύκοι οὐδενὸς κωλύοντος τά τε πρόβατα καὶ αὐτὸν τὸν παῖδα διέφθειραν. Ὁ yevsth~ kaJ #lhq| l1gwn o8 pistevetai. 

 

 

Futurum, perfectum et plusquamperfectum medii et passivi δίδωμι, τίθημι, ἵημι 

 

1. Ὁ δίκαιος κριτὴς περὶ τῶν αὐτῶν ἀεὶ τὴν αὐτὴν ψῆφον θήσεται. 2. Ὑπ’ ἀδίκου ἀνδρὸς οὔποτε νόμοι δίκαιοι τεθήσoνται. 3. Εὔχεσθε καὶ δοθήσεται ὑμῖν. 4. Πυθαγόρας ἔλεγε τοῖς ἀνθρώποις δύο ταῦτα δέδoσθαι κάλλιστα· τὸ ἀληθεύειν καὶ τὸ εὐεργετεῖν. 5. Οἱ Λακεδαιμόνιοι πολὺν χρόνον ἐφύλαττον τοὺς ὑπὸ Λυκούργου τεθειμένους νόνους. 6. Οὐκ ἐβούλεσθε, ὦ πολῖται, τοῖς πράγμασι προσέχειν τὸν νοῦν, νῦν δὲ πάντα ἀφεῖται. 7. Δημοσθένης ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἔλεξεν· «Εἰ προησόμεθα, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὥσπερ πολλὰ ἤδη προείμεθα, καὶ τοὺς Ὀλυνθίους, τί Φίλιππον κωλύσει βαδίζειν, ὅποι βούλεται;» 8. Παρὰ τοῖς Αἰγυπτίοις τὸ τρίτον μέρος τῆς χώρας ἐδέδοτο τοῖς ἱερεῦσιν.

  

 

Формы с переходным значением от глагола ἵστημι 

 

1. Δαρείου τελευτήσαντος εἰς τὴν ἀρχὴν Ἀρταξέρξης κατέστη. 2. Αἱ Ἰωνικαὶ πόλεις τὸ ἀρχαῖον Τισσαφέρνει ὑπὸ βασιλέως δεδομέναι ἀπέστησαν πρὸς Κῦρον πᾶσαι πλὴν Μιλήτου. 3. Οἱ σύμμαχοι ἀποστάντες πρὸς τοὺς πολεμίους κακῶς ἐποίουν τὴν ἡμετέραν χώραν. 4. Διογένης ὑπ’ Ἀλεξάνδρου ἐρωτηθείς, εἴ τινος δέοιτο, ἀπεκρίνατο· «Μικρὸν ἀπὸ τοῦ ἡλίου μετάστηθι». 5. Τάνταλος, ὡς λέγουσιν, ἀεὶ διψῶν ἐν τῇ τοῦ Ἅιδου λίμνῃ ἕστηκεν. 6. Πρὸς τὴν ἀνάγκην οὐδ’ Ἄρης ἀνθίσταται.

 

 

Σόλων καὶ Πεισίστρατος 

 

Σόλων τὴν πολιτείαν καταστήσας ἀπεδήμησεν. Ἀκούσας δὲ τοὺς μὲν πολίτας πάλιν στασιάζειν, τὸν δὲ Πεισίστρατον ἐφίεσθαι τῆς τυραννίδος, ὡς τάχιστα  εἰς τὰς Ἀθήνας ἐπανέρχεται καὶ κατα δύναμιν ἀνθίσταται αὐτῷ. Τότε δὲ Πεισίστρατος αὐτός ποτε ἑαυτὸν καταικίσας, ἧκεν εἰς τὴν ἀγορὰν ὡς ἐκπεφευγὼς τοὺς ἐχθροὺς καὶ ἔπειθε τὸν δῆμον φυλακὴν τοῦ σώματος ἑαυτῷ δοῦναι. Καὶ ὁ Σόλων ἀναστὰς ὑπέθετο μὲν μὴ προέσθαι τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλὰ τὸν δῆμον οὐκ ἔπεισεν. Ὁ δὲ Πεισίστρατος, ἐπεὶ αὐτῷ ἡ φυλακὴ ἐδόθη, εἰς ἀρχὴν κατασταθεὶς οὐ μόνον τὸν Σόλωνα οὐδὲν ἠδίκησεν, ἀλλὰ καὶ τοὺς νόμους αὐτοῦ ἐφύλαττεν. Τελευτήσαντος δὲ νομοθέτου οἱ νόμοι μετετέθησαν. 

 

 

Глаголы на –mi первого класса ὀνίνημι, πίμπλημι, πίμπρημι, φημί 

 

1. Τὸ δίκαιον μέγα ὀνίνησι τοὺς ἀνθρώπους. 2. Θεμιστοκλῆς ἐν τοῖς πρὸς τοὺς Πέρσας πολέμοις τὴν μὲν πατρίδα μέγιστα ὤνησεν, αὐτὸς δ’ οὐ μόνον οὐδὲν ὤνητο, ἀλλὰ καὶ φεύγειν ἠναγκάσθη ὑπὸ τῶν πολιτῶν. 3. Ἀλέξανδρος τὰ ἐν Περσεπόλει βασίλεια ἐνέπρησε τιμωρούμενος ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων. Καὶ τὰ ἐκείνων γὰρ ἱερὰ καὶ πόλεις ἐνεπρήσθησάν ποτε ὑπὸ τῶν Περσῶν. 4. Μὴ παιδὶ μάχαιραν, ἡ παροιμία φησίν. 5. Ἁπλῆν φασιν εἶναι τὴν τῆς ἀληθείας ὁδόν 6. Τήν μέσην ὁδὸν ἀρίστην εἶναι ἅπαντές φαμεν. 7. Θαλῆς οὐδὲν ἔφη τὸν θάνατον διαφέρειν τοῦ ζῆν. «Σὺ οὖν», ἔφη τις, «διὰ τί οὐκ ἀποθνῄσκεις;», «Ὅτι», ἔφη, «οὐδὲν διαφέρει». 8. Τοὺς ἐν τῷ πολέμῳ καλῶς ἀποθνῄσκοντας οὐδεὶς ἂν ἡττηθῆναι φήσειε δικαίως· τὴν γὰρ δουλείαν φεύγοντες εὐκλεῆ θάνατον αἱροῦνται. 9. Ἀριστοτέλης τῆς παιδείας τὰς μὲν ῥίζας πικρὰς εἶναι ἔφη, τοὺς δὲ καπροὺς γλυκεῖς. 

 

 

Глаголы на -mi первого класса ἄγαμαι, δύναμαι, ἐπίσταμαι, κρέμαμαι

 

1. Τὸ ψεῦδος οὐ δύνασαι ἀληθὲς ποιεῖν. 2. Ἐὰν δύνωμαι, ἀεί σοι βοηθήσω. 3. Ἱππίας τοὺς ἐναντίους ἀμύνειν οὐ δυνάμενος ἔφυγεν ἐκ τοῦ ἄστεως. 4. Σωκράτης εὖ ἠπίστατο τὴν τοῦ διαλέγεσθαι τέχνην. 5. Πολλὰ ἐπίστασαι, ἀλλ’ οὐδὲν ὀρθῶς. 6. Τί συμφέρει τοῖς ἀνθρώποις τὸ πλουτεῖν, ἐὰν μὴ ἐπίστωνται τῷ πλούτῳ χρῆσθαι; 7. Τὸ χρυσόμαλλον ἐν Κόλχοις κρεμάμενον Ἰάσων ἥρπασεν ἀποκτείνας τὸν δράκοντα, ὃς αὐτὸ ἐφύλαττεν. 8. Οἱ Κύρῳ ὁμιλοῦντες πάντες ἀγασθῆναι αὐτοῦ τὸν τρόπον λέγονται. 9. Οὐ πάντα ἠπιστάμην, ἃ εἶπες. 10. Οὐκ ἂν δύναιο μὴ πονῶν εὐδαιμονεῖν. 11. Ἐὰν δύνῃ, ἐλθὲ ὡς τάχιστα εἰς ἄστυ. 

 

  

Глаголы ἑστάναι, τεθνάναι, δεδιέναι 

 

1. Διογένει ἐν ἀγορᾷ ἀριστῶντι οἱ περιεστῶτες συνεχὲς ἔλεγον· «Κύον, κύον». Ὁ δὲ· «Ὑμεῖς», ἔφη, «κύνες ἐστέ, οἳ με ἀριστῶντα περιέστατε». 2. Ὅστις ἂν πόλεως προεστάναι βούληται, πρότερον τῆς ἰδίας οἰκίας εὖ προεστάτω. 3. Τῷ Μίνῳ ἐν Ἃιδου καθεζομένῳ ἐπὶ θρόνον ὑψηλοῦ καὶ κρίνοντι  τοὺς τεθνεώτας αἱ Ἐρινύες παρεστᾶσιν. 4. Οἱ Ἀθηναῖοι πολὺν χρόνον τῆς Ἑλλάδος προέστασαν. 5. Οὐ τεθνᾶσιν οἱ ὑπὲρ τῆς πατρίδος τελευτήσαντες, ἀλλ’ ἐν ταῖς τῶν μακάρων νήσοις διάγειν λέγονται. 6. Πολλοὶ τῶν Ἀθηναίων δεδιότες τὴν τῶν τριάκοντα ὕβριν εἰς Μέγαρα καὶ Θήβας ἔφυγoν. 

 

 

Глагол οἶδα 

 

1. Οὐδεὶς τὸ μέλλον οἶδεν. 2. Χάριν ἴσθι τοῖς γoνεῦσι καὶ τοῖς εὐεργέταις. 3. Πολλοὶ ἄνθρωποι οἴονται μέν τι εἰδέναι, ἵσασι δ’ ἢ ὀλίγα ἢ οὐδέν. 4. Σωκράτης θανάτου κριθεὶς τοὺς ἑταίρους ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου αὐτὸν ἐκκλέψαι βουλομένους ἠρώτησεν, εἴ που εἰδειέν τι χωρίον ἔξω τῆς Ἀττικῆς, ἔνθα οὐ προσβατὸν θανάτῳ. 5. Ζηλοῦτε μὴ τοὺς πλεῖστα κεκτημένους, ἀλλὰ τοὺς μηδὲν κακὸν αὐτοῖς συνειδότας. 6. Δημοσθένης πρὸς κλέπτην λέξαντα· «Οὐκ ᾔδειν, ὅτι σόν ἐστιν», «ἀλλ’ ὅτι», ἔφη, «σὸν οὔκ ἐστιν, ᾔδεις;» 7. Ἀγαθοῦ ἀνδρός ἐστιν ὠφελεῖν τοὺς φίλους, καὶ εἰ μηδεὶς μέλλοι εἴσεσθαι. 8. Ὁ χρήσιμ’ εἰδώς, οὐχ ὁ πόλλ’ εἰδὼς σοφός.

 

 

Глаголы εἰμί, χρή 

 

1. Οἱ Λάκωνες τρεῖς χοροὺς ἦγον ἐν ταῖς ἑορταῖς· καὶ ὁ μὲν τῶν γερόντων ᾖδεν· «ἡμεῖς μὲν ἦμεν», ὁ δὲ τῶν ἀνδρῶν· «ἡμεῖς δέ γ’ ἐσμέν», ὁ δὲ τῶν παίδων· «ἡμεῖς δέ γ’ ἐσόμεθα». 2. Μὴ λέγε, τίς ἦσθα πρότερον, ἀλλὰ νῦν τίς εἶ. 3. Ἐὰν ᾖς φιλοματής, ἔσει πολυμαθής. 4. Φίλος φίλῳ ἀτυχοῦντι παρέστω. 5. Σύνεστε τοῖς ἀγαθοῖς, μήποτε δὲ συνείητε τοῖς κακοῖς. 6. Χρῆν σιγᾶν ἢ φρόνιμα λέγειν. 7. Σωκράτης ἐνόμιζε πρὸ πάντων χρῆναι τοὺς ἀνθρώπους σωφροσύνην κτήσασθαι. 8. Τοὺς γoνεῖς τιμᾶν χρεών. 9. Εἶναι δίκαιος, μὴ δοκεῖν εἶναι βούλου. 10. Βίας παρούσης οὐδὲν ἰσχύει νόμος. 

 

 

Глагол εἶμι 

 

1. Κακοῦ τινος ἀνθρώπου ἐπιγράψαντος ἐπὶ τῆς θύρας· «Μηδὲν εἰσίτω κακόν», Διογένης· «Ὁ οὖν κύριος», ἔφη, «ποῦ ἂν εἰσίοι;» 2. Ἀγγειλάντων τῶν ἐπισκόπων, ὅτι πολέμιοι προσίασιν, ὁ στρατηγὸς ἔταξε τοὺς στρατιώτας καὶ παρώξυνεν ἐπὶ τὴν μάχην. 3. Κέρβερος, ὁ ἐν Ἅιδου κύων, ἥμερος μὲν ἦν, ὁπότε τις εἰσίοι, ἐξιέναι δ’ οὐδένα εἴα. 4. Ἔγωγε μετὰ φίλου ἑταίρου κἂν διὰ πυρὸς ἴοιμι. 5. Τὸν ἐπιόντα πόλεμον χρὴ πάντας ἀμύνασθαι. 6. Δημήτηρ μετὰ λαμπάδων νυκτός τε καὶ ἡμέρας κατὰ πᾶσαν τὴν γῆν περυῄει ζητοῦσα Περσεφόνην τὴν θυγατέρα, ὑφ’ Ἅιδου ἁρπασθεῖσαν. 7. Οἱ πολέμιοι ἤδη ἐπῇσαν, οἱ δ’ ἡμέτεροι σύμμαχοι οὐκέτι παρῆσαν. 

 

 

Φιλόξενος καὶ Διονύσιος 

 

Ἐπεὶ Φιλόξενος τῶν τοῦ Διονισίου ποιημάτων κατεγέλασεν, οὗτος ὀργισθείς· «Εἰς τὸ δεσμωτήριον», ἔφη, «ἴθι». Ὁ δ’ ἀπῄει. Ἐπεὶ δὲ τῇ ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ πάλιν εἰς ἀκρόασιν τῶν ποιημάτων ἐκλήθη, ὀλίγον χρόνον μείνας ἀνέστη ὡς ἀπιών. Ἐρωτήσαντος δὲ τοῦ Διονυσίου· «Ποῖ δὲ σὺ νῦν εἶ;» oὗτος· «Εἰς τὸ δεσμωτήριον», ἔφη, «εἶμι».

 

 

Глаголы κάθημαι, κεῖμαι 

 

1. Ἐν Ἅιδου ἐκάθηντο δύο, Μίνως τε καὶ Ῥαδάμανθος, τὰς t^n τεθνεώτων ψυχὰς κρίνοντες. 2. Οἱ πολέμιοι κακῶς ποιοῦσι τὴν ἡμετέραν χώραν· ἡμεῖς δέ, ὦ pol_tai, τί καθήμεθα; 3. Ὀδυσσεὺς πρὸς Θερσίτην ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ θορυβοῦντα· «Κάθησο», ἔφη, «ὦ ἄνθρωπε, καὶ ἄκουσον τῶν ἄλλων, οἵ σου ἀμείνους εἰσιν». 4. Ἡ Μεσοποταμία ἀπὸ τοῦ κεῖσθαι μεταξὺ Εὐφράτου καὶ Τίγρητος ὠνόμασται. 5. Ἐν τῷ τῶν τριακοσίων τάφῳ τάδε ἦν γεγραμμένα· «Ὦ ξεῖν’, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις, ὅτι τῇδε κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι». 6. Κροῖσος ἀπέπεμψεν εἰς Δελφοὺς μεγάλους κρατήρας δύο, ὧν ὁ μὲν χρυσοῦς ἔκειτο ἐπὶ δεξιᾷ εἰσιόντι εἰς τὸ ἱερόν, ὁ δ᾽ ἀργυροῦς ἐπ’ ἀριστερᾷ. 7. Οἱ Ἕλληνες δειπνοῦντες ἔκειντο· κείμενοι ἤσθιον καὶ ἔπινον. 8. Οἱ ἀγροὶ οὕτω διακεῖσθαι ἐδόκουν, ὥστε μηδὲν ἔτι φῦναι. 9. Ἐν τοῖς Δελφοῖς πολλοὶ ἀνδριάντες ἀνέκειντο. 10. St1fano~ 6laja~ 6pekejto tÝ to$ `Olumpionjkou kefalÝ 11. Ὁ δῆμος συγκείσθω ὡς ἓν s^ma.

 

 

Περὶ τοῦ Διὸς ξοάνου τοῦ ἐν τῇ Ὀλυμπίᾳ 

 

Ἡ Ὀλυμπία ἡ ἐν τῇ Πισάτιδι κειμένη ἔνδοξος ἦν διὰ τὸν ἀγῶνα τὸν Ὀλυμπιακὸν καὶ διὰ τὸ τοῦ Διὸς ἱερόν, πολλοῖς καὶ τιμίοις ἀναθήμασι κεκοσμημένον, ἅσπερ ἐκ πάσης ἀνετίθετο τῆς Ἑλλάδος. Μέγιστον δὲ τούτων ἦν τὸ τοῦ Διὸς ξόανον, ὃ ἐποίει Φειδίας ὁ Ἀθηναῖος· σχεδόν τι γὰρ ἥπτετο τῇ κορυφῇ τῆς ὀροφῆς, εἰ καὶ ὁ τεχνίτης καθήμενον ἐποιήσατο τὸν θεόν. Κάθηται μὲν οὖν ὁ Ζεὺς ἐπὶ θρόνῳ μεγαλοπρεπεῖ, στέφανος δ’ ἐπίκειται τῇ κεφαλῇ αὐτοῦ. Καὶ ἐν μὲν τῇ δεξιᾷ φέρει Νίκην ἐξ ἐλέφαντος καὶ χρυσοῦ, τῇ δ’ ἀριστερᾷ ἔνεστι σκῆπτρον παντοίοις μετάλλοις κεκοσμημένον. Ὁ δ’ ὄρνις ὁ ἐπὶ τῷ σκήπτρῳ καθήμεμενός ἐστιν ὁ ἀετός. Ὁ δὲ θρόνος ποικίλος μὲν χρυσῷ καὶ λίθοις, ποικίλος δὲ καὶ ἐλέφαντί ἐστιν. 

 

 

Аорист II без соединительной гласной 

 

α) ἔβην, ἔφθην, ἀπέδραν, ἐπριάμην 

1. Κῦρος μέγα στράτευμα συλλέξας εἰς Ἀσίαν ἀνέβη πολεμήσων τῷ ἀδελφῷ περὶ τῆς ἀρχῆς. 2. Κροίσῳ μαντευομένῳ περὶ τοῦ πρὸς τὸν Κῦρον πολέμου  χρησμὸν ἔδωκεν Ἀπόλλων· «Κροῖσος Ἅλυν διαβὰς μεγάλην ἀρχὴν καταλύσει». 3. Εἴσβηθι εἰς τὸν μέγαρον. 4. Ἔφθης ἂν με, εἰ θᾶττον ἔδραμες. 5. Ἡράκλειτος λέγει, ὅτι δὶς εἰς τὸν αὐτὸν ποταμὸν οὐκ ἂν ἐμβαίης. 6. Δημοσθένης συνεβούλευε τοῖς Ἀθηναίοις μὴ ξένους ἐπὶ τὸν πόλεμον ἐκπέμψαι, ἀλλ’ αὐτοὺς εἰς τὰς ναῦς ἐμβῆναι. 7. Οὐδεὶς ἔφθη τὸν Κῦρον εὐεργετήσας τοὺς φίλους. 8. Οἱ ἡμέτεροι στρατιῶται ἔφθασαν τοὺς πολεμίους τὸν ποταμὸν διαβάντες. 9. Κρίτων ἧκεν εἰς δεσμωτήριον πρὸς Σωκράτην καὶ ἔπειθεν αὐτὸν ἀποδρᾶναι, ἀλλ’ οὐκ ἔπεισεν. 10. Διογένην ὁ δοῦλος ἀπέδρα. Προτρεπόντων δέ τινων ζητεῖν αὐτὸν· «Αἰσχρὸν ἂν εἴη», ἔφη, «δοῦλον μὴ δεῖσθαι Διογένους, Διογένην δὲ δοῦλου». 

 

β) ἔγνων, ἑάλων, ἐβίων, ἔφυν, ἔδυν 

1. Ὁ ἑαυτὸν γνοὺς καὶ τοὺς ἄλλους ρᾷον ἂν γνοίη. 2. Ἄνθρωπος ὀργιζόμενος οὐδὲν ἄν εὖ γνοίη. 3. Ἐν Δελφοῖς ἦν γεγραμμένα πρὸς τῷ ἱερῷ τὸ «Γνῶθι σαυτόν» καὶ τὸ «Μηδὲν ἄγαν». 4. Ἑαυτὸν γνῶναι χαλεπώτατόν ἐστιν· ὀλίγοι δ’ εἰσὶν οἱ ἑαυτοὺς γνόντες. 5. Σύγγνωτε τοῖς ἁμαρτάνουσιν. 6. Ἡ Καρχηδὼν καὶ ἡ Κόρινθος τῷ αὐτῷ ἔτει ἑάλωσαν ὑπὸ τῶν Ῥωμαίων. 7. Τῷ δεκάτῳ τῆς πολιορκίας ἔτει Ἴλιον ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν ἁλῶναι λέγεται. 8. Σιμωνίδης ἐρωτηθείς, πόσον χρόνον βιῴη· «Χρόνον», ἔφη, «ὀλίγον, ἔτη δὲ πολλά». 9. Ἐὰν ἀσφαλῶς βιῶναι ἐθέλῃς, βίωθι κατὰ τοὺς νόμους. 10. Ὕβρις κακὸν μέγιστον ἀνθρώποις ἔφυ. 11. Οἱ Ἀθηναῖοι τοὺς πρώτους ἀνθρώπους ἐν τῇ Ἀττικῇ φῦναι ἔλεγον. 12. Ἐν τῇ ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίᾳ πολλαὶ τῶν Περσῶν νῆες κατέδυσαν, αἱ δὲ λοιπαὶ ἀπέδρασαν εἰς τὸν Ἑλλήσποντον. 13. Ὁ τῶν φιλαργύρων πλοῦτος, ὥσπερ ὁ ἥλιος καταδὺς εἰς τὴν θάλατταν, οὐδένα τῶν ζώντων εὐφραίνει. 

 

 

Περὶ Θησέως 

 

Θησεὺς ἐθεραπεύετο ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων. Πατὴρ αὐτοῦ ἦν Αἰγεύς. Ἐπεὶ δὲ ὁ Θησεὺς νεανίσκος ἦν, οἱ Ἀθηναῖοι μάλα ἐπιέζοντο ὑπ’ ἀγρίου τυράννου. Μίνως γὰρ τότε κύριος ἦν τοῦ πόντου. Τὰ δὲ βασίλεια αὐτοῦ ἦν ἐν Κνωσσῴ. Ἐνταῦθα ἐβιότευε  καὶ ὁ Μινώταυρος ἐν τῷ λαβυρίνθῳ· σῖτος δὲ ἦν αὐτῷ τῶν ἐναντίων τέκνα. 

Τὸ τρίτον ἤδη ὑπ’ Ἀθηναίων πέμπονται τῷ Μινωταύρῳ ἑπτά τε νεανίσκοι καὶ ἑπτὰ παρθένοι. Ὅτε δὲ εἰσβαίνουσιν εἰς τὸ πλοῖον, ὁ Αἰγεὺς βασιλεύς· «Πάλιν», ἔφη, «ἐκελευόμην τέκνα τῶν Ἀθηναίων ἐπὶ θάνατον πέμπειν. Ἀλλ’ οὐκ ἐπαιδεύεσθε, ὦ τέκνα, ἐπὶ τὸ ἀποθνῄσκειν, καὶ ἅλις ἤδη ἐπιεζόμεθα. Θησεὺς οὖν ἐθέλει καὶ αὐτὸς εἰσβαίνειν καὶ τὸν Μινώταυρον φονεύειν. Ὑπὸ πολλῶν ἤδη, ὦ υἱέ, ἐθαυμάζου ἐπὶ τῷ ἀνδρείῳ θυμῷ. Φέρε ἄρα καὶ τὸν νέον ἆθλον». 

Τῷ Κρητικῷ τυράννῳ ἦν θυγάτηρ Ἀριάδνη. Ἡ οὖν παρθένος, ὅτε βλέπει τὸν καλὸν ξένον, ἐθέλει αὐτῷ ἀμύνειν τὸν θάνατον καὶ λάθρᾳ διαλέγεται αὐτῷ. «Οὐδείς», ἔφη, «δυνατός ἐστι τὸν Μινώταυρον ἄνευ ὅπλων καὶ δόλου ἀμύνεσθαι. Λάμβανε ἄρα παρὰ Ἀριάδνης λίνον μακρὸν καὶ ἅπτε τὸ λίνον ἐπὶ τῷ τοῦ λαβυρίνθου στομίῳ. Φυλάττου τὸ φοβερὸν θηρίον, μάχου τοῖς ὅπλοις, ὦ ξένε. Εἰσέρχεσθε σὺν αὐτῷ, ὦ ἑταῖροι, καὶ πείθεσθε αὐτῷ. Μηδεὶς εἰσερχέσθω ἄθυμος». 

Ὁ δὲ Θησεὺς· «Ἥδομαι», ἔφη, «ὅτι οὕτω χαρίζῃ ξένοις. Νῦν σῳζέσθων ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ οἱ ἑταῖροι». Ἔπειτα εἰσέρχονται, καὶ ὁ Θησεὺς εὖ μάχεται τῷ Μινωταύρῳ καὶ φονεύει αὐτόν. Ἡ δὲ Ἀριάδνη φεύγει σὺν τοῖς Ἀθηναίοις.

 

 

Глаголы на –μι второго класса δείκνυμι 

 

1. Τῷ πλανωμένῳ δείκνυ τὴν ὁδόν. 2. Τυφλὸς τυφλῷ οὐκ ἂν δεικνύοι τὴν ὁδόν. 3. Οἱ συγγραφεῖς ἐπιδεικνύασι θαυμαστὰ τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν ἔργα καὶ λόγους. 4. Χαλεπόν ἐστιν ἀρετὴν δεικνύναι μὴ χρώμενον παραδείγμασιν. 5. Ὁ τὴν ἑαυτοῦ σοφίαν ἀεὶ ἐπιδεικνύμενος οὐκ ἔστι σοφός. 6. Δημοσθένης ἀεὶ μετὰ παῤῥησίας τὴν γνώμην ἀπεδείκνυτο. 7. Τῷ Ἀλεξάνδρῳ ἐν Ἰλίῳ θύοντι ἔφη ἱερεὺς δείξειν τὴν Πάριδος λύραν· «Τὴν Ἀχιλλέως», ἔφη, «εἰ ἔχεις, δεῖξον, καὶ πρό γε τῆς λύρας τὸ δόρυ». 8. Κῦρος ἀπεδείχθη ὑπὸ τοῦ πατρὸς σατράπης τῆς Λυδίας. 9. Ῥαδάμανθυς διὰ τὴν δικαιοσύνην δικαστὴς ἀποδέδεικται καθ’ Ἅιδου. 10. Χρόνος δίκαιον ἄνδρα δείκνυσι μόνος, κακὸν δὲ κἂν ἐν ἡμέρᾳ γνοίης μιᾷ. 

 

 

Глаголы на –μι второго класса ζεύγνυμι, μίγνυμι, πήγνυμι, ῥήγνυμι, ἀπόλλυμι, ὄμνυμι 

 

1. Πολύφημος ὁ Κύκλωψ πέτραν ἀπὸ τοῦ ὄρους ἀποῤῥήξας ἔῤῥιψεν ἐπὶ τὴν Ὀδυσσέως ναῦν. 2. Οὔποθ’ ὕδωρ καὶ πῦρ συμμιχθήσεται. 3. Ἕκτωρ τὸ δόρυ ἐν τῇ γῇ πήξας Ἀχιλλέα ἔμεινεν ἀποκτεῖναι αὐτὸν βουλομένος ἢ ἀπολέσθαι. 4. Ἔρις πολλὰ ἤδη ἀπώλλυ. 5. Καὶ δῆμοι διαφοραῖς ἀπόλλυνται καὶ ἡ τῆς Ἑλλάδος ἐλευθερία. 6. Εἰ μὴ φυλάξῃς μικρ’, ἀπολεῖς τὰ μείζονα. 7. Ἐν Ἀθήναις οἱ ἔφηβοι ὤμνυσαν μήτε τὰ ἱερὰ ὅπλα καταισχυνεῖν μήτε τὴν τάξιν λείψειν, ἀμυνεῖν δὲ τῇ πατρίδι καὶ ἀμείνω παραδώσειν τοῖς παισίν. 8. Πύῤῥος, ἐπεὶ τοὺς Ῥωμαίους δὶς μὲν ἐνίκησε, πολλοὺς δὲ τῶν ἡγεμόνων ἀπώλεσεν· «Ἐὰν ἔτι μίαν», ἔφη, «μάχην νικήσωμεν, ἀπολώλαμεν». 9. Ἡ μὲν εὐταξία σώζει, ἡ δὲ ἀταξία πολλοὺς ἤδη ἀπολώλεκεν. 10. Ἀνδρὸς δικαίου καρπὸς οὐκ ἀπόλλυται. 

 

 

Ξέρξης τῶν ἐλπίδων σφάλλεται 

 

Ἐπεὶ Ξέρξης τὸν Ἑλλήσποντον γεφύραις ζεύξας εἰς τὴν Θρᾴκην διέβη, ἐξέτασιν καὶ ἀριθμὸν τοῦ πεζοῦ καὶ τοῦ ναυτικοῦ ἐποιήσατο. Ὁρῶν δὲ τοσαύτην δύναμιν ἐκ πάντων ἐθνῶν μεμιγμένην ὤμοσεν οὐ μόνον τοὺς Ἕλληνας ἀπολεῖν, ἀλλὰ καὶ τἆλλα ἔθνη τὰ ἐν Εὐρώπῃ οἰκοῦντα καταστρέψεσθαι. Ἀλλ’ ἃ ὀμωμόκει, οὐ διεπράξατο. Τοὺς μὲν γὰρ Λακεδαιμονίους ἐν ταῖς Θερμοπύλαις ἀπώλεσε καὶ τὰς Ἀθήνας κατέκαυσεν, ἐλπίζων δὲ τὰς τῶν Ἑλλήνων ναῦς ἐν τῇ Σαλαμῖνι ἀπολεῖν, οὐ μόνον οὐκ ἀπώλεσεν, ἀλλὰ καὶ φοβούμενος, μὴ αὐτὸς ἀπόλοιτο, εἰς τὴν Ἀσίαν ἔφυγε, Μαρδόνιον καταλιπὼν σὺν τῇ στρατιᾷ. Ἀλλ’ οὐδὲν ὤνητο· Μαρδόνιος γὰρ ἐν τῇ ἐν Πλαταιαῖς μάχῃ καὶ αὐτὸς ἀπόλωλε καὶ τὴν Ξέρξου δύναμιν ἀπολώλεκεν.

 

 

Глаголы на –μι второго класса с гласной основой κεράννυμι, κρεμάννυμι, πετάννυμι, ῥώννυμι, ἀμφιέννυμι, σβέννυμι, σκεδάννυμι

 

1. Οἱ Ἕλληνες τὸν οἶνον ἐκεράννυσαν· ἄκρατος μὲν γὰρ ὀξὺς ἐφαίνετο εἶναι, κραθεὶς δ’ ἡδύς. 2. Οὐ ῥᾴδιόν ἐστι τῶν ἀθυμούντων φόβον κατασβέσαι λόγοις. 3. Δυσκόλῳ ἰατρῷ προσιών τις λέγει· «Ὄλωλα· κεῖσθαι γὰρ οὐ δύναμαι οὔθ’ ἐστάναι οὔτε καθῆσθαι». Ὁ δ’ ἰατρός· «Οὐδέν σοι λέλειπται», ἔφη, «ἢ κρεμασθῆναι». 4. Διονύσιος ὑπὲρ τῆς Δαμοκλέους κεφαλῆς ξίφος ἐκ τριχὸς κρεμάσαι ἐκέλευσεν. 5. Ἡρακλῆς λέοντα ἐν Κιθαιρῶνι θηρεύσας τὴν δορὰν ἠμφιέσατο. 6. Τὴν φιλαργυρίαν οὐκ ἔσβεσέ ποτ’ οὔτ’ ἀργύριον οὔτε χρυσίον. 7. Οἱ προδόται τὰς πύλας ἀναπετάσαντες εἰσεῖσαν τοὺς πολεμίους εἰς τὴν πόλιν. 8. Ὅτε οἱ Ἕλληνες ἐν Μυκάλῃ ἔμελλον συμμίξειν τοῖς Πέρσαις, ἤγγειλέ τις, ὅτι τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἐν Πλαταιαῖς Μαρδόνιος μὲν ἀπόλωλεν, ἡ δὲ τῶν βαρβάρων στρατιὰ διεσκέδασται · καὶ ἔτι μᾶλλον ἐπεῤῥώσθησαν.

 

 

Θεμιστοκλῆς μετὰ τὴν ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίαν 

 

Οἱ Πέρσαι ἐν Σαλαμῖνι ἡττηθέντες νυκτὸς πρὸς τὸν Ἑλλήσποντον ἔφευγоν. Οἱ δ’ Ἕλληνες τῇ 6piovsÚ ἡμέρᾳ τὰς τῶν πολεμίων ναῦς οὐχ ὁρῶντες ἐβουλεύοντο, τί χρὴ ποιεῖν. Θεμιστοκλῆς οὖν πρῶτον μὲν ὑπετίθετο τοὺς ἐσκεδασμένους βαρβάρους διώκειν καὶ πλεῖν ἐπὶ τὸν Ἑλλήσποντον ὡς λύσαντας τὰς γεφύρας· ἔπειτα δέ, ὅτ’ Εὐρυβιάδης καὶ οἱ ἄλλοι στρατηγοὶ τὴν ἐναντίαν ταύτῃ γνώμην ἀπεδείξαντο, τῇ τοῦ Εὐβρυβιάδου γνώμῃ προσέθετο. Εἰδὼς δέ, ὅτι οἱ Ἀθηναῖοι ἐπεῤῥωννυσαν ἀλλήλους τοὺς Πέρσας διῶξαι καὶ τὰς γεφύρας λῦσαι, παραστὰς ἔλεγε τάδε· «Ἔγωγε ὑμᾶς o°k ἂν ἐπιῤῥωννύοιμι πλεῦσαι ἐπὶ τὸν Ἑλλήσποντον· εὖ γὰρ ἴστε, ὅτι ἀνὴρ τοσαύτης δυνάμεως κύριος εἰς ἀνάγκην κατασταθεὶς ἀναμάχεται καὶ σπουδάζει τὰ προειμένα ἐπανορθώσασθαι. Οὐδὲ τοῦτο ὑμᾶς ἀγνοεῖν δεῖ, ὅτι οὐχ ἡμεῖς, ἀλλὰ θεοί τε καὶ ἥρωες τὸ τοῦ Ξέρξου φρόνημα κατέσβεσαν». 

Τούτῳ τῷ λόγῷ ὁ τῶν Ἀθηναίων θυμὸς κατεσβέσθη. Μετὰ δὲ ταῦτα πρὸς βασιλέα ἔπεμψεν ὁ Θεμιστοκλῆς Σίκιννον τὸν οἰκέτην τάδε φράσοντα· «Θεμιστοκλῆς ὁ τῶν Ἀθηναίων στρατηγὸς ἀγγέλει σοι, ὦ βασιλεῦ, ὅτι μέλλουσιν οἱ Ἕλληνες πλεύσαντες ἐπὶ τὸν Ἑλλήσποντον λύσειν τὰς γεφύρας. Ἐπεὶ οὖν ὁ σὸς βίος ἐκ μιᾶς τριχὸς κρέμαται, εὐθὺς τὰ ἱστία ἐκπετάσας φεῦγε τὴν τάχιστην εἰς Ἀσίαν. Ἔῤῥωσο». Ἀκούσας ταῦτα ὁ βάρβαρος τὰς μὲν ναῦς ἐκέλευσε τοὺς ναυάρχους ἀπάγειν εἰς τὸν Ἑλλήσποντον διαφυλάξoντας τὰς γεφύρας, αὐτὸς δ’ ἔχων τὸ πεζὸν ὡς τάχιστα ἀπῄει εἰς τὴν Θετταλίαν.

 

 

Неправильные глаголы на ω Пятый класс

1. Основы с инфиксом ν δάκνω, κάμνω, τέμνω, τίνω, φθάνω

 

1. Ἀλκιβιάδης, ἔτι παῖς  ὤν, ἐπεὶ ἐπαλαίσθη, ἔδακε τὴν χεῖρα τοῦ παλαίσαντος· ὁ δὲ δηχθεὶς ἔλεξε· «Δάκνεις ὡς αἱ γυναῖκες». «Οὔκ», ἔφη, «ἀλλ’ ὡς οἱ λέοντες». 2. Οὐδέποτε καμούμεθα τοῖς εὐεργέταις χάριν ἀπονέμοντες. 3. Οἱ βάρβαροι ἀποτεμόντες τὰς καφαλὰς τῶν στρατηγῶν, οὕς δόλῳ ἀπέκτειναν, ἐπεδείκνυσαν τοῖς Ἕλλησιν. 4. Οἱ πολέμιοι ἐπὶ πάσαις ταῖς πύλαις φύλακας ἔστησαν ὡς ἀποτεμοῦντας τὰς ἐξόδους τοῖς ἐνοικοῦσιν. 5. Προμηθεὺς τοῦ πυρὸς κλαπέντος ποινὰς ἔτισεν. 6. Ὁ ἐσθλὸς ἀνὴρ οὐκ ἀδικῶν, ἀλλ’ εὐεργετῶν φθήσεται ἄλλους. 7. Τὸν κεκμηκότα ὁ οἶνος ῥώννυσιν. 8. Τῇ ὕδρᾳ μιᾶς ἀποτμηθείσης κεφαλῆς δύο ἀναφῦναι λέγονται. 

 

 

2. Основы с инфиксом αν αἰσθάνομαι, ἁμαρτάνω, αὐξάνω, ἀπεχθάνομαι, ὀφλισκάνω

 

1. Μυῖα κέρατι βοὸς καθημένη ἠρώτησεν, εἰ ἤδη βούλεται αὐτὴν ἀπιέναι. Ὁ δ’ οὐκ αἰσθόμενος ἀπεκρίνατο· «Ἀλλ’ οὔθ’, ὅτε ἀφίκου, ᾐσθόμην, οὔτ’ ἐὰν ἀπολλαγῇς, αἰσθήσομαι». 2. Σωκράτης ἀπήχθετο πᾶσιν, οἵτινες ᾤοντο μὲν σοφοὶ εἶναι,  ἦσαν δ’ οὔ. 3. Εὔνοιαν μὲν ἐνδείκνυσο ἅπασι, χρῶ δὲ τοῖς βελτίστοις· οὕτω γὰρ τοῖς μὲν οὐκ ἀπεχθήσῃ, τοῖς δὲ φίλος ἔσει. 4. Τῷ λόγῳ ἐν πᾶσι πράγμασι χρώμενος οὐχ ἁμαρτήσῃ. 5. Οἱ εἰς τοὺς γονέας ἁμαρτόντες μεγάλην δίκην καὶ πρὸς θεῶν καὶ πρὸς ἀνθρώπων ὠφλήκασιν. 6. Δράκοντος ἦν ὅδε ὁ νόμος· «Ὁ ἁρπαγῆς ἢ κλοπῆς δίκην ὀφλὼν θανάτῳ ζημιούσθω». 7. Φίλιππος, ὅς τὴν τῶν Μακεδόνων δύναμιν μέγα ηὐξησέν #pefajneto di+ crusjou mÀllon Õ di+ t^n ©plwn h8xhk1nai αὐτήν. 8. Δὶς ἐξαμαρτεῖν ταὐτὸν οὐκ ἀνδρὸς σοφοῦ.

 

 

Глаголы λαμβάνω, λαγχάνω, λανθάνω, μανθάνω, τυγχάνω, πυνθάνομαι 

 

1. Λαβὼν ἀπόδος καὶ λήψῃ πάλιν. 2. Οἱ κακοῦργοι πολλὰ ἀδικήσαντες τὸ τέλος συνελήφθησαν καὶ τὰς κεφαλὰς ἀποτμηθέντες ἐτελεύτησαν. 3. Μακάριος, ὅστις ἔτυχε πιστοῦ φίλου. 4. Ζεὺς λέγεται ἐν οὐρανῷ δυναστείαν εἰληχέναι, Ποσειδῶν δὲ τὴν ἐν θαλάττῃ, Πλούτων δὲ τὴν ἐν Ἅιδου. 5. Μηδέποτε μηδὲν αἰσχρὸν ποιήσας ἔλπιζε λήσειν· καὶ γὰρ ἐὰν τοὺς ἀνθρώπους λάθῃς, ἀλλ’ οὐ πάντας. 6. Ἐὰν τις τῶν εὐεργετῶν ἐπιλάθηται, ἐπιλέλησται πάσης ἀρετῆς. 7. Ἃ μὴ ἔμαθες νέος ὤν, οὐ μαθήσῃ γέρων. 8. Λάκαινά τις υἱοὺς ἐπὶ πόλεμον ἐκπέμψασα πρὸ τοῦ ἄστεως εἱστήκει πευσομένη, ὅπως ἡ μάχη ἀποβέβηκεν. 9. Ἐπεὶ δ’ ἀφίκετό τις ἀγγέλων, ὅτι πάντες οἱ παῖδες ἀπολώλασιν· «Ἀλλ’ οὐ τοῦτο», ἔφη, «ἐπυθόμην, ἀλλὰ τί πράττει ἡ πατρίς;» 10. Πεπυσμένη δέ, ὅτι οἱ Λακεδαιμόνιοι τῆς νίκης τετυχήκασιν· «Μετρίως», ἔφη, «φέρω καὶ τὸν τῶν παίδων θάνατον».

 

 

Κλεῖτος Ἀλέξανδρον σῴζει ἐκ τοῦ θανάτου 

 

Ἀλέξανδρος, ὁ τῶν Μακεδόνων βασιλεύς, εἰς τὴν Ἀσίαν διαβάς, ἵνα βασιλεῖ πολεμοίη, ἧκεν μετ’ ὀλίγας ἡμέρας πρὸς τὸν Γρανικὸν ποταμόν. Πυθόμενος δέ, ὅτι οἱ Πέρσαι συντεταγμένοι ἐν τῇ ἑτέρᾳ ὄχθῃ ἀναμένουσι τοὺς Μακεδόνας εἰσβῆναι εἰς τὸν πόρον ὡς ἀπελῶντες ἐκβαίνοντας, καὶ αὐτὸς τὴν στρατιὰν συνέταξε, καὶ πρῶτον μὲν τοὺς ἱππέας ἔπειτα δὲ τοὺς πεζοὺς εἰσβῆναι ἐκέλευσεν. Αὐτὸς δ’ ἄγων τὸ δεξιὸν κέρας ὑπὸ σαλπίγγων ἐνέβη εἰς τὸν πόρον φυλαττόμενος, μὴ ἐκβαίνοντι αὐτῷ οἱ Πέρσαι κατὰ κέρας ἐπιχειρήσαιεν. Ἐπεὶ δὲ διέβη τὸν ποταμόν, μάχη καρτερὰ περὶ αὐτὸν συνειστήκει τῶν μὲν Μακεδόνων ἐξελάσαι βουλομένων τοὺς Πέρσας ἀπὸ τῆς ὄχθης, τῶν δὲ Περσῶν κωλῦσαι αὐτοὺς ἐπιχειρούντων ἐκβῆναι. 

Ἀισθόμενος δ’ ἐν τῇ μάχῃ ὁ Ἀλέξανδρος Μιθριδάτην, τὸν Δαρείου γαμβρόν, πολὺ πρὸ τῶν ἀλλῶν προιπεύοντα, ἐξήλασε καὶ αὐτὸς πρὸ τῶν ἄλλων. Καὶ τὸν μὲν Μιθριδάτην κατέβαλε παίσας εἰς τὸ πρόσωπον τῷ ὄρατι, αὐτὸς δ’ οὖν ἐν μεγάλῳ κυνδύνῳ ἦν· Πέρσης γάρ τις ἐπελάσας ἔμελλεν αὐτὸν τῇ κοπίδι ὄπισθεν παίσειν. Ἐν καιρῷ δ’ ἔτυχε ἀφικόμενος Κλεῖτος· οὗτος ἐπεὶ πρῶτον ᾔσθετο τὸν βασιλέα κινδυνεύοντα, προσελάσας παίει τὸν Πέρσην καὶ ἀποκόπτει τὸν ὦμον σὺν τῇ κοπίδι. Καὶ οὕτω Κλεῖτος ἔσωσε τὸν βασιλέα· οἱ δὲ Πέρσαι πιεζόμενοι πανταχόθεν μετ’ ὀλίγον χρόνον εἰς φυγὴν ἐτράποντο.

 

 

Шестой класс

1. Основы с инфиксом σκ γηράσκω, ἀποθνῄσκω, ἀρέσκω, ἁλίσκομαι, ἀναλίσκω, εὑρίσκω, διδάσκω.

 

1. Αἰδοῦ τοὺς γέροντας· καὶ γὰρ σὺ γηράσῃ. 2. Ὑφ’ ἡδονῆς ὁ φρόνιμος οὐχ Ál9setai. 3. Κροῖσος ἁλοὺς ὑπὸ Κύρου ἐπὶ πυρὰν ἀναχθῆναι λέγεται, ἵνα κατακαυθείη. 4. Οἱ γονεῖς εἰλήφασι μὲν οὐδὲν παρ’ ἡμῶν, πολλὰ δ’ εἰς ἡμᾶς ἀνηλώκασιν. 5. Αἰσχυνθείην ἄν, εἴ ποτε εὕροιτε ἐμὲ σφαλερὸν φίλον ὄντα. 6. Ἡρακλῆς ὑπὸ Λίνου μουσικὴν διδαχθῆναι λέγεται. 7. Ἤδη Ἀναξαγόρας ὁ φιλόσοφος ἐδίδασκε τὸν ἥλιον τῇ σελήνῃ ἐντιθέναι τὸ φῶς. 8. Θαλῆς ἐρωτηθείς, τί ἐστι σοφώτατον, ἀπεκρίνατο· «Ὁ χρόνος· τὰ μὲν γὰρ εὕρηκεν ἤδη, τὰ δ’ εὑρήσει». 9. Διόνυσος λέγεται τὸν οἶνον εὑρεῖν καὶ τὴν τῆς ἀμπέλου φυτείαν διδάξαι τοὺς ἀνθρώπους. 10. Ὁ χρόνος βέλτιστος διδάσκαλος ὢν καὶ σὲ πάντα διδάξει. 

 

 

Глаголы с редупликацией ἀποδιδράσκω, μιμνῄσκω, γιγνώσκω, τιτρώσκω

 

1. Πολλάκις αἱ γλῶτται μᾶλλον ἔτρωσαν ἢ αἱ μάχαιραι. 2. Δημοσθένης οὐκ ἐπαύσατο τοὺς Ἕλληνας ἀναμιμνῄσκων τῆς ἐλευθερίας. Ὁ δοῦλος ἔλαθε τὸν δεσπότην ἀποδράς. 3. Ἀλέξανδρος ὁ μέγας μακρὰν νοσήσας νόσον, ἐπεὶ ἀνεῤῥώσθη· «Ὑπέμνησεν ἡμᾶς», ἔφη, «ἡ νόσος μὴ μέγα φρονεῖν». 4. Χάριν λαβὼν μέμνησο καὶ δοὺς ἐπιλαθοῦ. 5. Ὅτι τὸ πείθεσθαι μέγιστον τοῖς ἀνθρώποις ἀγαθόν ἐστι, πάντες ἐγνώκαμεν. 6. Ἐν ταῖς συμφοραῖς φίλος ἀληθινὸς γνωσθήσεται. 7. Οἱ πολέμιοι τοῖς τελευταίοις ἐπετίθεντο καὶ κατέτρωσάν τινας· τῶν δὲ τετρωμένων οἱ πλεῖστοι ἀπέθανον. 8. Σωκράτης ἔσωσεν Ἀλκιβιάδην ἐν Ποτιδαίᾳ τρωθέντα.

 

 

Λέων καὶ ἀλώπηξ

 

Λέων γηράσας καὶ μὴ δυνάμενος δι’ ἀλκῆς ἑαυτῷ τροφὴν πορίζειν ἔγνω δεῖν δι’ ἐπινοίας τοῦτο πρᾶξαι. Κατακλιθεὶς οὖν ἕν τινι σπηλαίῳ προσεποιεῖτο νοσεῖν καὶ οὕτω τὰ ἐπισκοποῦντα αὐτὸν ζῷα συλλαμβάνων κατήσθιεν. Πολλῶν δὴ θηρίων ἀναλωθέντων ἀλώπηξ τὸν δόλον τοῦ λέοντος αἰσθομένη οὐκ εἰσῄει, ἀλλὰ στᾶσα ἔξω τοῦ σπηλαίου ἐπυνθάνετο αὐτοῦ, πῶς ἔχοι. Ἐρωτηθεῖσα δέ, διὰ τί οὐκ εἴσεισιν. «Εὗρον γάρ», ἔφη, «πολλῶν εἰσιόντων ἴχνη, ἐξιόντος δ’ οὐδενός».

 

 

Χελώνη καὶ ἀετός 

 

Χελώνη θεασαμένη ἀετὸν πετόμενον, ἐπεθύμησε καὶ αὐτὴ πέτεσθαι· ἠρώτησεν οὖν τὸν ἀετόν, ἐφ’ ᾧ βούλεται μισθῷ διδάξαι αὐτήν. Τοῦ δὲ λέγοντος ἀδύνατον εἶναι, οὐκ ἐπαύσατο αὐτοῦ δεομένη, ἕως ἔπεισεν. Ὁ οὖν ἀετὸς λαβὼν αὐτὴν καὶ εἰς ὕψος ἀρθεὶς ἀφῆκεν ἐπί τινος πέτρας, ὅθεν καταβῆναι οὐ δυναμένη ὑπὸ λιμοῦ ἀπέθανον.

 

 

Седьмой класс

1. Глаголы с инфиксом ε γαμέω, δοκέω, ὠθέω 

 

1. Ζεὺς ἔμελλε Θέτιν τὴν Νηρέως γαμεῖν. 2. Θέμιδος δὲ θεσπισάσης τὸν παῖδα ταύτης κρείτω τοῦ πατρὸς ἔσεσθαι, ἠνάγκασε Θέτιν θνητῷ ἀνδρὶ γήμασθαι ἔγημε δ’ αὐτὴν Πελεύς, τῶν Θετταλῶν βασιλεύς. 3. Τούτῶν δ’ υἱὸς ἦν Ἀχιλλεύς, ὃν ἀθάνατον ποιῆσαι τῇ μητρὶ ἔδοξεν. 4. Ἡμέρας μὲν οὖν ἔχριεν· αὐτὸν ἀμβροσίᾳ, νυκτὸς δὲ κρύφα Πηλέως εἰς τὸ πῦρ ἐμβαλοῦσα διέφθειρεν, ὃ ἦν αὐτῷ θνητόν. 5. Πηλεὺς δ’ ὡς ταῦτα ᾔσθετο, φοβούμενος, μὴ τὸ πῦρ τὸν παῖδα βλάψῃ, τὴν μὲν γυναῖκα ἀπέωσε, τὸν δὲ παῖδα παρέδωκεν Χείρωνι τῷ Κενταύρῳ τραφησόμενον· ἡ δ’ ἀπεωσμένη πρὸς Νηρηίδας ᾤχετο. 6. Ἐὰν μὴ πολλῶν ἐφιῇ, τὰ ὀλίγα σοι πολλὰ δόξει. 7. Βουλεύου μὲν βραδέως, ἐπιτέλει d2 tac1w~ τὰ δεδογμένα.

 

 

2. Глаголы ἄχθομαι, βούλομαι, γίγνομαι, δεῖ, δέομαι, ἐθέλω 

 

1. Ἐπεὶ οἱ πρῶτοι Ἕλληνες ἐγένοντο ἐπὶ τοῦ ὅρους καὶ κατεῖδον τὴν θάλατταν, κραυγὴ πολλὴ ἐγένετο. 2. Τίς οὐκ ἂν ἀχθεσθείη καταγελασθεὶς καὶ διαβληθείς; 3. Βραδέως μὲν φίλος γίγνου, γενομενος δὲ πειρῶ διαμένειν. 4. Μηδένα φίλον ποιοῦ, πρὶν ἂν ἐξετάσῃς, πῶς κέχρηται τοῖς πρότερον φίλοις· ἔλπιζε γὰρ αὐτὸν καὶ περὶ σὲ τοιοῦτον γενήσεσθαι, οἷος καὶ περὶ ἐκείνους γέγονεν. 5. Οὐ τῷ πατρὶ καὶ τῇ μητρὶ μόνον γεγενήμεθα, ἀλλὰ  καὶ τῇ πατρίδι. 6. Οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐψηφίσαντο τοὺς μετὰ Βρασίδου στρατευσαμένους Εἵλωτας ἐλευθέρους εἶναι καὶ οἰκεῖν, ὅπου ἂν βουληθῶσιν. 7. Βουλοίμην ἂν ὑμᾶς ἐρωτῆσαι, ὦ φίλοι, πότε τὰ δέοντα ποιεῖν ἐθελήσετε. 8. Οὐ δεῖ μᾶλλον τῶν χρημάτων καὶ ἀρχῶν ἐπιμελεῖσθαι ἢ τῆς ἀρετῆς· ἅπαντα γὰρ ἐκεῖνα καταλιπόντας ἡμᾶς δεήσει ἥκειν παρ’ Ἅιδου, ἡ δ’ ἀρετὴ μόνη ἀπολουθήσει ἡμῖν. 9. Οἱ Ἀθηναῖοι μάτην ἐδεήθησαν τῶν Λακεδαιμονίων αὐτοῖς βοηθῆσαι. 

 

 

3. Глаголы ἐρωτάω, μάχομαι, μέλει, μέλλω, ἐπιμέλομαι, νέμω, οἴομαι, ὀφείλω, χαίρω 

 

1. Ἐσθλοῦ ἂν εἴη ἀνδρός, οἶμαι, χαρῆναι μὲν καλοῖς πράγμασιν, ἀχθεσθῆναι δ’ αἰσχροῖς. 2. Κροῖσος ἀγγέλους πέμψας εἰς Δελφοὺς ἤρετο τὸν θεόν, εἰ στρατεύσαιτο πρὸς τοὺς Πέρσας. 3. Ὁ σοφὸς μῶρα οὔτ’ ἀποκρινεῖται. 4. Οἱ ἡμέτεροι πρόγονοι γενναίως ἐμαχέσαντο ὑπὲρ τῆς πατρίδος· καὶ ἡμεῖς οὖν, εἰ ἀνάγκη ἔσται, οὐ μελλήσομεν, ἀλλ’ ὡς ἀνδρειότατα μαχούμεθα τοῖς πολεμίοις. 5. Ἡ Ἀττικὴ κατὰ δέκα φύλας διανενέμηται. 6. Ξέρξης ἀκούσας, ἃ παρηγγείλατο Ἐφιάλτης, μέγα ἐχάρη. 7. Τίς οὐ χαιρήσει εὖ πράττοντας ὁρῶν τοὺς φίλους; 8. Τίνι ἀνθρώπων μείζω χάριν ὀφειλήσομεν ἢ τοῖς γоνεῦσι καὶ τοῖς διδασκάλοις; 9. Ὤφελες ζῆν, ὦ φίλε. 10. Σωκράτης ᾠήθη δεῖν ζῆν ἐξετάζοντα ἀεὶ ἑαυτόν τε καὶ τοὺς ἄλλους. 

 

 

Восьмой класс

1. Глаголы ἔχω, ὑπισχνέομαι, ἕπομαι, καθίζω

 

1. Μηδὲν ὑπισχνοῦ, πρὶν ἂν λογίσῃ, εἰ τοῦτο πρᾶξαι δύνασαι. 2. Περικλῆς πάντων ὑπερεῖχε τῇ τοῦ λέγειν ἀρετῇ. 3. Ἀεὶ τοῖς ἀγαθοῖς διδασκάλοις χάριν ἕξομεν. 4. Νῦν, ὦ μαθηταί, δέοι ἂν προσεχεῖν τὸν νοῦν τοῖς μαθήμασιν. 5. Οἱ πολέμιοι ἐφ’ ἡμᾶς πολλῇ στρατιᾷ ὥρμηνται νομίζoντες, εἰ τὴν ἡμετέραν πόλιν σχοῖεν, ῥᾳδίως ἂν καὶ τὰ ἄλλα σχεῖν. 6. Εὔβοια ἡ νῆσος ἀπὸ τοῦ τῶν βοῶν πλήθους, ὃ ἐκεῖ ἐτρέφετο, τὸ ὄνομα ἔσχηκεν. 7. Οἱ Ἕλληνες εἵποντο Κύρῳ εἰς Ταρσούς· ἐκεῖ δ’ ἀφικόμενοι οὐκ ἔφασαν ἕψεσθαι, ὑποπτεύοντες ἐπὶ βασιλέα εἶναι τὴν στρατείαν· ἐπεὶ δὲ Κῦρος ὑπέσχετο αὐτοῖς πολλὰ χρήματα δώσειν, συνέσποντο. 8. Κύρου ἐν τῇ ἐν Κουνάξοις μάχῃ ἀπολωλότος οἱ Ἕλληνες ἐπέσχοντο Ἀριαίῳ, ἐὰν αὐτοὺς ἀποσώσῃ εἰς τὴν Ἑλλάδα, εἰς τὸν βασίλειον θρόνον καθιεῖν αὐτόν· ὁ δὲ ταῦτα ἀπεώσατο λέγων πολλοὺς εἶναι Πέρσας ἑαυτοῦ βελτίους, οἵ οὐκ ἂν ἀνάσχοιντο αὐτοῦ βασιλεύοντος. 9. Ὅτε Πλάτων παῖς ἔτι νήπιος ὢν ἐκάθευδεν ἐν τῷ Ὑμηττῷ, μέλιτται ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτοῦ καθίσασθαι λέγονται, τὴν τοῦ Πλάτωνος εὐγλωττίαν μαντευόμεναι. 10. Λίαν φιλῶν σεαυτὸν οὐχ ἕξεις φίλους. 11. Εἰ μὴ καθέξεις γλῶτταν, ἔσται σοι κακά.

 

 

2. Глаголы πάσχω, πίνω, πίπτω 

 

1. Τίς οὐκ οἶδεν, οἷα ἔπαθε Προμηθεὺς ἐν Ἅιδου, διότι φιλάνθρωπος ἦν; 2. Ἃ μὲν εὖ πέπονθας, ἀεὶ μέμνησο, ἃ δ’ εὖ πεποίηκας, ἐπιλανθάνου. 3. Ἡ τῶν τριάκοντα ἀρχὴ, καίπερ δεινὴ οὖσα, οὐκ ἐξέπληξε τὸν Σωκράτη· ἐπίστευε γὰρ οὐδὲν πέισεσθαι ἀκόντων θεῶν. 4. Σωκράτης ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ μάλα εὐθύμως τὸ φάρμακον ἐξέπιεν· ὁρῶντες δ’ αὐτὸν οἱ φίλοι πίνοντά τε καὶ πεπωκότα, οὐχ οἷοί τ’ ἦσαν κατέχειν τὰ δάκρυα. 5. Ἄμεινόν ἐστιν εἰς κόρακας ἐμπεσεῖν ἢ εἰς κόλακας, ἡ παροιμία φησίν. 6. Ὁ ἀγαπῶν κίνδυνον ἐμπεσεῖται αὐτῷ. 7. Πύῤῥος τοὺς πεπτωκότας Ῥωμαίους ἐπιμελῶς ἔθαψε θαυμάζων, ὅτι ἐναντία πάντες ἔφερον τὰ τραύματα. 8. Ἐχθροῖς ἀπιστῶν οὔποτ’ ἂν πάθοις βλάβην. 9. Δρυὸς πεσούσης πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται. 

 

 

3. Глаголы αἱρέω, ὁράω, τρέχω, ἀγορεύω (λέγω, φημί), φέρω, ἐσθίω, ἔρχομαι

 

1. Οἱ ἐν ἄστει κεκυκλωμένοι ἀλλήλους ἤροντο, τί ἔδοιντο καὶ πίοιντο. 2. Ὁ σοφὸς καὶ τὰ τοῦ βίου πάθη ῥᾷον ἂν ἐνέγκοι. 3. Ἐπεὶ ἐμέλλησεν ὁ Ἀλκιβιάδης σὸν τῷ ναυτικῷ πλεύσεσθαι εἰς τὴν Σικελίαν, πολλοὺς πολίτας εἷλε λύπη καὶ φόβος. 4. Ἀνάχαρσις ὁ Σκύθης ἦλθεν εἰς τὴν Ἑλλάδα τὰ ἤθη καὶ τὸν βίον καὶ τὴν πιλιτείαν τῶν Ἑλλήνων ὀψόμενος. 5. Γάϊος Καῖσαρ Φαρνάκην νικήσας τὸν Ποντικὸν πρὸς τοὺς φίλους ἔγραψεν· «Ἦλθον, εἶδον, ἐνίκησα». 6. Σωκράτη μεθύοντα οὐδεὶς πώποτε ἑώρακεν ἀνθρώπων. 7. Φωκίων ὁ Ἀθηναῖος ὑπ’ οὐδενὸς οὔτε γελῶν ὤφθη οὔτε δακρύων. 8. Τὸ καλῶς ῥηθὲν καὶ δὶς καὶ τρὶς καλῶς ἂν ῥηθείη. 9. Ὁ σοφὸς ἀνὴρ ῥᾷον οἴσει τῶν ἄλλων τὰς ἐν βίῳ συμφοράς. 10. Νικίας ὁ Ἀθηναῖος ἦν οὕτω φιλόπονος, ὥστε πολλάκις τὸν οἰκέτην ἠρώτα· «Ἆρ’ ἤδη ἐδήδοκα; ἆρα πέπωκα;» 11. Ἡδὺ μνησθῆναι τῶν παρεληλυθότων πόνων. 

 

 

УПРАЖНЕНИЯ ДЛЯ ПЕРЕВОДА 

 

1. Λάκαινά τις ἀκούσασα, ὅτι ὁ υἱὸς σεσωμένος ἐκ τῆς μάχης πεφευγὼς εἴη, ἔγραψεν αὐτῷ· «Λέγουσί τινες, ὅτι πέφευγας· ἢ ἔλεξον ἐκείνους ὡς ψεύδη λέγοντας ἢ τελεύτα τὸν βίον. 2. Λάκαινά τις υἱοὺς ἐπὶ πόλεμον ἐκπέμψασα πρὸ τοῦ ἄστεως εἱστήκει πευσομένη, ὅπως ἡ μάχη ἀποβέβηκεν. Ἐπεὶ δ’ ἀφίκετο τὶς ἀγγέλλων, ὅτι πάντες οἱ παῖδες ἀπολώλασιν· «Ἀλλ’ οὐ τοῦτο», ἔφη, «ἐπυθόμην, ἀλλὰ τὶ πράττει ἡ πατρίς;» Πεπευσμένη δέ, ὅτι οἱ Λακεδαιμόνιοι τῆς νίκης τετυχήκασιν· «Μετρίως», ἔφη, «φέρω καὶ τὸν τῶν παίδων θάνατον». 3. Ἀλκιβιάδης, ἔτι παῖς ὤν, ἐπεὶ ἐπαλαίσθη, ἔδακε τὴν χεῖρα τοῦ παλαίσαντος· ὁ δὲ δηχθεὶς ἔλεξε· «Δάκνεις ὡς αἱ γυναῖκες», «οὐκ», ἔφη, «ἀλλ’ ὡς οἱ λέοντες». 4. Δυσκόλῳ ἰατρῳ προσιών τις λέγει· «Οὐ δύναμαι οὔτε κεῖσθαι οὔθ’ ἑστάναι οὔτε καθῆσθαι». Ὁ ἰατρός· «Οὐδέν σοι λέλειπται», ἔφη, «ἢ κρεμασθῆναι». 5. Θεμιστοκλῆς ἔπεμψε πρὸς τὸν τῶν Περσῶν βασιλέα τὸν ἄγγελον φράσοντα τάδε· «Θεμιστοκλῆς ὁ τῶν Ἀθηναίων στρατηγὸς ἀγγέλλει σοι, ὦ βασιλεῦ, ὅτι οἱ Ἕλληνες μέλλουσι πλεύσαντες ἐπὶ τὸν Ἑλλήσποντον λύσειν τὰς γεφύρας. Ἐπεὶ οὖν ὁ σὸς βίος ἐκ τριχὸς κρέμαται, φεῦγε τὴν τάχιστα εἰς τὴν Ἀσίαν. Ἔῤῥωσο». 6. Δημοσθένους πρὸς Φωκίωνα λέξαντος· «Ἀποκτενοῦσί σε οἱ Ἀθηναῖοι, ἐὰν μανῶσιν», «Ἐμὲ μὲν», ἔφη, «ἐὰν μανῶσι, σέ δ’ ἐὰν σοφρονῶσιν». 7. Λεονίδας τῶν Σπαρτιατῶν βασιλεὺς ἐν Θερμοπύλαις τοὺς Πέρσας σὺν τοῖς τριακοσίοις ἀμυνόμενος γράψαντος αὐτῷ τοῦ Ξέρξου· «Πέμψον τὰ ὅπλα», ἀντέγραψε· «Μολὼν λαβέ». 8. Λέξαντός τινος τοὺς βαρβάρους τὸν ἥλιον τῴ πλήθει τῶν οἰστῶν ἀποκρύπτειν οἱ Ἕλληνες ἀπέκριναν· «Καλῶς, ὑπὸ σκιᾷ μαχοῦμεθα». 9. Φιλίππου τοῦ Μακεδόνος γράφοντος, ὅτι εἰς τὴν χώραν Λακεδαιμονίων παρεγίγνετο, πότερον βούλονται φίλον ἐλθεῖν ἢ πολέμιον αὐτόν, ἀντεφώνησαν: «Οὐδέτερον». 10. Θεόκριτος ἐρωτηθείς, διὰ τί οὐ συγγράφει, «Ὅτι», ἔφη, «ὡς μὲν βούλομαι, οὐ δύναμαι, ὡς δὲ δύναμαι, οὐ βούλομαι». 11. Πύῤῥος, ἐπεὶ τοὺς Ῥωμαίους δὶς μὲν ἐνίκησε, πολλοὺς δὲ τῶν ἡγεμόνων ἀπώλεσεν· «Ἐὰν ἔτι μίαν», ἔφη, «μάχην νικήσωμεν, ἀπολώλαμεν». 12. Σχολαστικὸς καθεύδων βουλόμενος οὐκ ἔχων προσκεφάλιον τὸν δοῦλον ἐκέλευσε κεράμιον ὑποθεῖναι. Τοῦ δ’ εἰπόντος· «Σκληρόν ἐστιν», ἀπεκρίνατο· «Ἔμπλησον πτερῶν». 13. Ἀλέξανδρος παρακαλούμενος ὑπὸ τῶν φίλων νυκτὸς ἐπιθέσθαι τοῖς πολεμίοις· «Οὐ βασιλευκόν», ἔφη, «τὸ κλέπτειν τὴν νίκην». 14. Πίνδαρος ὁ ποιητὴς ἐρωτηθείς, διὰ τί μέλη γράφων ᾄδειν οὐκ ἐπίσταται, «Καὶ γὰρ οἱ ναυπηγοί», ἔφη, «πηδάλια ποιοῦντες κυβερνᾶν πὐκ ἴσασιν». 15. Ἀλέξανδρος ἰδὼν Διογένην τὸν κυνικὸν φιλόσοφον θαυμάσας εἶπέ τινι τῶν γνωρίμων· «Ὡς ἡδέως ἂν ἐγενόμην Διογένης, εἰ μὴ ἐγεγόνειν Ἀλέξανδρος». 16. Ἀλέξανδρος αἰτήσαντος Διογένους δραχμήν, «Οὐ βασιλικόν», ἔφη, «τὸ δῶρον». Τοῦ δ’ εἰπόντος «Οὐκοὖν δὸς τάλαντον», «Ἀλλ’ οὐ κυνικόν», ἔφη, «τὸ αἴτημα». 17. Σχολαστικὸς νοσοῦντα ἐπισκεπτόμενος ἠρώτα περὶ τῆς ὑγιείας· ὁ δ’ οὐκ ἐδύνατο ἀποκρίνασθαι. Ὀργισθεὶς οὖν εἶπεν· «Ἐλπίζω κἀμὲ νοσήσειν καὶ ἐλθόντι σοι οὐκ ἀποκρινεῖσθαι». 18. Ἀρίστιππος ἐρωτηθείς, διὰ τί οἱ μὲν φιλόσοφοι ἐπὶ τὰς τῶν πλουσίων θύρας ἔρχονται, οἱ δὲ πλούσιοι ἐπὶ τὰς τῶν φιλοσόφων οὔ, εἶπεν· «Ὅτι οἱ μὲν ἴσασιν, ὧν δέονται, οἱ δ’ οὐκ ἴσασιν». 19. Ἀλεξάνδρῳ ἐξιόντι ἐπὶ πόλεμον Ἀριστοτέλης εἶπε· «Περίμεινον τὸ τέλειον τῆς ἡλικίας καὶ τότε πολέμει». Ὁ δέ, «Φοβοῦμαι», ἔφη, «μὴ περιμένων τὸ τέλειον τῆς ἡλικίας τὴν τῆς νεότητος τόλμαν ἀπολέσω». 20. Δημῶναξ ἐρομένου τινός, «Ποῖα νομίζεις τὰ ἐν Ἅιδου;», «Περίμεινον», ἔφη, «κἀκεῖθέν σοι ἐπιστελῶ». 21. Διογένης ἐλθὼν εἰς Μύνδον καὶ ἰδὼν μεγάλας μὲν τὰς πύλας, μικρὰν δὲ τὴν πόλιν, «ὦ ἄνδρες Μύνδιοι», ἔφη, «κλείσατε τὰς πύλας, ἵνα μὴ ἡ πόλις ὑμῶν ἐξέλθῃ». 22. Διονυσίου κόλαξ τις βλέπων τὸν τύραννον μετά τινων φίλων γελῶτα (ἀπεῖχε δ’ ἀπ’ αὐτῶν τοσοῦτον, ὥστε μὴ ἀκούειν) καὶ αὐτὸς ἐγέλα. Ἐρωτῶντος δὲ τοῦ Διονυσίου, διὰ τί οὐκ ἀκούων τῶν λεγομένων γελᾷ, ἔλεγεν· «Ὑμῖν πιστεύω τὰ λεγόμενα γελοῖα εἶναι». 23. Δημάρατος, ἀνθρώπου τινὸς πονηροῦ κόπτοντος αὐτὸν ἀκαίροις ἐρωτήμασιν καὶ τόδε πολλάκις ἐρωτῶντος, τίς ἄριστος εἴη Σπαρτιατῶν, ἔλεγεν· «Ὅς σοι ἀνομοιότατος». 24. Ἀναξαγόρᾳ τις ἔφη τεθνάναι δύο παῖδες, οὕσπερ εἶχεν· ὁ δὲ μηδὲν διαταραχθεὶς ἔλεγεν· «Ἤιδειν θνητοὺς γεγεννηκώς». 25. Δημοσθένης πρὸς κλέπτην λέγοντα· «Οὐκ ᾔδειν ὅτι σόν ἐστιν», «Ὅτι δ’», ἔφη, «σὸν οὔκ ἐστιν, ᾔδεισθα». 

 

 

A>s9pou  «Ἀλώπηξ καὶ δρυτόμος» 

 

Ἀλώπηξ κυνηγοὺς αὐτὴν διώκοντας ἔφευγεν. Μετὰ δ’ οὐ πολὺν χρόνον δρόμῳ ἥκει πρὸς τὸν δρυτόμον, τοῦτον δ’ ἱκετεύει κατακρύπτειν ἑαυτήν. Ὁ δὲ συμβουλεύει αὐτῇ ἀποκρύπτειν αὐτὴν εἰς τὴν ἑαυτοῦ σκηνήν. Ὕστερον δὲ παραγίγνονται οἱ κυνηγοὶ καὶ πυνθάνονται τοῦ δρυτόμου, εἰ ἔχει αὐτοῖς λέγειν, ὅπου ἡ ἀλώπηξ ἐστιν. Ἐκεῖνος δὲ τῇ φωνῇ λέγει ἑαυτὸν λανθάνειν, τῇ δὲ χειρὶ σημαίνει, ὅπου κατακρύπτεται ἡ ἀλώπηξ. Οἱ δὲ τοῖς αὐτοῦ λόγοις πιστεύουσιν. Μετὰ ταῦτα οἱ μὲν κυνηγοὶ ἀπαλάττονται, ἡ δ’ ἀλώπηξ ἐκ τῆς σκηνῆς ἐξέρπει καὶ ἀπέρχεται. Ἐπεὶ δ’ ὁ δρυτόμος αὐτὴν ἐμέμφετο, ὅτι ἑαυτῷ χάριν οὐκ ἔχει, ἡ ἀλώπηξ ἔλεγε· «Οὐδεμίαν χάριν ὀφείλω τοιούτῳ, οἵου οἱ λόγοι ἥκιστα ὅμοιοί εἰσι τοῖς τῶν χειρῶν ἔργοις».

 

 

A>s9pou  «Κύων κέας φέρουσα» 

 

Κύων κρέας ἐν τῷ στόματι ἔχουσα ποταμὸν διέβαινεν. Ἡλίου δὲ λάμποντος βλέπει ἐν τῷ ὕδατι τὴν ἑαυτῆς σκιάν. Νομίζουσα οὖν ἑτέραν εἶναι κύνα, μεῖζον κρέας φέρουσαν, πρὸς αὐτὴν λέγει· «Εἴθε ἔχοιμι καὶ τοῦτο τὸ κρέας, ὃ μεῖζον εἶναι φαίνεται. Ἄγε δὴ διώκω αὐτὴν καὶ ἀφαρπάζω». Ἅμ’ ἔπος, ἅμ’ ἔργον. Διωκούσῃ δ’ ἐκπίπτει ἐκ τοῦ στόματος τὸ κρέας, ὅτε πρὸς τοῦτο χάσκειν σπουδάζει. Οὕτως ἀμφότερα ἀποβάλει, τὸ μὲν ὑπὸ τῶν κυμάτων φερόμενον, τὸ δ’ οὐδ’ ὑπάρχων. Καὶ οἰμώζουσα λέγει πρὸς ἑαυτήν· «Εἰ γὰρ ἔχω τὸ ὑπὸ τῶν κυμάτων καταφερόμανον κρέας. Ἀλλὰ δίκαια πάσχω, ἣ τῷ μείονι οὐ στέργουσα μεῖζον ἐδίωκον». 

 

 

A>s9pou  «Τέττιξ καὶ μύρμηκες» 

 

Χειμῶνος ὥρᾳ τέττιξ ἀπορῶν πρὸς τοὺς μύρμηκας ἧκε καὶ ἠξίου αὐτοὺς τροφήν. Οἱ δὲ μύρμηκες ἀγανακτοῦντες ἐρωτῶσιν· «Διὰ τί θέρους οὐ συνῆγες τροφήν;» Ὁ δὲ τέττιξ· «Τότε ᾖδον μουσικῶς». Οἱ δὲ γελλῶντες· «Ἀλλ’ εἰ θέρους ηὔλεις, χειμῶνος ὀρχοῦ». 

Οὕτω νεότης πονεῖν οὐκ ἐθέλουσα παρὰ τὸ γῆρας κακοπραγεῖ. 

 

 

A>s9pou  «Λέων καὶ ὄνος καὶ ἀλώπηξ» 

 

Λέων καὶ ὄνος καὶ ἀλώπηξ κοινωνίαν ποιησάμενοι ἐξῆλθον πρὸς ἄγραν. Πολλῆς οὖν θήρας συλληγθείσης προσέταξεν ὁ λέων τῷ ὄνῳ διελεῖν αὐτούς. Ὁ δὲ τρεῖς μερίδας ποιησάμενος  ἐκ τῶν ἴσων, ἐκλέξασθαι τούτους προυτρέπετο· καὶ λέων θυμωθεὶς τὸν ὄνον κατέφαγεν. Εἶτα τῇ ἀλώπεκι μερίζειν ἐκέλευσεν. Ἡ δὲ εἰς μίαν μερίδα πάντα σωρεύσασα ἑαυτῇ βραχύ τι κατέλιπεν. Καὶ ὁ λέων πρὸς αὐτήν· «Τίς σε, ὦ βελτίστη, διαιρεῖν οὕτως ἐδίδαξεν;» «Ἡ τοῦ ὄνου συμφορά». 

Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι σωφρονισμοὶ γίγνονται τοῖς ἀνθρώποις τὰ τῶν πέλας δυστυχήματα. 

 

 

A>s9pou  «Λέων καὶ βάτραχος» 

 

Λέων ἀκούσας βατράχου μέγα κεκραγότος ἐστράφη πρὸς τὴν φωνὴν οἰόμενος μέγα τι ζῷον εἶναι. Προςμείνας δὲ μικρὸν ὡς ἐθεάσατο τοῦτον ἀπὸ τῆς λίμνης ἐξελθόντα προςελθὼν κατεπάτησεν αὐτὸν εἶπών· «Μηδεὶς πρὸ τοῦ ἰδεῖν ταρασσέσθω ὑπό τινος». 

Ὁ μῦθος πρὸς ἄνδρας γλωσσώδεις, οἵτινες μηδὲν πλέον τοῦ λαλεῖν δύνανται. 

 

 

A>s9pou  «Λέαινα καὶ ἀλώπηξ» 

 

Λέαινα ὀνειδιζομένη ὑπ’ ἀλώπεκος ἐπὶ τῷ δι παντὸς ἕνα τίκτειν ἔφη· «Ἀλλὰ λέοντα». 

Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι τὸ καλὸν οὐκ ἐν πλήθει, ἀλλ’ ἐν ἀρετῇ.

 

 

A>s9pou  «Λαγωοὶ καὶ ἀλώπεκες»

 

Λαγωοί ποτε πολεμοῦντες ἀετοῖς περεκάλουν εἰς συμμαχίαν ἀλώπεκας. Αἱ δ’ ἔφασαν· «Ἐβοηθήσαμεν ἂν ὑμῖν, εἰ μὴ ᾔδειμεν, τίνες ἐστὲ καὶ τίσι πολεμεῖτε». 

Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι οἱ τοῖς κρείττοσι φιλονεικοῦντες τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας καταφρονοῦσιν. 

 

 

A>s9pou  «Γέρων καὶ θάνατος» 

 

Γέρων ποτε ξύλα τεμὼν ἐξ ὄρους κἀπὶ τῶν ὤμων ἀράμενος, ἐπειδὴ πολλὴν ὁδὸν ἐπηχθισμένος ἐβάδιζεν, ἀπειρηκὼς ἀπέθετό τε τὰ ξύλα καὶ τὸν θάνατον ἐλθεῖν ἀπεκαλεῖτο. Τοῦ δὲ θανάτου εὐθὺς ἐπιστάντος καὶ τὴν αἰτίαν πυνθανομένου, δι’ ἣν αὐτὸν καλοίη, ὁ γέρων ἔφη· «Ἵνα τὸ φορτίον ἄρας ἐπιθῇς μοι». 

Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι πᾶς ἄνθρωπος, φιλόζωος ὤν, κἂν μυρίοις κινδύνοις περιπεσὼν δοκῇ θανάτου ἐπιθυμεῖν, ὅμως τὸ ζῆν πολὺ πρὸ θανάτου  αἱρεῖται. 

 

 

A>s9pou  «Ἀλώπηξ καὶ βότρυς» 

 

Ἀλώπηξ λιμωττοῦσα, ὡς ἐθεάσατο ἐπ’ ἀναδενδράδος τινος βότρυς κρεμαμένους, ἐβουλήθη περιγενέσθαι αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐδύνατο· ἀπαλλατομένη δὲ πρὸς ἑαυτὴν εἶπεν· «Ὅμφακές εἰσιν». 

Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων ἔνιοι, τῶν πραγμάτων ἀφικέσθαι μὴ δυνάμενοι δι’ ἀσθένειαν, τοῦς καιροὺς αἰτιῶνται.